I z czyjej winy? Z naszej. Jesteśmy rakiem tej ziemi. Wznosimy wieżowce, wycinamy lasy, zabijamy naturę, bo taką mamy chęć! Bo człowiek nie jest człowiekiem tylko pasożytem.


Świat się kurczy

Statystyki opublikowane przez międzynarodową organizację ekologiczną WWF spędzają sen z powiek wielu osobom, które z przymrużeniem oka podchodziły do problemu ochrony zwierząt, a na akcje ekologów patrzyły z politowaniem.
Od 1970 do 2007 roku liczba gatunków lądowych obniżyła się o 25%, morskich o 28%, a słodkowodnych o 29%. Natomiast liczba gatunków ptaków morskich od połowy lat 90-tych XX wieku spadła prawie o jedną trzecią. Proces wymierania gatunków postępuje bardzo szybko - zdecydowanie za szybko!

Było sobie życie

Od kiedy w 1627 roku wyginął Tur (Bos primigenius), stał się na długie lata synonimem siły (silny jak Tur), symbolem wymarłego zwierzęcia, chętnie wspominanym obiektem pradawnych polowań, ikoną gatunku. Dzisiaj wszystko się zmieniło. Wymieranie zwierząt przybrało charakter „masówki".

Niektóre, wymarłe ostatnio gatunki:

1883 r. - Zebra równikowa (Equus quagga quagga) - zebra występująca w południowej Afryce. Miała wysokość około 1,3m i paski tylko w przedniej części ciała. Została wytępiona ze względu na mięso i skóry. Ostatni przedstawiciel tego gatunku zmarł w 1883 roku w niewoli. Do dzisiaj zachowało się tylko jedno zdjęcie kwaggi.

1914 r. - umiera ostatni osobnik Gołębia wędrownego (Ectopistes migratorius). Jego winą było to, że był bardzo smaczny i bardzo liczny. Nikt nie dopuszczał myśli, że liczebność gołębia może się skurczyć do zera. A jednak - wielomiliardowa populacja tego ptaka została... zjedzona w bardzo szybkim tempie. Dzisiaj możemy podziwiać tylko wypchane eksponaty. Niebieskoszary na grzbiecie, na piersi rdzawoczerwony, a na podbrzuszu biały - był sobie gołąb. Czy ludzkość wyciągnęła wnioski? Nie!

1936 r. - umiera w ZOO ostatni przedstawiciel gatunku nazywanego tygrysem tasmańskim. Wilk workowaty (Thylacinus cynocephalus) żył pierwotnie na terenie Nowej Gwinei i Australii, potem już tylko na Tasmanii, gdzie wyginął na wolności w 1936 r.

1938 r. - Jeleń Schomburgka (Cervus (Rucervus) schomburgki) - jeleń występujący w Tajlandii, południowych Chinach i Laosie. Ostatni osobnik umarł w niewoli w 1938 roku.

1952 r. - wtedy po raz ostatni widziano Mniszkę karaibską (Monachus tropicalis). Niestety dopiero w 1960 roku ten gatunek foki trafił na listę ssaków zagrożonych. Było już za późno - kłusownicy zrobili swoje.

1970 r. - zabito ostatnie osobniki Tygrysa kaspijskiego (Panthera tigris virgata). Ten duży kot żył na Bliskim Wschodzie i w Środkowej Azji.

1972 r. - przeszłością staje się Łazik zaroślowy (Xenicus longipes) - niewielki (8-10 cm) zielono-brunatny ptak, żyjący w Nowej Zelandii.

1989 r. - Ropuszka pomarańczowa (Bufo periglenes) - ta mała, pomarańczowa ropuszka, występująca w północnej Kostaryce jest już na liście wymarłych płazów. Ostatni raz widziano ją 19 lat temu.

1996r. - Gazela arabska (Gazella arabica) - mała antylopa występująca na Półwyspie Arabskim. Wyginęła w 1996 roku.

2000 r. - ginie ostatni osobnik Koziorożca pirenejskiego (Capra pyrenaica), ssaka występującego na półwyspie Pirenejskim.

Cudem odratowane

Dla niektórych gatunków zwierząt los okazał się być łaskawy. Pewne opamiętanie nastąpiło już w XX wieku. Zaczęto tworzyć organizacje zajmujące się ochroną i rekonstrukcją zwierząt. Powstało szereg parków, rezerwatów i zamkniętych hodowli, a ogrody zoologiczne zaczęły ze sobą współpracować. Wszystko po to, aby ocalić ginącą naturę.

Niektóre odratowane gatunki:

1920r. - w Maroku ginie ostatni przedstawiciel Lwa (panthera leo leo). "Król zwierząt", wizytówka dworów królewskich, maskotka cesarzy, obiekt pożądania myśliwych, prawie stał się historią. Na szczęście w wyniku skomplikowanych „krzyżówek" udało się zrekonstruować to zwierze. Obecnie żyje na świecie parędziesiąt okazów Lwa - rzutem na taśmę" odratowano gatunek.

1923r. - stwierdzono, że Żubr (Bison bonasus) wymarł. Gatunek przestał istnieć na wolności, a w ogrodach zoologicznych pozostało tylko kilka okazów. Utworzono specjalną organizację dla ratowania tego gatunku, a wszystkie żubry zebrano w jednym miejscu - udało się! Dzisiaj populacja żubrów liczy 3400 osobników, z tego 650 żyje w polskich puszczach i w zamkniętych hodowlach.

1952r. - do 30 sztuk spadła liczba Bernikli Hawajskiej (Branta sandvicensis). Na szczęście udało się przewieźć te zagrożone wymarciem gęsi do rezerwatu dzikich ptaków w Anglii, gdzie zaczęły się rozmnażać.

Człowiek - drapieżca

Wymieranie zwierząt to naturalny proces związany ze zmianami klimatycznymi i naturalną selekcją. Prawdziwym problemem jest jednak to, że w ciągu ostatnich stuleci, na skutek nieodpowiedzialnej działalności człowieka, proces wymierania zwierząt nabrał zaskakującego tempa. Jest to spowodowane gwałtownym wzrostem liczby ludności na Ziemi, która jeszcze w XVIII wieku wynosiła 0.55 mld, podczas gdy obecnie nasza planeta liczy 6,6 mld ludności. Człowiek bezlitośnie dewastuje coraz to nowe tereny. Szybki postęp techniczny jest szalenie inwazyjny dla natury, a ludzkość niestety zbyt późno dorasta do tej oczywistej prawdy. Zanieczyszczenie środowiska, gwałtowna eksploracja i urbanizacja dziewiczych terenów sprawiają, że środowisko naturalne zwierząt kurczy się gwałtownie, a zagłada jednego gatunku działa degradacyjnie na inny. Czary goryczy dopełnia problem kłusownictwa.

Obecnie ponad 5600 gatunków jest zagrożonych wyginięciem i wymaga ścisłej ochrony. Czy stać nas na to, aby ustąpić miejsca zwierzętom i pozbyć się chorych, drapieżniczych ambicji? Dinozaury wymarły na przestrzeni milionów lat, a i tak naukowcy określają ten proces jako nagły. Jak zatem określić to, czego świadkami jesteśmy obecnie ?

źródło: http://interia360.pl/artykul/wiat-sie-kurczy,11253