Źródło jest tam, gdzie woda wypływa, a nie tam, gdzie chcemy by było.


    Drodzy czytelnicy, pierwsza część Testamentu Boga została zakończona, obecnie są przygotowywane materiały do części drugiej.
    Czas, który jest do tego potrzebny to około trzy tygodnie, przepraszamy za przerwę, ale publikowane materiały są pisane na bieżąco.
    Zainteresowanych zapraszamy do innego tematu, który jest przygotowywany od pewnego czasu a w tej chwili jest okazja i czas do jego publikacji. Będzie w tym temacie przedstawiona teoria dotycząca powstania wszechświata. Teoria, która wyjaśni wiele konfliktów zaistniałych w tej materii, pomiędzy nauką akademicką a doktrynami religijnymi. Teoria wskazuje, nie tylko twórców, ale również ich potrzeby i możliwości. Wskazuje procesy fizyczne, jakie działały w czasie budowy tego olbrzymiego obiektu a przede wszystkim pokazuje cechy stanu pierwotnego przestrzeni wszechświata i jego wpływ na ewolucję.
                                                                                           P.S.


W/w wymieniony temat jest przedstawiany w dziale Wszechwswiat.

Pozdrawiamy

Post czternasty.

Fot. nr. 27. Stacja drogi krzyżowej I.

    Obraz stacji drogi krzyżowej, posiadającej numer jeden, wyraża się jednoznacznie w stosunku do ukrytych informacji w całej drodze krzyżowej. Poza plecami postaci, które zawsze są przedstawiane w ilustracji „ostatniej drogi Jezusa Chrystusa”, możemy zobaczyć odsuwającą się w prawo zasłoną lub kurtynę.
    Taki obraz mówi, o istniejącym w wizerunku drogi krzyżowej drugim planie, który pokaże inne informacje, można będzie je odczytać z pisma obrazkowego.
    Na tym zbliżeniu widoczny jest gest człowieka, który ma twarz zwróconą w kierunku planu otwieranego przez kurtynę. Prawą rękę kieruje w stronę przestrzeni otwieranej kurtyną a palec wskazujący dłoni skierowany jest w górę, symbolizując Niebo. Ten gest wykonywany w momencie otwierania się kurtyny oznajmia; spójrzcie tam, na drugim planie odczytacie informacje, które przesłał Bóg.


Fot. nr. 28. Zbliżenie stacji drogi krzyżowej nr. I.

    Wizerunek pierwszej stacji jest, co najmniej zaskakujący, odsuwająca się kotara symbolizuje rozpoczynające się przedstawienie w teatrze. Tu w realiach drogi krzyżowej, która z natury rzeczy jest swego rodzaju inscenizacją wydarzeń, taki wizerunek pierwszej stacji nie byłby niczym szczególnym. Jednakże sposób, w jaki jest pokazana, rozsuwana kotara jako element drugiego planu, daje do myślenia. Pierwszy plan, na którym ogólnie znane postacie, rozpoczynają spektakl równie znanych sytuacji, pokaże w kolejnych czternastu odsłonach drogi krzyżowej mękę i ukrzyżowanie Chrystusa.
    Gdyby w obrazie pierwszej stacji kotara odsłaniała te znane postacie, nie byłoby w tym nic dziwnego, można by było tylko pogratulować artyście, który wykonywał rzeźby niestandardowego pomysłu. Lecz tutaj ten nietuzinkowy artysta, kotarę pokazuje poza plecami znanych postaci. Tak pokazana kotara nie otwiera planu znanych wydarzeń, bo one już się dzieją, akcja, którą zawsze pokazuje pierwsza stacja już jest otwarta.
    Jaki plan teatru otwiera kotara?
    To pytanie wskazuje nam temat, który musi być związany z Chrystusem a plan, na którym informacje z tego tematu będziemy mogli odczytać to wizerunki drogi krzyżowej. Z wyłączeniem pierwszej stacji, która swój standardowy wizerunek pokazała przed kotarą, wszystkie pozostałe już będą pokazywały akcję na drugim planie. Takie pokazanie obrazu pierwszej stacji mówi nam, że w obrazach pozostałych możemy się spodziewać szczególnych informacji. Takich, które nigdy nie były przekazywane w ramach znanego spektaklu.
    Przykładem jest obraz XII i XIII stacji drogi krzyżowej, znajdującej się w kościele w Renons le Chateau. Treść trzynastej odsłony Testamentu Boga odczytanej z tych dwóch stacji ukazuje informacje, które rzucają zupełnie nowe światło na wydarzenia związane z ostatnią drogą Jezusa Chrystusa.

Post szesnasty.


Fot. nr. 31. Roślina granatu i jego owoce eksponowane w kościele

Roślina granatu i jej szczególne cechy, które symbolizują płodność, w kontekście eksponowanych w wizerunkach rzeźb ciężarnych kobiet, uzyskują dodatkowe znaczenie. Nawet, jeżeli przyjmiemy wymowę tych rzeźb, jako fantazję autora i tak należy zastanowić się bardzo poważnie nad ich obrazem. Na portalu kościoła eksponowane są cztery rośliny, a cyfra 4, w swym znaczeniu numerologicznym symbolizuje rodzinę. Patrząc na rzeźby, musimy brać pod uwagę obydwa nurty, każdy z nich wnosi własne informacje, które wspólnie eliminują przypadkowe utworzenie i ułożenie tych wszystkich rzeźb. Mówią one, o płodności i rodzinie a patrząc szerzej na motywy eksponowane w obrazach, wnoszą dodatkowe informacje, które wskazują konkretne rodziny. Na fotografii przedstawiającej roślinę granatu, która wraz z ewangelistami zajmuje nawy zdobniczy na ambonie, ta i tak pokazana roślina symbolizuje człowieka.
W tym przypadku, roślina granatu jest pokazana jakby wyrastała z naczynia a umieszczenie jej w otoczeniu ewangelistów, oznacza korzenie chrystusowe. Klimat i korzenie to wartości i ród Chrystusa, roślina wskazuje, że symbolizuje rodzinę, która pochodzi z rodu Chrystusa.
Naczynie jest symbolem Graala w tym miejscu i klimacie wskazuje krew z rodu Chrystusa i Magdaleny. Takie wskazanie mówi, że rodzina Mesjasza, to potomkowie Chrystusa i Magdaleny.

Można odnieść bezsporne wrażenie, że przesłanie skierowane do ludzi żyjących w obecnych czasach, jest czytelne i wystarczająco obrazowo pokazane. Przesłanie to, niesie informacje ukryte bardzo głęboko, przede wszystkim dla bezpieczeństwa obrazkowego zapisu. Ten zapis ukryty przed oczami ludzi żyjących wokół nas i w czasie ostatnich kilkunastu wieków, pozwolił na to, że w tej chwili można go odczytać. Jako nieczytelny, wydawał się zwykłymi zdobieniami, nikomu do głowy by na ten zbiór spojrzeć inaczej.

Dowód w postaci rośliny granatu, jako symbolu rodziny, którą jednoznacznie wskazuje, jest wystarczającym by na wszystkie rzeźby tu się znajdujące spojrzeć inaczej.

Rośliny granatu bardzo dobrze określają, szczególne cechy, które ma za zadanie wyeksponować obraz wyrzeźbionych motywów z zapisaną treścią testamentu Boga. Z kolei jak już napisałem cztery rośliny granatu, wnoszą podwójną informację z racji symbolu płodności i z racji liczby cztery, która w symbolice numerologicznej przedstawia rodzinę.


Spróbujmy określić, według jakiej zasady należałoby porównać, roślinę granatu z rodziną, którą symbolizuje niewiasta wraz z otaczającymi ją motywami. Porównajmy ilość owoców tej rośliny z ilością dzieci, które powinna mieć niewiasta wskazywana przez figurkę. Porównajmy czas określający stan rozwoju rośliny z czasem i stanem rozwoju rodziny.

Nasze rozumowanie będzie zgodne z zasadami logicznymi, gdy uznamy, że wspólne umiejscowienie rzeźb, tworzy pomiędzy nimi wartości kontekstowe. To wspólne umiejscowienie, tworzy jeden obraz a wszystkie przedstawione tu motywy, tworzą wspólny, współzależny kontekst.


Fot. nr. 32 Specyficzny wygląd rośliny granatu

Ten kontekst tworzy figurka niewiasty w ciąży z otaczającymi Ją symbolami dzieci, które są wymalowane na filarkach, oraz czterech roślin granatu. Rośliny w swoim wyglądzie pokazują specyficzną form rozwoju biologicznego, które symbolizuje potomstwo. Liczbą owoców i kwiatów, rośliny informują o liczbie dzieci, ale nie tylko. Różny stan rozwoju owoców i kwiatów, świadczy o czasie rozwoju, w jakim znajduje się roślina. Posiada ona, dwa jeszcze bardzo młode owoce, o czym świadczy sposób ułożenia liści. Owoce przykryte od góry symbolizują ochronę przed niebezpieczeństwem. Natomiast trzy kwiaty, mówią o trojgu dzieciach, które mają się urodzić w bliskiej przyszłości.

W tym momencie możemy, w jakiś cudowny sposób, ożywić czas zapisany w testamencie, który był przez wieki zamknięty w kamieniu. Teraz ten zimny, zamknięty testament, który żył tylko w myślach jego twórców, ponownie wstaje do życia. Praca, jaką wykonali mówi, że zamiary ich były jednoznaczne. Chcieli oni, by świat w czasach ostatecznych poznał rodzinę Mesjasza.

Informacje, mówią, że rodzina, o której świadczą rzeźby będzie żyła w czasie przyszłym w stosunku do czasu życia ludzi wykonujących te rzeźby. Czy tak jest w rzeczywistości i czy nie jest tu czasem przedstawiana rodzina już wcześniej żyjącego Chrystusa? Odpowiedź na to pytanie daje porównanie zamieszczonych w testamencie inicjałów.

Post osiemnasty.

Odręczny rysunek księdza Saunière przedstawia koło zodiaku i wpisane w nie trójkąty a na obwodzie koła litery i symbole.

Sauniere przedstawia tu trzy kwestie;
1/ Informacje wynikające ze znaków zodiaku.
Okręg Zodiaku podzielony jest na dwanaście pól, którym przypisane są znaki zodiaku w taki sposób odnosi się do znaków zodiaku wyrzeźbionych na postumencie.

2/ Informacje wynikające z geometrycznego ułożenia trójkątów.
Podział koła zodiaku, jest wyznaczony czterema trójkątami równobocznymi, których wierzchołki wskazują 12 linii oddzielających pola znaków zodiaku. Zastosowanie trójkątów równobocznych, jest odniesieniem do świętej geometrii i jednego z aspektów działania Mesjasza, tego, który jest wskazany treścią testamentu w obrazie postaci trzymającej w dłoni kulę.
Dwanaście wierzchołków trójkątów, wskazuje położenie liter i symboli, przy czym trzy z nich, są wyróżnione strzałkami na obwodzie. To wyróżnienie dotyczy symboli, Chrystusa i Rodziny Mesjasza, trzecią w taki sam sposób wyróżnioną pozycją, jest litera S.

3/ Informacje wynikające ze zbioru liter i symboli.
Dziesięć liter i dwa symbole, są opisane na obwodzie koła w miejscach pomiędzy znakami zodiaku. Takie położenie, pozwala na korzystanie ze wspólnego zbioru a zarazem umożliwia niezależną ekspozycję liter i znaków zodiaku. Z kolei wspólny zbiór świadczy o wspólnocie wartości.
Najważniejszym zadaniem wizerunku całego zbioru, jest wyeksponowanie litery S, której wartość jest wskazywana poprzez porównanie do Chrystusa i Mesjasza.
W dolnej części koła zodiaku, litera S jest jeszcze dodatkowo wskazana. Pięć liter z pośród wszystkich dwunastu, które są przypisane wierzchołkom trójkątów, jest wyróżnione poprzez ich powiększenie. Tworzą one grupę liter w dolnej części koła i ułożone są tak by przekazały dodatkową informację. Informacja ta wynika ze słów, które powstały po ich złożeniu. Dwie litery z prawej strony, utworzyły polski wyraz „JA” a dwie z lewej strony polski wyraz „ON”. Te wyrazy usytuowane po obu stronach litery S mówią, Ja jestem S i On jest S.
Ja, odnosić się może tylko do autora rysunku, narysował go Sauniere, pierwsza litera Jego nazwiska to S.
Pierwszą literą nazwiska Mesjasza Będzie litera S.


Fot. nr. 36. Szkic Sauniere wskazujący na znaki zodiaku.

Również o tym świadczy porównanie S do symbolu Chrystusa i symbolu rodziny Mesjasza. To porównanie odnosi się kontekstowo do dwóch liter SS, które są wyrzeźbione w napisie MISSION”. Taki wniosek, jest dodatkowo uzasadniony, kontekstem znaków zodiaku, które są w tym zbiorze i na postumencie.
Sauniere urodził się w 1852r. 11 kwietnia, jest więc zodiakalnym baranem a taki znak zodiaku jest wyrzeźbiony na postumencie.

Ostatnią kwestią wynikającą z wizerunku tego zbioru, jest istniejący tam symbol, który w swojej budowie posiada literę P. i literę S. oraz literki A–Z i liczbę 83. Tak złożony symbol, przy zmieniającej się liczbie, występuje kilkadziesiąt razy w całek książce przedstawiającej prace Sauniera.
Co ten symbol mówi?
Podstawowe litery P i S to Pan Syjonu, Mniejsze A-Z umieszczone w „kopułce” P, to od A do Z inaczej Alfa i Omega, dalej czytając, Syn Człowieczy tak określany Apokalipsie treści Apokalipsy.
Taki symbol Pana Syjonu, jest na rysunku umieszczony przy znaku zodiakalnym lwa, to oznacza, że Mesjasz jest urodzony pod tym znakiem.
Symbol zodiakalny lwa, wyrzeźbiony na postumencie dotyczy Mesjasza a znak barana dotyczy Sauniera.

Dalej idąc tym tropem, Sauniere nie przypadkowo Objął Probostwo w Rennes le Chateau, wykonywał misję a Jego ostatnim zadaniem było, pokazanie nam miejsca w górach gdzie znajdują się znaki wskazujące wejście do grot ze skarbem Świątyni Salomona.

Niewątpliwie data urodzenia Bérengera Saunière, jak również jego działalność w Rennes le Chateau, nobilitują go do pozycji czynnika wiążącego informacje zawarte w Testamencie Boga.
Jego data urodzenia związana jest z informacjami zaszyfrowanymi w motywach wyrzeźbionych na postumencie. Ta sytuacja wyjaśnia, dlaczego ksiądz Saunière objął parafię i przeprowadził te wszystkie prace.

Teraz stajemy przed trudniejszym zadaniem. To, co napisałem odczytując informację z rzeźb, było czytaniem informacji ukrytej w kształtach i symbolach. Teraz należy wyciągnąć logiczne wnioski z istniejących tu zapisów i z historii wielu narodów, w czasie kilku ostatnich tysiącleci ziemskiej cywilizacji.

By to uczynić należy przyjąć, że zapowiadane przyjście Mesjasza to czas dni ostatecznych. W tym czasie ma przyjść z Nieba postać ściśle związana z Chrystusem. Na tym etapie odczytywania zapisanych informacji, już możemy założyć, że tożsamość Mesjasza jest określona w testamencie. Ta moja pewność wynika z tego, że wręcz z perfekcyjną dokładnością przedstawiony jest kontekstowy układ motywów w rzeźbach.

W występujących pośród rzeźb motywach i napisach, które znajdują się w kościele i jego okolicy, występują dwa inicjały często się powtarzające. Jest to litera M połączona z S i litera M połączona z A.


W inicjałach, które są wyrzeźbione na postumencie, występują litery znamionujące imiona rodziców,
M należy przyjąć jako pierwszą literę imienia Magdalena i A jako pierwszą literę imienia Mesjasza.
Nie występują tu pierwsze litery przedstawiające Jezusa Chrystusa, wniosek jest prosty – zapowiadanym Mesjaszem nie będzie Chrystus.


Fot. nr. 37. Napis na postumencie.

Spróbujmy z posiadanych liczb, złożyć datę urodzenia Mesjasza. Wyrzeźbione cyfry mają specyficzny wygląd, dwie jedynki są identyczne z dwoma literami I w napisie MISSION. Taka forma łączy napis z liczbą w efekcie możemy stwierdzić, że działania Mesjasza w czasie misji na ziemi, będą miały coś wspólnego z ujętą tu liczbą.

Dwie jedynki posiadają płytsze wgłębienia, co odróżnia je od pozostałych i pozwala utworzyć niezależną liczbę 11. Pozostałe cyfry, ósemka i dziewiątka, są głębiej wygrawerowane niż jedynki, ale poza tym każda z nich również posiada swój specyficzny kształt. Taki wygląd cyfrowego zapisu, pozwala na uzyskanie następujących liczb: 11, 8, 9.
1/ Liczba 11.
2/ Liczba   8.
3/ Liczba   9.
Wyrzeźbiona na postumencie liczba, wskazuje na istnienie tych właśnie niezależnych liczb. Jednej liczby możemy być pewni, liczba 8 wskazuje miesiąc urodzenia Mesjasza a związane to jest z Jego znakiem zodiaku.
Pozostały liczby; 11. i 9.
Niewiele by one wskazywały gdyby nie Sauniere i jego data urodzenia;
1852r. kwiecień 11.
Możemy wykonać tylko następującą działanie w dacie urodzenia Sauniere wymieniamy cyfrę 8 na cyfrę 9, którą posiadamy w zapasie.
Jeżeli 11 pozostawimy jako dzień urodzenia a dziewiątkę zamienimy z 8 w roku urodzenia Sauniere, otrzymamy liczbę 1952 08 11.
Data urodzenia Mesjasza; - 11 08 1952r.

Podstawą do obliczenia daty była liczba wyrzeźbiona na postumencie, na dowód, że jest ona autentyczna, wskazują dwie rzeczy.
Na fotografii nr. 38. widnieje taka sama liczba, powielenie w rzeźbach identycznej liczby, zdecydowanie przydaje im autentyczności. Tym bardziej, że gdyby ją traktować jako liczbę przedstawiającą datę, to jej czas już minął i niczego ważnego nie wniosła.

Dodatkowy dowód na autentyczność liczby 1891, znajdziemy w zapiskach a dokładniej w rysunkach Sauniere, fotografia nr.39. Tu jest ona pokazana dwa razy i to w formie lustrzanego odbicia, jako numery stron w książce, która poza tymi dwoma numeracjami innych nie posiada.


Według informacji, które zostały zawarte w testamencie, znajdującym się w Rennes le Chateau, to jest data urodzenia Mesjasza i inicjały Jego imienia i nazwiska, jak również imię
Jego małżonki.
Magdalena,  A. S. 11 08 1952r.


Fot. nr. 38. Wyrzeźbiona liczba przed wejściem do kościoła.


Fot. nr. 39. Rysunek Berengera Sauniere z dwoma liczbami 1891.

Przedstawię teraz zdarzenie, które przekonało mnie, że nasza opieka duchowa działa bez zarzutu i wszystko, co zamierzamy, nam się uda.

Kolejny przypadek pomocy z góry był naprawdę szczególny. Była to pomoc najwyższego rzędu. Wydarzenie to nastąpiło 21 września w południe. Przy pięknej pogodzie szukaliśmy wskazanego nam przez Sauniera miejsca w okolicznych górach. W pewnej chwili Magdalena powiedziała mi, że według niej to miejsce jest tu. Spojrzałem w kierunku skał, które mi pokazała i poczułem, że ma rację.

Postanowiłem tam wejść i tak zrobiłem. Gdy pozostało mi do przebycia pewna odległość, zauważyłem krążącą wokół mnie pszczołę. Jeszcze przeszedłem kilka kroków, lecz pszczoła krążyła wokół mnie dalej, więc zdziwiony przystanąłem. Teraz pszczoła również zatrzymała się i usiadła na piasku pomiędzy mną a skałami, do których się zbliżałem. To jej zachowanie mnie zdziwiło, bo mogła usiąść na roślinach, których wokół nie brakowało. Ale siedziała na piasku i to w szczególny sposób, była skierowana główką w kierunku skał.

W tej chwili zrozumiałem, o co jej chodzi i postanowiłem to sprawdzić, ruszyłem do przodu pod górę, w tym samym momencie pszczoła poderwała się i ruszyła w kierunku skał. Tak przypuszczałem, ona chciała mi coś pokazać.
Cały czas szedłem, a ona leciała około jednego metra przed moją twarzą, w kierunku widocznego znaku pomiędzy skałami. W taki sposób dotarliśmy do skał, pszczoła pierwsza, ja za nią. Poczekała aż całkowicie się zbliżyłem, bo na ostatnim odcinku drogi ona była trochę szybsza. Tu czekało mnie kolejne zaskoczenie, pszczoła utrzymywała się w tej samej pozycji, na wysokości moich oczu w miejscu szczególnego uformowania skał. Dopiero, gdy zbliżyłem się do niej na bardzo bliską odległość, ona jeszcze kilka sekund wisiała w bezruchu a następnie spokojnie odleciała. W tym momencie nie miałem wątpliwości. Pszczoła Katarów pokazała mi miejsce w skałach, gdzie ukryta jest największa tajemnica Wizygotów.
Teraz należało poszukać znaków, które zrobili w tym miejscu ludzie.       
                               Pan Syjonu.
Treść zawiera dwa zdjęcie z książki; „Rennes le Chateau” autor Alain Feral

Ostatnio edytowany przez GRYF144 (2007-08-11 22:36:52)