#1 2008-05-11 11:30:17

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

Podstawy wiary

http://img147.imageshack.us/img147/5937/iconflighttoegyptdm6.gif




Chrześcijański Ortodoksyjny Koptyjski Kościół Egiptu

Słowo kopt pochodzi od greckiego słowa Aigyptos - Egipt, które było, z kolei, wywiedzione od słowa  „Hikaptah”, jednej z nazw starożytnego miasta Memfis, pierwszej stolicy starożytnego państwa faraonów. Współczesne znaczenie określenia kopt odnosi się do egipskich chrześcijan, jak również do ostatniej fazy pisma starożytnego egipskiego języka. Określenie koptyjski może odnosić się także do charakterystycznej architektury i sztuki, która rozwinęła się w Egipcie po przyjęciu przez tamtejszą ludność chrześcijaństwa.

Kościół Koptyjski opiera się na nauce świętego Marka który przyniósł chrześcijaństwo do Egiptu za panowania rzymskiego imperatora Nerona, w pierwszym stuleciu po narodzeniu Jezusa Chrystusa. Św. Marek był jednym z czterech ewangelistów, autorem najstarszej ewangelii kanonicznej. Chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w granicach Egiptu w okresie półwiecza od przybycia św. Marka Ewangelisty do Aleksandrii. O głębokim zakorzenieniu się chrześcijaństwa w Egipcie mogą świadczyć znajdowane tam teksty nowotestamentowe, np. odkryte w miejscowości Bahnasa, w środkowym Egipcie, które datuje się w przybliżeniu na rok 200 n.e., czy  fragment Ewangelii świętego Jana, napisany w języku koptyjskim, który został odnaleziony w Górnym Egipcie i może być datowany na pierwsza połowę drugiego stulecia po narodzeniu Chrystusa.

Kościół Koptyjski, liczący ponad dziewiętnaście stuleci był przedmiotem licznych proroctw Starego Testamentu.
Prorok Izajasz głosił: „Dnia onego stanie ołtarz Pański w pośród ziemi Egipskiej, a słup wystawiony będzie Panu przy granicy jego” (Iz. 19, 19 BG) 

Chociaż obecnie koptowie w pełni są złączeni w jedną całość ze współczesnym narodem egipskim, to zachowali wierność Jezusowi Chrystusowi i są dumni ze swego wkładu w rozwój chrześcijańskiego świata. Kościół Koptyjski uważa iż jest mocnym i znaczącym obrońcę wiary chrześcijańskiej.
Nicejskie Wyznanie Wiary , które jest recytowane we wszystkich kościołach całego świata, powstało we współautorstwie świętego Atanazego , papieża Aleksandrii przez okres 46 lat, od 327 r n.e. do 373 r n.e.

Status Egiptu w dziejach chrześcijaństwa jest wyjątkowy, to przecież Egipt wg Ewangelii dał schronienie Świętej Rodzie, po jej ucieczce z Judei przed prześladowaniem Heroda:

„ A gdy oni odeszli, oto Anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi mówiąc: Wstawszy, weźmij to dzieciątko i matkę jego, a uciecz do Egiptu, a bądź tam, aż ci powiem; albowiem Herod będzie szukał dzieciątka, aby je zatracił. (14) Który wstawszy, wziął dzieciątko i matkę jego w nocy, i uszedł do Egiptu; (15) I był tam aż do śmierci Herodowej, aby się wypełniło, co powiedziano od Pana przez proroka, mówiącego: Z Egiptum wezwał syna mego” (Mat. 2, 13 - 15 BG)

Wkład Kościoła Koptyjskiego do chrześcijaństwa jest bardzo duży. Od początku, odgrywał on centralną rolę w teologii chrześcijańskiej - w szczególny sposób broniąc Kościół przed herezją gnostycyzmu. Kościół Koptyjski stworzył tysiące tekstów - studiów biblijnych i teologicznych, które stanowią niezwykle ważne zasoby archeologii chrześcijańskiej.

Pismo Święte zostało  przetłumaczona na język koptyjski w drugim stuleciu. Setki skrybów nieustannie kopiowało Biblię oraz inne liturgiczne i teologiczne księgi. Dlatego teraz biblioteki, muzea i uniwersytety całego świata posiadają setki i tysiące koptyjskich rękopisów.



Aleksandryjska Szkoła Katechetyczna jest najstarszą spośród Katechetycznych Szkół na świecie. Swoją działalność rozpoczęła około 190 r n.e. Wkrótce też stała się ona najbardziej liczącą się instytucją naukową całego chrześcijańskiego świata. Przybywali tam pobierać nauki bądź pogłębiać wiedzę liczni biskupi z różnych stron świata, ich mistrzami byli tak wybitni nauczyciele jak choćby Athenagoras, Klemens Aleksandryjski, Didymus czy wielki Orygenes, uważany za ojca teologii, prowadzący porównawcze studia biblijne i tworzący komentarze do ksiąg świętych - a tych ostatnich spod jego pióra wyszło aż sześć tysięcy!

Wiele sławnych postaci, jak np. święty Hieronim odwiedzało Szkołę Aleksandryjską by wymieniać poglądy i nawiązywać bezpośrednie kontakty z jej wykładowcami i uczniami. Program szkoły w Aleksandrii nie ograniczał się do przedmiotów teologicznych, nauczano tam bowiem także  nauk humanistycznych, przyrodniczych i matematyki. Zarówno ciekawe, jak i bardzo ważne jest to, że w Aleksandryjskiej Szkole Katechetycznej już tysiąc pięćset lat temu wynaleziono wypukłe pismo dla niewidomych, tak iż dzięki tej drzeworytniczej technice ślepi uczniowie mieli możność posiąść naukę pisania i czytania.


Świetne tradycje starożytnej Aleksandryjskiej Szkoły Katechetycznej zostały przywrócone w 1893 roku i od tamtej pory działają uczelnie koptyjskie w Aleksandrii, Kairze, New Jersey, i Los Angeles. Program studiów dla duchownych oraz świeckich (nie tylko mężczyzn ale i kobiet) obejmuje między innymi teologię chrześcijańską, historię, język koptyjski, a także sztukę - chorał, muzykę, pisanie ikon, tkactwo dekoracyjne itp.


Innym niezmiernie ważnym wkładem Kościoła egipskiego w rozwój chrześcijaństwa jest powstała wśród koptów idea monastycyzmu.
Monastycyzm powstał w ostatnich latach III wieku n.e., zaś jego rozkwit przypadł na czwarte stulecie. Ostatecznie uformował się w Egipcie dzięki naukom, pismom i przykładowi wielkich egipskich Ojców Pustyni.

Święty Antoni, pierwszy chrześcijański mnich był koptem pochodzącym z Górnego Egiptu. Święty Pachomiusz, twórca pierwszej reguły zakonnej również był koptem. Także święty Paweł, pierwszy pustelnik, to też kopt.

Inni sławni koptyjscy Ojcowie Pustyni to m.in.: św. Makary, św. Mojżesz Czarny, św. Mina Zdumiewający. Bardziej współcześni Ojcowie Pustyni to późniejszy papież aleksandryjski Cyryl VI i jego uczeń biskup Mina Abba Mina.

http://img147.imageshack.us/img147/8883/180pxpopecyril14jpgrk4.jpg
papież aleksandryjski Cyryl VI




Pod koniec czwartego stulecia, na pustyni były setki klasztorów, i tysiące lepianek i jaskiń rozproszonych na egipskich wzgórzach. Wiele z tych klasztorów wciąż jeszcze kwitnie, mając nowe powołania po dziś dzień.

Wszystkie pnie chrześcijańskiego monastycyzmu korzystały bądź pośrednio, bądź bezpośrednio z egipskich wzorów. I tak: święty Bazyli, organizator monastycyzmu w Azji Mniejszej odwiedzał Egipt około 357 r n.e. Reguła zakonna, którą stworzył czerpiąc ze wzorów egipskich została przyjęta przez wszystkie Wschodnie Kościoły. Święty Hieronim, który przetłumaczył Biblię na język łaciński  przebywał w Egipcie około roku 400 n.e., a korzystając z jego obserwacji św. Benedykt w VI stuleciu zakładał klasztory opierając się na modelu monastycyzmu św. Pachomiusza, ale w bardziej ostrej formie. Oprócz wyżej wymienionych niezliczeni pielgrzymi odwiedzali Ojców Pustyni, naśladując ich w karności życia duchowego, a także współzawodnicząc między sobą w doskonaleniu się duchowym. Istnieje także dowód na to, że koptowie mieli swoich misjonarzy w Europie.

Za jeden z przykładów niech nam posłuży św. Maurycy służący jako żołnierz w Legionie Tebańskim, odkomenderowanym z Egiptu, aby walczyć pod rzymskimi sztandarami. Tenże święty wraz ze współtowarzyszami za to, że odmówił wymordowania chrześcijańskich mieszkańców szwajcarskich Alp, poniósł śmierć męczeńską.  Po dziś dzień w mieście St. Mauirice  w pobliżu Jeziora Genewskiego istnieje kościół, w którym znajdują się jego relikwie, księgi i inne pamiątki po nim. Innym święty należącym do Legionu Tebańskiego jest święty Wiktor, znany pośród koptów jako „Boktor”.


Pod zwierzchnictwem władców wschodniej części rzymskiego imperium ze stolicą w Konstantynopolu (w przeciwieństwie do zachodniej części imperium) patriarchowie i papieże aleksandryjscy odgrywali wiodącą rolę w teologii chrześcijańskiej. Powszechnie ich zapraszano, aby nauczali prawowiernej wiary chrześcijańskiej.


Święty Cyryl, papież Aleksandrii, przewodniczył Soborowi Ekumenicznemu w Efezie, który się odbył w roku 430. Biskupi Kościoła egipskiego brali udział w licznych konstruktywnych spotkaniach i dyskusjach. Wiodąca rola Aleksandrii poczęła zbliżać się ku końcowi, gdy poczęto mieszać sprawy polityczne ze sprawami czysto kościelnymi. Początek temu dał imperator Marcjan, ingerując w kwestie wiary w Kościele. Ingerencji cesarza w sprawy kościelne ostro sprzeciwił się, skazany później na wygnanie, papież aleksandryjski św. Dioskur, oświadczając władcy: „Ty nie musisz nic czynić z Kościołem”.


Polityczne motywy niechęci wobec Kościoła egipskiego stały się jeszcze bardziej oczywiste w Chalcedonie w 451, kiedy Kościół Koptyjski niesprawiedliwie został oskarżany jako zwolennik nauki Eutychesa, który wyznawał monofizytyzm. Owa doktryna głosi, że Pan Jezus Chrystus ma tylko jedna naturę, naturę boską, nie zaś dwie natury - boską i ludzką.
Kościół Koptyjski nigdy nie głosił monofizytyzmu, chociaż w taki sposób go przedstawiono w czasie trwania Soboru Chalcedońskiego! Podczas owego Soboru monofizytyzm oznaczał wyłącznie wiarę w jedną naturę Chrystusa.


Tymczasem koptowie wierzą, że Pan Jezus posiada zarówno pełnię boskości, jak i pełnię człowieczeństwa (jest zarówno prawdziwym Bogiem, jak i prawdziwym Człowiekiem). Jego człowieczeństwo zostało zjednoczone w jednym, w „naturze wcielonego Słowa”, co podkreślał św. Cyryl Aleksandryjski.
Kościół Koptyjski wierzy w dwie natury w Chrystusie -  „ludzką” i „boską” które są zjednoczone w jednym „bez zmieszania się, bez pomieszania, i bez zmiany” (z deklaracji wiary występującej przy końcu Koptyjskiej Boskiej Liturgii ). Owe dwie natury „nie rozdzielały się nawet na chwilę ani też nigdy nie zaistniał konflikt między nimi” (z deklaracji wiary przy zakończeniu Koptyjskiej Boskiej Liturgii).


Kościół Koptyjski albo był źle rozumiany w piątym stuleciu podczas Soboru Chalcedońskiego, albo Sobór doskonale rozumiał Kościół egipski, lecz postanowił skazać go na wygnanie, odizolować od reszty chrześcijańskiego świata i obalić niezależnego egipskiego papieża, który twierdził, że powinien istnieć rozdział Kościoła od państwa. Wbrew wszystkiemu, Kościół Koptyjski pozostawał wewnętrznie bardzo zwarty i mocny w swej wierze.
Czy to był spisek ze strony Zachodnich Kościołów mający na  celu skazać na wygnanie Kościół Koptyjski za karę dla jego odmowy ulegania wpływom politycznym? A może papież Dioskur zbyt słabo sprzeciwiał się zarzutom, iż koptowie nie są monofizytami? Kościół Koptyjski zawsze uważał, iż posiada mandat godzenia „semantycznych” różnic między wszystkimi chrześcijańskimi Kościołami.
Bardzo trafnie wyraził to aktualny 117 następca św. Marka, papież Szenuda III: „Dla Kościoła Koptyjskiego wiara jest najważniejsza, zaś semantyka i terminologia mają dla nas małe znaczenie”. W XX stuleciu Kościół Koptyjski odegrał ważną rolę w ruchu ekumenicznym. Kościół Koptyjski jest jednym z założycieli Światowej Rady Kościołów, będąc jej członkiem od 1948 roku. Poza tym Kościół Koptyjski jest również członkiem Afrykańskiej Rady Kościołów (AACC) i Bliskowschodniej Rady Kościołów (MECC).

Kościół Koptyjski odgrywa ważną rolę w chrześcijańskim ruchu na rzecz jedności przez prowadzenie dialogów mających na celu wyjaśnianie teologicznych różnic z katolikami, prawosławnymi, prezbiterianami czy Kościołami Ewangelicznymi. 
Największą chwałę Kościoła Koptyjskiego stanowi jego Krzyż. Koptowie są dumni z prześladowań jakich doświadczali, a z których pierwsze miało miejsce 8 maja 68 r n.e., kiedy ich patron święty Marek został zamordowany w poniedziałek wielkanocny przez rzymskich żołdaków, którzy włóczyli go ulicami Aleksandrii.

Koptowie byli prześladowani przez niemal każdego władcę Egiptu. Duchownych koptyjskich torturowano i skazywano na wygnanie nawet przez ich chrześcijańskich braci po rozłamie chalcedońskim w 451 r., i to aż do zdobycia Egiptu przez Arabów w roku 641. Duma koptów uwydatnia się w ich krzyżu. Koptowie sporządzili sobie nawet specjalny kalendarz, zwany Kalendarzem Męczenników. Koptyjska era - według Kalendarza Męczenników - zaczyna się 29 sierpnia 284 r. n.e., jako uczczenie pamięci tych, którzy umierali dla wiary za czasów panowania rzymskiego imperatora Dioklecjana.
Ten kalendarz jest jeszcze w użyciu przez egipskich rolników, którzy według niego określają terminy prac polowych, natomiast w Kościele ma on zastosowanie jeszcze tylko w Koptyjskim Lekcjonarzu.


W ciągu czterech stuleci od zdobycia Egiptu przez Arabów Kościół Koptyjski cieszył się pełnym rozkwitem i pozostawał praktycznie chrześcijański. Było to spowodowane faktem, że Prorok Islamu darzył koptów szczególnym sentymentem i dobrocią, ponieważ jedna z jego żon była Egipcjanką  (a na dodatek urodziła mu dziecko). Dlatego Mahomet powiedział do swych żołnierzy: „Gdy zdobędziecie Egipt, bądźcie uprzejmi dla koptów, ponieważ są oni twymi protegowanymi, znajomymi i krewnymi”. Koptowie swobodnie i bez ograniczeń wykonywali swe praktyki religijne i posiadali znaczną autonomię, pod warunkiem, że płacili specjalny podatek zwany „Gezya”, który ich kwalifikował jako „Ahl Zemma” protegowanych (chronionych). Natomiast osoby, które nie mogły płacić tego podatku stawały wobec wyboru - albo przejścia na Islam, albo utraty praw cywilnych, które ich chroniły przed bezprawiem, a nawet śmiercią.
Mimo, iż  w latach 750 - 868  oraz w latach 905 - 935 narzucono koptom prawo „przeciw zbytkowi” pod rządami dynastii Abbasydów Kościół doskonale prosperował i cieszył się spokojem. Literatura jaka z tamtego okresu, od VIII do XI stulecia, przetrwała w ośrodkach klasztornych, nie odnotowuje żadnych drastycznych przerw w działalności koptyjskich rzemieślników, tkaczy, malarzy, introligatorów, snycerzy.
W tamtym okresie język koptyjski był językiem kraju aż do połowy XI stulecia, czyli do czasu, gdy pojawiły się pierwsze dwujęzyczne koptyjsko-arabskie  rękopiśmienne teksty liturgiczne. Jeden z pierwszych kompletnych arabskich tekstów jest datowany na XIII wiek. Jest to tekst autorstwa Awlaad El-Assal’a zawierający szczegółowe prawa, normy kulturalne i tradycje koptów w 500 lat po podboju Egiptu przez muzułmanów. Przyswajanie języka arabskiego jako potocznego języka egipskiej ludności była tak powolna, że al Makrizi jeszcze w XV stuleciu informował, że język koptyjski jest w Egipcie w dość powszechnym użyciu. Natomiast dzisiaj język koptyjski używany jest wyłącznie w Kościele, jako język liturgiczny.
Chrześcijańskie oblicze Egiptu zaczyna się zmieniać na początku drugiego tysiąclecia naszej ery, gdy koptowie mają coraz większe trudności z płaceniem podatku  „Gezya”. Ponadto muzułmańskie władze państwowe zaczęły ograniczać zezwolenia na remonty starych kościołów i zakazywać budowy nowych. Poczęto także dyskryminować koptów ograniczając ich prawa cywilne, zmuszając do noszenia strojów odróżniających ich od muzułmanów, stwarzając przeszkody prawne w przypadku adopcji, dziedziczenia i publicznego kultu.
Powoli, lecz systematycznie do końca XII stulecia oblicze Egiptu uległo przemianie z chrześcijańskiego na muzułmańskie, zaś wspólnota koptyjska zajmująca niższą pozycje społeczną narażona była okresowo na wrogość i gwałtowne napaści ze strony muzułmanów.  Charakterystyczne jest to, iż powodzenie ludności koptyjskiej było w jakiś szczególny sposób powiązane z sukcesami ich muzułmańskich władców. Koptowie cierpieli najbardziej, gdy arabskim dynastiom nie wiodło się najlepiej.


Pozycja koptów uległa poprawie w XIX stuleciu pod panowaniem tolerancyjnej dynastii Muhammada Ali. W 1855 roku wspólnota koptyjska przestała być traktowana jako odrębna grupa a bycie koptem nie oznaczało już niższego statusu społecznego. Wówczas też podatek „Gezya” został zniesiony, a koptowie zostali zrównani w prawach z resztą ludności do tego stopnia, że zaczęli służyć w armii egipskiej. Egipska rewolucja z roku 1919 zrównała w prawach wszystkich obywateli, a nowoczesne społeczeństwo Egiptu - choć składające się z muzułmanów i koptów - jest dziś jednorodne. Dzisiaj ta społeczna jednorodność jednoczy się w zwalczaniu nietolerancyjnych grup religijnych, które od czasu do czasu szukają pretekstu do prześladowania i terroru względem koptów. Męczennicy dzisiejszych dni, tacy jak ojciec Marcos Khalil, stanowią przypomnienie cudu przetrwania koptów.


Wbrew prześladowaniom, Kościół Koptyjski, jako instytucja religijna, nigdy nie był kontrolowany ani też nie pozwalał się kontrolować egipskim rządom.
Tak długo utrzymywana pozycja Kościoła polegająca na jego rozdziale od państwa opierała się na nauce Pana Jezusa Chrystusa: „Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu” (Mat. 22, 21 BG).
Kościół Koptyjski nigdy też nie walczył zbrojnie przeciw najeźdźcom, ani nie sprzeciwiał się władzom, stosownie do słów Pana Jezusa, który powiedział: „Tedy mu rzekł Jezus: Obróć miecz swój na miejsce jego; albowiem wszyscy, którzy miecz biorą, od miecza poginą.” (Mat. 26, 52 BG)

Obecnie na ogólna liczbę 57 milionów Egipcjan jest ponad 9 milionów chrześcijańskich koptów. Tysiące z nich modli się i wspólnie uczestniczy  w codziennych Mszach św., jakie odprawiane są w tysiącach koptyjskich kościołów Egiptu. Prócz tego około miliona dwustu tysięcy emigrantów koptyjskich praktykuje swoja wiarę w setkach kościołów w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Austrii, Holandii, Brazylii, i wielu innych krajach  Afryki i Azji. Na terenie Egiptu, w każdej z jego prowincji, mieszkają koptowie, ale nigdzie nie znajdują się oni w większości. Ich kulturalne, historyczne, i duchowe skarby spotyka się w całym Egipcie, nawet w najodleglejszej oazie, Kharga Oasis, w sercu zachodniej pustyni.

http://img372.imageshack.us/img372/2638/skapanikoptyjscyxg7.jpg
Kapłani koptyjscy



Koptowie praktykują siedem kanonicznych sakramentów:
Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystię, Pokutę (Spowiedź), Kapłaństwo, Małżeństwo, i Namaszczenie Chorych. Chrztu dokonuje się w kilka tygodni po urodzeniu, przez trzykrotne zanurzanie całego ciała noworodka w specjalnie poświęcanej wodzie. Bierzmowanie jest wykonywane natychmiast po Chrzcie. Prawidłowa spowiedź to taka, którą osobiście odbywa się przed duchownym. Wyznanie grzechów wobec kapłana jest warunkiem przyjęcia sakramentu Eucharystii.

U koptów istnieje zwyczaj, że ojca (kierownika) duchowego wybiera się dla całej rodziny. Wszystkie sakramenty, z wyjątkiem sakramentu małżeństwa, można przyjmować w każdym okresie roku liturgicznego. Małżeństw nie zawiera się w okresach postów. Poligamia w Kościele Koptyjskim jest nielegalna, nawet jeśli sankcjonuje ją prawo cywilne. Nie jest dopuszczalny także rozwód, z jednym wyjątkiem - cudzołóstwa. Unieważnienie małżeństwa, czego przyczyną może być na przykład bigamia czy też inne okoliczności nie mniejszej wagi, może być dokonane wyłącznie przez specjalną Radę Biskupów. Wniosek - uzasadniony kanonicznie - o rozwiązanie małżeństwa może być wniesiony zarówno przez kobietę, jak i mężczyznę. Kościół nie robi tu żadnych różnic. Natomiast rozwód cywilny nie posiada żadnej mocy prawnej względem sakramentalnego małżeństwa i oczywiście go nie rozwiązuje. Co do innych cywilnych praw państwowych, to Kościoła Koptyjski nie przeciwstawia się im dopóty, dopóki nie kolidują one z sakramentami Kościoła.


Kościół nie ma prawa (i faktycznie tego odmawia) zajmowania oficjalnego stanowiska na temat kontrowersyjnych kwestii (np. przerwania ciąży). Nauka Kościoła w tego rodzaju kwestiach jest jasna (przerywanie ciąży jest sprzeczne z wolą Bożą i Jego prawem).
Kościół Koptyjski sprawuje trzy rodzaje Liturgii św. - Liturgię św. Bazylego Biskupa Cezarei, Liturgię św. Grzegorza z Nazjanzu Biskupa Konstantynopola, oraz Liturgię św. Cyryla - 24 Papieża Kościoła Koptyjskiego. Msza św. Cyryla wywodzi się, ze sprawowanej w języku greckim, pochodzącej z pierwszego wieku Mszy św. Marka Ewangelisty. Tej ostatniej Liturgii biskupi i kapłani Kościoła uczyli się na pamięć, aż do czasów, gdy św. Cyryl przetłumaczył ją na język koptyjski i zapisał. Chociaż wszystkie te trzy Liturgie po dziś dzień są sprawowane w Kościele Koptyjskim, to jednak najczęściej odprawia się Liturgię św. Bazylego.


Oddawanie czci świętym jest przez Kościół Koptyjski zakazane, jednakże prośby o wstawiennictwo u Boga kierowane do świętych są dozwolone i obecne we wszystkich koptyjskich nabożeństwach. Każda świątynia koptyjska ma swojego świętego patrona (nosi jego imię). Najświętsza Dziewica Maryja (Theotokos) zajmuje specjalne miejsce w sercu każdego kopta. Wielkim wydarzeniem było objawienie się Matki Bożej w niewielkim kościele w Elzaytoun w obrębie Kairu w kwietniu 1968 roku. Postać Maryi oglądało tysiące Egipcjan, tak koptów, jak i muzułmanów, odbyła się również międzynarodowa transmisja telewizyjna pokazująca owo niezwykłe, nadprzyrodzone wydarzenie.


Kościół Koptyjski celebruje siedem świąt większych i siedem mniejszych. Większe święta to: Zwiastowanie N.M.P., Boże Narodzenie, Objawienie Pańskie (Trzech Króli), Niedziela Palmowa, Wielkanoc, Wniebowstąpienie Pańskie, i Zesłanie Ducha Świętego (Zielone Świątki). Boże Narodzenie jest obchodzone dnia 7 stycznia. Kościół Koptyjski Zmartwychwstanie Chrystusa (Wielkanoc) uważa za największe święto, większe nawet od Bożego Narodzenia poprzedzonego okresem Adwentu. Wielkanoc zwykle przypada na drugą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Koptyjski Kalendarz Męczenników jest pełny innych świąt zwykle upamiętniających męczeństwo popularnych świętych (np. św. Marka , św. Mena, św. Grzegorza, św. Barbary i innych) znanych z koptyjskiej historii kościelnej.


Kościół Koptyjski ma szczególne praktyki postne, których nie można porównać z praktykami postnymi żadnej innej wspólnoty chrześcijańskiej. Z 365 dni roku, aż 210 dni to dni postu, kiedy to nie wolno spożywać żadnych produktów zwierzęcych (mięsa, drobiu, ryb, mleka, jajek, masła, itp.) Ponadto, żaden pokarm albo napój nie może być spożywany między świtem i zachodem słońca. Od tych ścisłych, surowych reguł postnych można otrzymać dyspensę od duchownego wyłącznie w czasie trwania choroby lub słabowitości. Wielki Post jest wyjątkowo skrupulatnie przestrzegany przez wszystkich koptów. Trwa on 40 dni, a kończy się Wielkim Tygodniem, którego kulminację stanowi Wielki Piątek, dzień, w ktorym Zbawiciel został ukrzyżowany. Ten czas postu i smutku, kończy się radosnym dniem Wielkanocy (Paschy). Inne posty Kościoła Koptyjskiego to okres Adwentu,  Post św. Apostołów, Post Najświętszej Dziewicy Maryi i Post Niniwy.


Na czele kleru Ortodoksyjnego Koptyjskiego Kościoła stoi papież aleksandryjski, z którym biskupi zachowują łączność i wspólnie czuwają nad czystością wiary i udzielaniem święceń kapłańskich w poszczególnych diecezjach.
Zarówno papież jak i biskupi muszą być mnichami (zgodnie z kanonami wszystkich biskupów obowiązuje bowiem celibat) i wszyscy oni są członkami Świętego Synodu. Pasterze Kościoła spotykają się regularnie nadzorując sprawy wiary, karności i urzędów duchownych w Kościele. Chociaż papież koptyjski posiada niekwestionowany autorytet i jest darzony ogromnym szacunkiem przez wszystkich koptów, nie posiada jakiejś nadzwyczajnej jurysdykcji duchownej ani tym bardziej przywileju nieomylności.


Aktualnie Kościół Koptyjski podzielony jest na diecezje, którymi rządzi ponad sześćdziesięciu biskupów.  Diecezje koptyjskie znajdują się zarówno w samym Egipcie jak i poza jego granicami: w Jerozolimie, Sudanie, Zachodniej Afryce, Francji, Anglii, i Stanach Zjednoczonych. Bezpośrednią działalnością duszpasterską w obrębie parafii zajmują się księża, którzy zanim zostaną wyświęceni, najpierw muszą ukończyć Szkołę Katechetyczna i ożenić się.
W Kościele Koptyjskim istnieją jeszcze dwa specjalne ciała. Jedno powstałe w roku 1883, a złożone z laików ma za zadanie utrzymywanie łączności między Kościołem a rządem, oraz drugie, powstałe w roku 1928 nadzoruje zgodność praw Kościoła Koptyjskiego z cywilnymi prawami państwowymi.
Każdego dnia we wszystkich koptyjskich kościołach świata duchowieństwo i wierni modlą się o zjednoczenie wszystkich Kościołów chrześcijańskich, modlą się również w intencji Egiptu, życiodajnego Nilu, obfitych zbiorów płodów rolnych, prezydenta, armii, rządu i całego narodu. Modlą się o pokój na świecie i o powodzenie rodu ludzkiego.

http://img372.imageshack.us/img372/5297/kosciolkoptyjskinazamalsc3.jpg
Kościół koptyjski w Zamalku


_____________________________________________________________________________________________________________
Na podstawie: http://pharos.bu.edu/cn/

Offline

 
Statystyki (REJESTRACJA WYŁĄCZONA)
Analiza oglądalności witryny
Wymiana
WwW.CrashFans.Pun.PL - Polskie Centrum Crashday
Pozycjonowanie
katalog stron Free PageRank Checker
Links
| Andrzej Struski | Webtree.pl | katalogSEO.net | Stop himawanti | Prawdziwy himawanti | Niesamowite | VPS Hosting Reviews |
Creative Commons License
Teksty i artykuły są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 2.5 Polska Nie wolno Ci kopiować i rozpowszechniać tekstów, zdjęć oraz artykułów znajdujących się na forum bez pisemnej zgody autorów.
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Stronę najlepiej oglądać w rozdzielczości 1024 x 768

Free Domain Name
Register a free domain name with .co.nr extension (such as www.YourName.co.nr) that comes with free URL redirection, URL cloaking and path forwarding, meta-tags, FavIcon and Google Webmaster tools support, kill-frame feature, NO forced ADS at all, and more.

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB 1.2.23
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
przegrywanie kaset vhs łódz www.hotels-world.pl https://www.hotelstayfinder.com Lodging Willingen komornik apelacja warszawska wodomierze wrocław cena