Niebo jest cywilizacją, jak każda cywilizacja, posiada środowisko życia i żyjące tam istoty, które wiodą w niej życie i rozwijają się. Każde środowisko szczycące się bardzo długim okresem niezakłóconego rozwoju, musi odpowiadać pewnym cechom. Konflikty w takie cywilizacji nie występują, lub występują w znikomej ilości. Procesy życia cywilizacji są spójne i logiczne, również nie występuje nadmierne zużywanie się – starzenie.
Cywilizacja nieba wypracowała sobie taki system społeczny, który spełnia te wymogi. Z takiego klimatu pochodzą informacje o wiecznym życiu w niebie. Te informacje nie są właściwe, długość życia w niebie nie jest wieczna. Forma życia jest tak rozwinięta, że z naszego ziemskiego punktu widzenia może być określona jako wieczna. Czas zmiany, który był przełomowy dla cywilizacji nieba to okres, w którym postanowiliśmy zmienić zasady osobistego życia w aspekcie emocji. Poprzez pewne procesy, ograniczające istniejący uprzednio stan działania emocjonalnego w znacznym stopniu pozbyliśmy się skrajnych emocji.
Nowa forma życia emocjonalnego, w której od tamtego czasu żyją dusze w niebie, nie powoduje nadmiernego starzenia się, życie zostało wydłużone wielokrotnie. Z takiej ograniczonej emocjonalnie formy życia, nie chciał skorzystać Lucyfer i pewna ilość innych dusz. Mieli do tego pełne prawo, lecz stracili możliwość dalszego życia w niebie. Środowisko nieba jest otwartą przestrzenią i życie obok siebie istot, które eksponują taki rodzaj emocji, jakiego chcieliśmy się pozbyć zakłócało, nowy stan całego środowiska nieba.
Podjęliśmy decyzję o utworzeniu bezpiecznego środowiska życia dla Lucyfera i Jego grupy dusz. Z powodu otwartości środowiska w niebie, enklawę dla tych dusz wybudowaliśmy we Wszechświecie. Moja rodzina, jest w takiej sytuacji, że z niej obecnie wywodzi się przywódca nieba Bóg, jak również pozycja dowódcy wojsk Pana zastępów, którą ja zajmuję. Obowiązkiem z naszej strony było przyjęcie Lucyfera w naszym Wszechświecie, tu, więc została wybudowana enklawa życia dla tych dusz.
Drugi poważny skok ewolucyjny cywilizacji nieba został zakończony.
Pierwszym podobnej klasy krokiem, była decyzja o budowie Wszechświatów, jako ogrodów do tworzenia szczególnej klasy materii w postaci emocji, jakie tworzy człowiek.
Obecne życie w niebie z charakteryzować można w taki sposób;
Dusze posiadają pełne prawo WOLNEJ WOLI, ich obowiązki są ujęte, ich wolą w zakresie chęci współżycia w rodzinie i w całej otwartej cywilizacji. Obecnie już nie występują potrzeby spełniania się w sytuacjach wynikających z konfliktów emocjonalnych, jak również z przyczyn, którymi są skrajne emocje. Kolejnym istotnym elementem, który nie istnieje jako przyczyna działania w niebie, jest brak indywidualnych potrzeb, cała cywilizacja jest samo wystarczalna. Jedynym wyjątkiem jest, potrzeba wynikająca z naturalnej ewolucji duszy, potrzeba pozyskania odpowiednich, osobistych instrumentów każdej nowo narodzonej duszy, lub wola zmiany stanu instrumentu przez dusze, które już go posiadają.
Zmysły, instrument, który służy do postrzegania zewnętrznego, kontaktu i wskazań jako wizytówka. Nie są one tak jak u człowieka, jednorodną formą biologiczną, tylko zasymilowanym zbiorem, odpowiednio składanych w trakcie życia formacji. W stosunku do człowieka, (zmysły duszy możemy porównać w zakresie wzajemnego oddziaływania), do świadomości człowieka. Świadomość człowieka jest instrumentem, który wnosi podstawy postępowania, zmysły duszy również wnoszą dla tej postaci zespół możliwości postępowania.
Zmysły w swoim zbiorze, składającym się z różnego rodzaju form krystalicznych, nabywanych obecnie w trakcie wcieleń. Dla duszy są one istotnym elementem przedstawienia w społeczności nieba własnej postaci. Obraz pierścieni, bo w takiej formie przestrzennej układa się krystaliczna składowa tego instrumentu, jest wizytówką duszy. Według stanu tej wizytówki, każda dusza, ma prawo do zajmowania, (odpowiedniego dla jej stanu, w którym najważniejszy jest osobisty rozwój), stanowiska w hierarchii nieba. Prawo do zajmowania odpowiedniego do stanu pierścieni, stanowiska w hierarchii, nie jest obowiązkiem. Taki stan, uprawnia tę postać, do zajęcia stanowiska, lecz musi ona, wyrazić w tym względzie wolę działania.
Nie istnieje obowiązek pracy, potrzeby każdej duszy są spełniane w dysponowanych przez rodzinę wartościach. Te wartości dla każdej rodziny są inne, ich skala i jakość, to kwestia należności dla rodziny, za wykonywane prace na rzecz cywilizacji. Prace te mogą być wykonane tylko według już wyżej wskazanego prawa duszy i wyrażenia jej woli. Motywacją do brania czynnego udziału w życiu cywilizacji, jest zachowana ze starego zbioru uczuć cecha, która budzi odczuwanie smutku w przypadku jakiegoś niepowodzenia w rodzinie. W takiej sytuacji dusza podejmuje działanie by ten niekorzystny stan zmienić i uczestniczyć w ogólnym zadowoleniu całej rodziny.
Rozrywka, zgodnie z potrzebami z tonizowanego charakteru, wiele form rozrywki straciło wartość. Obecnie najczęściej uprawianą formą rozrywki jest, działanie w przestrzeni komnat własnych rodziny. Jedną z dyspozycji duszy jest możliwość tworzenia rzeczywistości, dla potrzeb chwili, lub zabawy czy rozrywki. Każda rodzina posiada „komnaty”, gdzie można realizować taką formę rozrywki. Dusze czynią to same, lub w towarzystwie innych a odczucia są tak realne jak rzeczywistość.
Doświadczyłem takiej formy odpoczynku, tak tamto doświadczenie sobie w tamtym czasie określiłem. Gdy w pierwszych podróżach, gdy korzystałem z tych komnat, mój świat wyobraźni miał zakres środowiska ziemskiego. Również System łączności pomiędzy moją duszą a świadomością cielesno - duchową, był cały czas aktywny, z tego powodu wytworzyłem sobie środowisko ziemskich, przyjemnych dla mnie enklaw.
Cywilizacja nieba, jako obiekt „astronomiczny” jest olbrzymią przestrzenią, dziesiątki razy większą od wszystkich wszechświatów, które ta cywilizacja zbudowała. O ile w każdym wszechświecie, materia, czyli systemy galaktyczne, zajmują tylko znikomą ilość przestrzeni Wszechświata, to zakres zajętego miejsca, którym dysponuje cywilizacja nieba w swojej przestrzeni, jest taki, że tamta przestrzeń jest cała zajęta.
                                                                                                         Pan Syjonu.

Ten czas jest tak długi że nawet o nim nie musisz myśleć -biliony lat.

To znaczy, że wszystko jest tam pod dostatkiem ?
Całkowicie.—opór pełny ‘wypas”.

Tutaj mam pytanie o rodzinę, jak dusza przychodzi do nieba to jest tak mniej więcej rodzona jak tu na ziemi ?

Dusza nie przychodzi do nieba, dusza  tam powstaje.
Gryf wyjaśnił to na Chatbox  w temacie o kreatorze.

Czy to oznacza, że jest to coś takiego jak tworzenie za pomocą wyobraźni ? która się staje rzeczywistoscią, np, jest taka możliwosc, że dusza może sobie stworzyc np, cherbatę, albo jezioro i się w niej kąpac, tu chodzi o coś takiego ?

Dusza tworzy to za pomocą pierścieni kreujących jej wyobraźnię.