#1 2008-09-13 19:43:33

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Artykuły GRYFA144

Artykuły GRYFA144

Czy wiara stoi w sprzeczności z nauką?



Albert Einstein w swojej poniżej przytoczonej wypowiedzi,

"Nie myślę, że z konieczności nauka i religia są naturalnymi oponentami. W rzeczy samej, myślę, że jest bardzo bliski związek między nimi. Co więcej, myślę, że nauka bez religii jest kulawa, i odwrotnie, religia bez nauki jest ślepa. Obie są ważne i powinny współpracować "ręka w rękę".

odniósł się do religii i nauki. Czy to odniesienie do religii jest jednoznaczne z odniesieniem do wiary?
Jego jednoznaczne wskazanie na istnienie zależności, które wzajemnie motywują egzystencje i rozwój obu dziedzin, jest uzasadnione, lecz tylko wtedy, gdy dotyczy ono religii. Jednak, gdy w miejscu religii postawimy wiarę, charakter tych zależności jest inny.

Podstawą do pełnego określenia każdego tematu jest wskazanie jego źródła. Źródłem, które przyczyniło się do powstania religii jest wiara, jednak wiara nie jest religią. Źródłem nauki jest doświadczenie poznawania, jednak poznawanie nie jest nauką.

Człowiek korzystający z dobrodziejstwa wszystkich swoich zmysłów, wierzy i poznaje. Jednak te wszystkie kwestie, osobistego działania człowieka nie czynią, ani religii, ani nauki. Kultury te są owocem ewolucji cywilizacji człowieka na ziemi, one w rzeczywistości powstały jako wtórny i niezamierzony element jego życia. Ich nurty wywodzą się z charakteru i sposobu postępowania człowieka, lecz nie one były i są, wiodącą potrzebą powstania religii i nauki.

Wiara i poznawanie, same z siebie nie byłyby wystarczającym bodźcem do rozwoju kultów i nauki. Niezbędny był wiodący czynnik, który najogólniej można określić jako potrzebę uzyskania więcej, ponad to, co oferowało naturalne środowisko. W czasie, gdy społeczeństwo żyjące w raju, było już wystarczająco zniewolone potrzebą wiary, zadziałał kolejny etap indoktrynacji drogą poza zmysłową. Dominacje w swoich społecznościach, przejęły odpowiednio silne i bezwzględne jednostki. W celu pozyskania określonych wartości, wiara jednostki posłużyła jako instrument do utworzenia kultu.

Już istniejąca w świadomości człowieka, wyższa istota, została mianowana do postaci Boga. Z biegiem czasu, Bóg jako obiekt kultu, przybierał, a raczej przybierany był w różne szaty. Postać Boga ołtarzowego istnieje do dziś i osiągnęła wręcz kuriozalne formy. Najbardziej drastycznym przykładem jest tu, wyeksponowanie Jezusa Chrystusa do postaci, której nigdy nie wskazywał swoim życiem a przede wszystkim, której nigdy nie wskazywał, celem swojej misji na ziemi.

By te wszystkie kwestie; charakteru człowieka, wiary, religii i nauki, określić w sposób wystarczająco pełny, należy wykazać informacje o ich źródłach. Nie wystarczy powiedzieć „wiara” i przyjąć, że wszystko, co jej dotyczy jest takie, jakie jej obecne rozumienie. Nic bardziej błędnego, takie stwierdzenie jest przykładem czystej iluzji.

W obecnie istniejącym na ziemi rozumieniu istoty wiary, jest całkowity brak wykazania pierwotnych przyczyn jej powstania w zakresie świadomości człowieka. Tak słabo ugruntowany w wartości źródłowe, lecz niesłychanie istotny aspekt życia, jakim jest wiara, stawiany jest jako filar w wielu kwestiach życia. Najważniejszą podporą, jaką spełnia ten filar jest społeczne uzasadnienie potrzeby istnienia kultów i religii. W obecnie istniejącym pojęciu człowieka, wiara jest odniesieniem do Boga. Jednak to odniesienie, posiada silny akcent pośrednika w postaci kultu lub religii. Tak rozumiane przez wiernych pośrednictwo, zabezpiecza partykularne interesy instytucji pośredniczących. One dbają, by informacje kształtujące obraz człowieka wierzącego, nie wskazywały jego osobistych możliwości kontaktu z wartościami Boga. Brak informacji źródłowych, mówiących o pierwotnych zdolnościach, zabezpiecza takie interesy pośredników – Kapłanów.

Iluzja w tej materii to, brak szczegółowych informacji o przyczynach powstania wiary. W efekcie takiej iluzji, wiara i religia to dla człowieka pojęcia, jednoznaczne lub ściśle z sobą związane. Taki obraz wiary, istniejącej nierozłącznie z religią, jawi nam się zawsze, gdy myślimy o życiu i Bogu. Często, zamieniamy słowa, religia i wiara a nawet jedna myśl, nam nie podda w wątpliwość tego rodzaju zależności. A powinna i to nie jedna, a każda. Jednak moc iluzji, jest żelazną bramą. O takiej bramie świadczą słowa ujęte w Psalmach;

Ps. 24:7
7. Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!
(Biblia Gdańska)


Bramy na drodze do wiedzy, która powinna być dostępna dla świadomości, zawsze na ziemi zamykały człowiekowi drogę do poznania pierwotnych źródeł i przyczyn, życia zgodnego z potrzebą Boga. Cóż znaczy wiedza o istnieniu wiary, gdy nie wiemy, jakie były jej pierwotne wartości. Co czerpiemy z wiary, gdy poznajemy ją w klimacie religii?

Jak te bramy wieczne otworzyć?

Posiadamy odpowiednie instrumenty, które wydadzą owoc, jeżeli skorzystamy z logiki i filozofii. Tylko logicznie oceniając otaczające nas zdarzenia i rzeczy, możemy sprowadzić ich cechy i wartości, do poziomu jednoznaczności. Sprawa ujęta zbiorem logicznych orzeczeń, staje się niezależna, lecz sama w sobie spójną i logiczną. Jest odporna na destrukcyjne przyczyny, jednak zamknięta w swoi zbiorze wartości, czeka na dalsze logiczne rozwinięcie drogi przyczyny i skutku. Drogi, której sama jest efektem a po zaistnieniu dodatkowego czynnika, wraz z nim czyni kolejny efekt.

I tu w sukurs logice przychodzi filozofia, która swobodnemu umysłowi pozwala porównywać i dopasowywać rzeczy, aż znajdzie tę jedyną, zgodną logicznie. W taki sposób, powstanie ścieżka poznania wstecz, całej drogi przyczynowo skutkowej. Takiej drogi wstecz, do źródła i pierwotnej przyczyny, której nasza logicznie określona wartość rzeczy, będzie jej właściwym efektem. Z kolei jakość takiego efektu, zależy od tego, jaki on uczyni wpływ na postępowanie człowieka w jego środowisku życia. Właściwym będzie taki, który przyczyni się do pozytywnych działań a w ich następstwie, powstaną pozytywne emocje. Wszystkie inne drogi i ich efekty z punktu widzenia potrzeb Boga nie są tymi właściwymi i w poszukiwaniu wstecznej drogi do przyczyn wiary, należy je pominąć.

Takim sposobem myślenia a w przypadku braku ogniwek informacji w łańcuszku drogi przyczynowo - skutkowej z Boską pomocą, odkryłem świat za żelazną brama, za bramą wieczną.

Odnalazłem tam również informacje, które mówią jak powstała wiara. Obrazują one człowieka, który nie znal słowa Bóg, nie znał słowa Niebo a potrafił je czuć i z nich korzystać. Są to cechy naturalne, zakorzenione w aspekcie duchowym człowieka, one pozwalają mu odczuwać więź i radość z rzeczy, których nie odbiera fizycznymi zmysłami. Rzeczy ulotnych i niewidocznych, lecz w tamtych warunkach raju, stale obecnych. Człowiek czuje się wolny i lekki, swobodny i radosny. Otaczające go środowisko życia, które nie stwarza problemów i w wystarczającym stopniu zabezpiecza byt, nie zakłóca tych ulotnych odczuć. Szczęście jest w zasięgu ręki a dusza otrzymuje to, ani mniej ani więcej, czego życzy sobie Bóg

Jak powstała wiara?

Człowiek w Raju, wolny od nienaturalnych obciążeń, którego świadomość to „Biała Szata”, swobodnie dysponuje dobrodziejstwem tego eterycznego instrumentu do „odczuwania Boga”. Pozwala mu on, odczuwać uniesienie a przy tym wzniosłą radość, taką, jakiej nie doznaje czerpiąc z otaczającej go „Łaski Boga”, która jest jego naturalnym środowiskiem. Jednak taki eteryczny instrument, może spełniać swoje zadanie tylko w środowisku raju, które powstało zgodnie z wolą twórców wszechświata. Tam człowiek nie podlega przymusowi, który w cywilizacji na ziemi jest określany mianem, „życia w zurbanizowanym społeczeństwie”.

Wiara jako zbiór wartości, które ujmują świadomy sposób odniesienia do Boga, jest efektem wprowadzenia zakłóceń w naturalne środowisko raju. Jednak wiara, nie jest pierwszym w szeregu efektem, wszystkich wprowadzanych zakłóceń. Wiara, została zastosowana jako wspomaganie negatywnego wpływu na człowieka, który już  zdominowany, indywidualnymi dodatkowymi potrzebami, posiadał jeszcze możliwość swobodnego wyboru.

Sposób zastosowania, takiego rodzaju negatywnych wpływów, polegał na przesłaniu informacji do świadomości człowieka w postaci odbieranych przez jego nadświadomość informacji poza zmysłowych. One, wraz z różnymi manifestacjami eterycznymi, które objawiały się w środowisku jego życia, utworzyły zbiór informacji o rzeczach nienaturalnych. W dalszej kolejności przesyłane droga duchową informacje, uzupełniły odczuwane i postrzegane zjawiska w cechy wartościowe. W kolejnych pokoleniach, informacje zarówno przekazywane do nadświadomości jak i w postaci objawień, pozwoliły człowiekowi rozpoznać istotę wyższą w przyszłości nazwaną Bogiem.

W dalszej kolejności, bardziej zaradni członkowie społeczności, postanowili wykorzystać, indywidualną wiarę w istnienie Boga do własnych potrzeb. W ten sposób narodziły się kulty a w procesie rozwoju i ekspansji religie. Określenie „wiara” z pozycji indywidualnego postrzegania nieziemskich rzeczy i wiary w ich istnienie, poprzez wiarę wspólnot i kultowe filary, uzyskało rangę głównego aspektu w kanonie kultu czy religii.

Należy pamiętać, że już indywidualne wierzenie, czy wiara w istnienie wyższej istoty lub Boga, było przyczyną ograniczenia swobodnego wpływu „Łaski Boga” jako naturalnego środowiska życia człowieka w raju. Obecnie istniejące formy wiary w społeczności życia człowieka na Ziemi, są wysoko zaawansowanym procesem destrukcji naturalnych wartości. W sposób zawaluowany, stoją w sprzeczności z potrzebami Boga a wszystko dzięki doświadczeniom, jakie cywilizacja Lucyfera nabyła przez kilka miliardów lat dominacji nad człowiekiem.

Gdy będziemy wymawiali słowo wiara lub wierzę, zastanówmy się nad naszymi naturalnymi zdolnościami. Pomyślmy, że każdy może uaktywnić swoje naturalne cechy, które pozwolą mu odczuwać istnienie pokładów wzniosłych uczuć i niezgłębionej radości. Jest to emocjonalne wrażenie, którego nie sposób opisać. Pozwala ono na doznawanie szczęścia w sposób niezależny od otaczającej nas rzeczywistości.



© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#2 2008-09-13 19:53:26

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

Święta geometria a rola "Brył Platońskich"



Platon w mistrzowski sposób ukazuje tak ważne kwestie, jak odniesienie ciała stałego do figur geometrycznych, czy materii do całostek, form geometrycznych o idealnych proporcjach.

   Cyt. „Platon uznawał bowiem, że materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny. Nie są bowiem ciałami stałymi, lecz figurami geometrycznymi”.

W treści tego cytatu, są ujęte wskazania, które mówią o całostkach, materii i ciałach stałych. Materia zbudowana z całostek o idealnym charakterze, jak również w takiej postaci, która jest niepodzielna, to źródło, z którego w procesie ewolucji, powstała materia i życie wszechświata.
   Te całostki o idealnym charakterze, to nic innego jak czworościany, idealnego charakteru pierwociny materialnych form przestrzennych. Bryła czworościanu, jako jedyna z wszystkich brył posiada tyle samo wierzchołków ile ścian. Łącząc się wzajemnie wierzchołkami, tworzy przestrzeń geometryczną materii zbudowaną z całostek.
  Materia jednorodna konstrukcyjnie, utworzona ze zbioru czworościanów nie jest jednorodna w kwestii zagęszczenia masy tej materii. Taka niejednorodnie rozłożona, masa materii w przestrzeni, daje możliwość do zmiany stanu fizycznego tego środowiska a co za tym idzie, przyczynia się do aktywacji procesów ewolucji.
   Konstrukcja geometryczna materii, która powstaje z czworościanów połączonych wierzchołkami, posiada formę przestrzenna o szczególnym charakterze i kształcie. Objętość czworościanów w utworzonej przez nich przestrzeni, zajmuje jedynie 1/6 całej objętości tej przestrzeni. Jej kształt ukazuje naturalnie wygenerowane w trakcie powstawania przestrzeni, ośmiościany regularne, które w klasyfikacji brył platońskich, są na drugiej pozycji.
  Te ośmiościany powstają jako formy wtórne, ich krawędzie i ściany, są krawędziami i ścianami czworościanów, brył, które tę przestrzeń tworzą. Istniejące po utworzeniu przestrzeni formy o kształcie ośmiościanów wypełniają swoją objętością, wolne miejsca w utworzonej przez czworościany przestrzeni.

   Z wszystkich pięciu brył platońskich, tylko sześcian posiada cechy, które pozwalają mu wypełnić całą przestrzeń. Jednorodnej wielkości sześciany, połączone ścianami wypełnią przestrzeń, same z kolei nie będą powielać własnej przestrzeni.
   Efekt powstawania bryły wtórnej w postaci ośmiościanów, podczas tworzenia przestrzeni złożonej z czworościanów, to swoistego rodzaju tworzenie się formy geometrycznej, która wypełni przestrzeń w taki sposób, jak sześcian.
   Taka forma przestrzenna, jest zbiorem trzech brył, dwóch czworościanów i ośmiościanu, przy czy jeden z czworościanów jest obrócony wierzchołkiem do dołu.
   Powstawanie materii w przestrzeni form geometrycznych o takiej konstrukcji, pozwala na szerokie możliwości twórcze w zakresie, życia ewolucyjnego wszechświata.
   
   Jak istotna dla ewolucji i życia człowieka jest ta forma świadczy, pozycja siedzącego Buddy, która wskazuje na taka formę przestrzenną Gdy proporcjonalnie będziemy powiększali wskazywaną figurę, to w zakresie odpowiadającym parametrami człowiekowi, postać siedzącego Buddy, wypełni jej przestrzeń.

   Gdyby konstrukcja geometryczna materii w przestrzeni była zbudowana z sześcianów, to jej predyspozycje do powstawania nowych form byłyby ograniczone. Ograniczenia wynikałyby z prostej i jednorodnej budowy sześcianu. Bryła, która powstaje w przestrzeni czworościanów, a którą nazwałem, jednostką przestrzeni wszechświata, jest w tym względzie bardzo obfitym zbiorem geometrycznym.
   Występują w konstrukcji tej bryły, kąty proste, zwarte i rozwarte a dwie z jej dwunastu zewnętrznych ścian, posiadają kąt wewnętrzny rozwarty. Wszystkie jej ściany są trójkątami równobocznymi, niesymetrycznie usytuowanymi na powierzchni bryły, która spełnia cechy, powielarnej jednostki przestrzeni wszechświata.
   Ta bryła posiada trzynastą ścianę w postaci trójkąta równobocznego, którą uzyskuje wraz z konstrukcją pierwotnego czworościanu. Drugi obrócony czworościan i ośmiościan, są formami wtórnymi powstającej przestrzeni geometrycznej materii.

   Taką przestrzenną bryłę w formie czworościanu opisał Platon, wskazując na jej cechy jako całostki, która z kolei w postaci zbioru form geometrycznych tworzy niepodzielną materię.
Ta materia według Platona nie jest w postaci ciała stałego, tylko w postaci form geometrycznych.

   Trafność sformułowania opisu przestrzeni i jej konstrukcji, jest u Platona bezwzględnie najwyższej miary. Precyzyjnie określił konstrukcję przestrzeni wszechświata na etapie, gdy jego środowisko fizyczne jest przygotowane, do zainicjowania procesu ewolucji.
   Taką przestrzeń w zakresie jej tworzenia, zarówno, z jakiego materiału i w jakiej postaci, opisałem w postach dotyczących budowy wszechświata. Nadmienię, że z opisem brył platońskich zetknąłem się pierwszy raz, kilka tygodni temu.

Jeśli mamy do czynienia z materią, nawet  w początkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jakąś masę. W jaki sposób program ewolucji działa poprzez powielanie się pierwocin materii w związku z oddziaływaniem masy?
   Jaki związek może mieć tworzenie się podstawowych, pierwotnych struktur materii w odniesieniu do pięciu brył platońskich z masą tejże materii? czy bryły geometryczne jako pierwociny materii posiadają jakąś masę i w jaki sposób oddziałuje ona na inne elementy (bryły?)?

„Jeżeli mamy do czynienia z materią, nawet w początkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jakąś masę.”

Każda materia posiada masę własną, materia zbudowana z całostek wskazywanych przez Platona również. Platon nie opisuje procesu, w jakim powstają czworościany, również nie określa charakteru ośmiościanu jako formy wtórnej, wskazuje jedynie na istnienie takich form w budowie pierwotnej materii.
  W procesie powstawania materii muszą zaistnieć warunki fizyczne, które zabezpieczą pożądaną formę, jej budowy krystalicznej. Każda istniejąca postać materialna, wyewoluowana we wszechświecie posiada konstrukcję krystaliczną. W jednych przypadkach dostrzegalną w innych nie. W tych nierozpoznanych, struktury krystaliczne są zbyt małe, stąd nie są widoczne.

  Materia i jej budowa szczególnie ta, jaką wskazuje Platon, musi spełniać cechy form krystalicznych i dla niej właściwej masy własnej. W tym miejscu niezbędne jest usystematyzowanie informacji związanych z tworzeniem lub ewolucją materii, jak również jej masy.
  Wszechświat posiada dwa rodzaje środowiska fizycznego; środowisko bierne i środowisko podlegające procesowi ewolucji.

Bierne środowisko fizyczne, przestrzeni wszechświata.



Rodzaj bierny jest środowiskiem, które posiada przestrzeń wypełnioną taką materią i w takiej formie jej budowy, jaką wskazuje Platon,

Cyt. „materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny.”

Materia niepodzielna występuje w środowisku fizycznym, które nie zmienia swojego stanu. Forma budowy materii, której przestrzeń składa się z idealnych całostek, (mikro zbiorów) oznacza, że jest ona jednorodna.
   Środowisko fizyczne, które posiada identyczne cechy z tymi wskazanymi przez Platona, opisałem w budowie wszechświata, gdy jeszcze nie znałem opisów brył Platońskich.
   W stosunku do form geometrycznych, jakie opisał Platon i wskazania rodzaju materii, środowisko bierne, zgodne ze wskazaniami Platona w pełni odpowiada cechom, które tam wykazałem. Posiada ono, formę budowy materii w postaci czworościanów i ośmiościanów foremnych. Wskazany w mojej teorii stan fizyczny przestrzeni wszechświata, jest środowiskiem, które nie ulega degradacji lub zmianom w całym czasie ewolucji wszechświata.

Idealny charakter całostek – czworościanów może być zapewniony, tylko, gdy formacja jest zbudowana z identycznych składowych. Takie identyczne elementy składowe materii, tworzą materię jednorodną w całej przestrzeni wszechświata. Masa tych składowych tworzy masę całej materii środowiska biernego. W dalszej kolejności zdarzeń, podczas procesu ewolucji wszechświata, niewielki procent masy środowiska biernego, wystarczy do powstania całej materii ewolucyjnej wszechświata.
   Czworościan jako całostka wskazywana przez Platona posiada masę wynikającą z masy cząstek składowych, które są rozlokowane na jego wierzchołkach. Odpowiednio rozmieszczone w przestrzeni cząstki składowe, służą jako budulec. Ten budulec musi posiadać odpowiednią postać. Ta postać, powinna być kulista a masa poszczególnej kulki taka, by pole magnetyczne, które ona wytworzy, ustaliło odległość między wszystkimi kulkami w przestrzeni. Kulki są wierzchołkami form geometrycznych, jednorodna wielkość kulek, utworzy identyczną postać wszystkich brył.
   Bryłą, jaka powstanie jest czworościan foremny, jest on połączony z sąsiadującymi z nim czworościanami wierzchołkami. Bryły czworościanów nie wypełniają swoją objętością całej przestrzeni, jaka powstanie. Objętość czworościanów, to ułamek objętości całej przestrzeni a pozostałą wolną przestrzeń, wypełniają ośmiościany i odwrócone czworościany.
   Platon ukazuje bierne środowisko fizyczne, które jest obszarem odpowiednio wyposażonym. Na tym polu w odpowiednich miejscach będzie inicjowany proces ewolucji wszechświata Takie środowisko jest źródłem materii i wzorcem geometrycznym, dla wszelkich objawów życia, jakie powstaną w procesie ewolucji.

Środowisko fizyczne podlegające procesowi ewolucji.



Środowisko fizyczne, które określiłem jako, podlegające procesowi ewolucji, powstanie w momencie wprowadzenia w przestrzeń środowiska biernego, czynnika aktywującego. Miejsca we wszechświecie, gdzie przebiegają procesy ewolucji, posiadają szczególny charakter, „podwójnego środowiska fizycznego”. Istnieje tu nigdy nie zmieniająca, swej formy geometrycznej, materia zbudowana z całostek określonych przez Platona i materia, z której ewoluują się wszelkie formy życia wszechświata. W tych formach odnajdziemy kształty budowy geometrycznej, zgodne z bryłami platońskimi.
   Jak z tego wynika, życie może zaistnieć tylko w tym miejscu wszechświata, gdzie do środowiska biernego, dodany zostanie czynnik powodujący jego zmianę.

“Jaką rolę, pełnią bryły platońskie w całokształcie Świętej Geometrii”?.



Bryły platońskie wskazują nam podstawowe formy geometryczne, które w dalszej ewolucji materii, będą wnosiły wzorzec jej krystalicznej budowy. Zakres form, którym człowiek przydał miano „świętej geometrii”, zależy od tego, czy materia lub forma, która oddziałuje na człowieka posiada korzystny wpływ na jego samopoczucie, lub jego potrzeby.
   Określanych mianem „świętej geometrii”, jest wiele różnych rzeczy. Wszystkie posiadają wspólny mianownik; jest nim kształt geometryczny zbliżony do formy, jaką posiadają bryły platońskie. W materii ten kształt, objawia się w jej krystalicznej budowie w innych przypadkach, będzie to forma, która powstała z przyczyn naturalnych lub została wykonana przez człowieka.
   Wniosek nasuwa się sam, wszystko, co zachowuje w swojej budowie formy zbliżone do tych, jakie opisał Platon, posiada cechy własne, korzystnie wpływające na człowieka.
   W tym miejscu należy wskazać istotna kwestię, rodzaj „materiału”, z jakiego powstają takie, korzystnie oddziaływające rzeczy. Istnieją cztery podstawowe materiały; dźwięk, światło, skała, lub materia ożywiona. Każda z tych rzeczy, musi w swej budowie zawierać formy geometryczne, zbliżone lub identyczne, ze wskazywanymi przez Platona. Od nasycenia materiału odpowiednią ilością, wzorcowych form, będzie uzależniona jakość wpływu.

„Święta Geometria jak zdążyłem zauważyć jest podstawą budowy struktury materii, jaką rolę pełnią w tym temacie tzw. "bryły platońskie"?

Poza już opisanymi, wzorcowymi formami budowy materii, które zdominowały bierne środowisko fizyczne wszechświata, to w otaczającej nas naturze, generalnie występują formy bardziej złożone a co za tym idzie, mniej odpowiadające w swej budowie świętej geometrii. By wzorcowe kształty, zachowały swój wpływ w procesie ewolucji materii, muszą istnieć naturalne mechanizmy powielające.

Magnetyczny klej.



Cała materia wszechświata jest wzajemnie połączona przestrzennymi polami magnetycznymi. Ten magnetyczny mechanizm, odpowiada za precyzyjne położenie zbiorów materii względem siebie. Jego oddziaływanie objawia się, zarówno na planie biernego środowiska fizycznego wszechświata, jak również w zakresie wzajemnego położenia galaktyk.
   Niezmiernie istotną cechą fizyczną magnetyzmu, jest absolutna precyzja. Pozwala ona, dokładnie ustawić względem siebie, wszystkie wierzchołki brył w krystalicznej budowie materii i wyregulować kosmiczny zegar. Całostki wskazywane przez Platona, również są zespolone magnetycznie.
   Forma czworościanu regularnego, jest przestrzenią idealną geometrycznie. Jej powielanie, jest powielaniem wzorca a proporcjonalne powiększanie, ewolucją zachowującą wzorzec. Taki mechanizm pozwala zachować pierwotne cechy materii, we wszystkich formach życia, jakie wyewoluują się w procesie ewolucji wszechświata. Na ziemi, czworościan jest podstawową formą krystalicznej budowy krzemianów. Te z kolei dominują w skorupie ziemi i z tej przyczyny, na ziemi została zainicjowana ewolucja biologii. W postaci „prochu”, drobin krzemianowych, forma czworościanu, przenosi się do środowiska fizycznego gliny. Z tego środowiska, jest już prosta droga do ciała biologicznego.
   W środowisku życia biologicznego, czworościany krzemianowe stabilizują ewolucję biologii w oparciu o podstawowe wzorce geometryczne.

Jaka bryła platońska pojawiła się jako pierwsza w procesie "organizowania" wszechświata?



Proces organizowania przestrzeni wszechświata, należy odróżnić od procesu ewolucji materii wszechświata. W pierwszej kolejności była zbudowana przestrzeń wszechświata. Konstrukcja tej przestrzeni, jest oparta na formach geometrycznych. Bryła czworościanu foremnego, Platon tę bryłę nazwał „tetraedr”, jest podstawową bryłą konstrukcyjną tej przestrzeni. Przestrzeń wypełniona czworościanami, które łączą się wzajemnie tylko swymi wierzchołkami w naturalny sposób, generuje inne formy przestrzenne. W postaci pierwszej, czyli bez łączenia się dwóch lub większej ilości brył występuje ośmiościan foremny, Platon nazywa tę bryłę „oktaedr”. Te dwie bryły są we wskazaniu Platona numerami 1 i 2, trafność jego oceny w kwestii budowy materii, była precyzyjna.
   Platon twierdził, że materia zbudowana jest z brył foremnych. Twierdził również, że ta foremna jej struktura nie jest ciałem stałym, tylko samymi figurami geometrycznymi.
Przestrzeń, którą tu opisuję, to zbiór takich figur foremnych, o jakich mówił Platon. Bryły te posiadają tak małe zagęszczenie materii i są, tak małej wielkości, że nie mogą być postrzegane jako stała materia.
    Szczególną cechą takiej konstrukcji przestrzennej, jest różnorodność. Lustrzane odbicie czterech trójkątów równobocznych, które wspólnie, tworzą większy w kolejności trójkąt równoboczny, jest symetryczne. Lustrzane odbicie, brył przestrzennych, których podstawami są te trójkąty, nie jest symetryczne.
   Taka niesymetryczna przestrzeń geometryczna, posiadająca symetryczną podstawę, daje możliwość do rozwoju wielorakich form przestrzennych a z drugiej strony zabezpiecza powtarzalność rodzaju.
   Przestrzeń geometryczna wszechświata w postaci takiej budowy, jest optymalnym miejscem do ewolucji materii. W kolejnych etapach proporcjonalnego powiększania brył geometrycznych, będzie ona uzyskiwała coraz większą gęstość, aż osiągnie stan ciała stałego. W kolejnych etapach ewolucji z takiego ciała stałego w procesie ewolucji biologii, powstanie przyroda. Ostatnim procesem ewolucji jest powstawanie form o coraz mniejszym zagęszczeniu. Tak ewoluuje materia eteryczna, ciała duchowe.




© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#3 2008-09-13 19:59:38

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

Czym są myśli i uczucia, jakie mają zadanie i jaka jest ich geneza (przyczyny)?



http://www.eioba.pl/files/user5948/umyslgj7.png



Myśl i uczucia.



  Człowiek posiada wyjątkowo rozbudowany system psycho – emocjonalny, jest postacią, która nie ma sobie równych we wszechświecie.
   System psycho – emocjonalny człowieka jest złożony z pięciu podstawowych elementów;

1/ mózg wraz z systemem percepcji,
2/ umysł nad świadomości,
3/ umysł pod świadomości,
4/ splot słoneczny,
5/ świadomość.


Zadaniem systemu psycho – emocjonalnego, które wynika z przyczyny ewolucji, jest zarządzanie postacią człowieka z wcieloną duszą w zakresie życia biologicznego i duchowego, toczącego się, w środowisku społecznym na ziemi.

MYŚLI I ICH POWSTAWANIE



System psycho – emocjonalny, jest skonfigurowany w taki sposób, by naturalne bytowe potrzeby człowieka, wnosiły podstawową przyczynę do hierarchii jego procesu działania. Proces myślowy, inicjowany jest w sferze zmysłowej, która podlega mózgowi. Z mózgu informacje obrazujące postrzegane stany, są przesyłane do umysłu nad świadomości. Ten twór astralny, umysł nad świadomości posiada olbrzymi potencjał w zakresie zdolności myślenia.
   Po otrzymaniu informacji z mózgu, opracowuje najlepszą według jego ocen, informację o stanie reakcji. W następnej kolejności, informacja o stanie reakcji jest przesyłana do drugiego umysłu astralnego pod świadomości. Ten drugi umysł astralny, odpowiada za bezpieczeństwo potrzeb bytowych człowieka. Z natury, jego potencjał inteligencji jest nieporównywalnie niższy od potencjału nad świadomości. Jednak do wykonywania powierzonych mu zadań, taki musi być.
   Po otrzymaniu informacji z nad świadomości, pod świadomość ocenia przydatność formy reakcji opracowanej przez nad świadomość. W przypadku, gdy reakcja człowieka może być niekorzystna w stosunku do potrzeb bytowych, pod świadomość żąda od nad świadomości, zmiany programu informacji o stanie reakcji.
   W trakcie uzgadniania wartości reakcji, pomiędzy umysłami astralnymi, znajdująca się obrębie splotu słonecznego woda w postaci wolnych mikro kropelek, podlega szczególnego rodzaju wpływom. Te bardzo małe kuleczki wody, podlegają wpływowi pola magnetycznego gdzie zostają nasycone magnetycznie.
   Emiterem tego pola magnetycznego jest splot słoneczny, a że ta emisja przebiega w przestrzeni umysłu pod świadomości, dochodzi do wzajemnego oddziaływania. Szczególną cech a fizyczną pod świadomości, jest zdolność zmiany swojej objętości przestrzennej.
   W stanie fizycznym, który można określić jako naturalny, pod świadomość posiada taką wielkość, jaka pozostaje w sytuacji, gdy nie zachodzą procesy uzgadniania wartości dla jakości reakcji. W momencie, gdy człowiek świadomie decyduje, co ma czynić, dochodzi do zmiany wielkości przestrzeni pod świadomości.
    Taka zmiana, zagęszczenia lub rozrzedzenia masy materii w przestrzeni pod świadomości i splotu słonecznego, jest przyczyną do zmiany stanu pola magnetycznego tego rejonu. Taka zmienna magnetyczna w każdej chwili, inaczej wpływa i nasyca mikro kropelki wody, które się tam znajdują a nie są związane w ciele biologicznym
   Swobodne kropelki wody, które z natury posiadają podobny potencjał magnetyczny, tu w tym zmiennym środowisku, uzyskują różnorodność. Taka różnorodność potencjału magnetycznego, mikro kropelek wody objawia się w postaci dużej różnicy w średnicy ich własnego sferycznego pola magnetycznego.

MATERIA EMOCJONALNA.



   Działanie splotu słonecznego, powoduje „ciśnienie magnetyczne”, jest to przyczyna, do wzajemnego wiązania się, mikro kropelek wody w zbiory przestrzenne. Konfiguracja tych brył jest ściśle zależna od tematu. Taka konfiguracja jest szczególną formą zapisu informacji, związanej z procesem myślenia.
    Zbiór form w postaci różnego kształtu przestrzennych bryłek, zbudowanych z kropelek wody jest ciągiem zapisu informacyjnego, który jest zgodny ze stanem akcji i reakcji. Część takiego zbioru, przedostaje się do mózgu gdzie, uzyskują przestrzenną formę materii eterycznej, zwana myślokształtami.
Zdecydowanie największa ilość, powstających w przestrzeni splotu słonecznego formacji myślowych, przenika w przestrzeń otaczającą człowieka.
   Jest to, materia emocjonalna, masa materii, która powstaje niezależnie od woli człowieka. W zależności od stopnia nasilenia emocji, ta materia posiada charakter określany jako uczucia lub emocje.



© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#4 2008-09-13 20:04:48

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

Co czeka zwykłego człowieka po śmierci?



http://www.eioba.pl/files/user5948/kostuchalh8.jpg



W stosunku do śmierci i duszy nie istnieje różnica pomiędzy ludźmi. Człowieka po śmierci czekają określone procedury, lecz ich charakter nie dotyczy oddziaływania na poziomie świadomości. Świadomość jest pierwszym aspektem człowieka, który kończy życie w dosłownym tego znaczeniu Działanie świadomości zanika wraz z zaprzestaniem działania człowieka na poziomie percepcji. Jednak zbiór w postaci materii, będącej bazą świadomości istnieje do momentu istnienia biopola człowieka.
   Następnym aspektem postaci człowieka, który przestaje funkcjonować jest nadświadomość. Czynności tego umysłu tracą możliwość działania z chwilą zaprzestania pracy mózgu. W momencie, gdy mózg nie tworzy już myślokształtów, nadświadomość nie otrzymuje informacji o stanie reakcji jak również, wyników związanych z działaniem systemu percepcji.
   Koniec działania, nadświadomości jest sygnałem do wyprowadzenia z człowieka wcielonej duszy. Wraz z dusza są odinstalowane trzy inkarnowane ciała astralne, które wchodzą w skład nadświadomości.
   Kolejnym etapem, kończenia programu życia człowieka jest obumieranie ciała biologicznego z co się z tym wiąże zaniku biopola. Zanik biopola, jest sygnałem do odprowadzenia kolejnych trzech istot astralnych inkarnowanych w dolne, czakramy, które tworzyły podświadomość. Wraz z zanikiem biopola również, zanika zbiór materii umysłu świadomości człowieka.
   Koniec istnienia człowieka to rozwiązanie wszystkich form biologicznych i uwolnienie cząstek mineralnych, które są określane mianem prochu.

"Czy nasze wspomnienia, myśli, osobowość zginą po śmierci powłoki cielesnej?"



   Człowiek w swojej postaci fizyczno- duchowej, posiada dwa umysły duchowe; nadświadomość i podświadomość, umysł fizyczno – eteryczny, jakim jest świadomość i mózg, jako przetwornik, transmiter i system zarządzania życiem biologicznym. Jeżeli do tego zbioru dodamy, sześć inkarnowanych istot duchowych, które z jednej strony wchodzą w skład umysłów duchowych a z drugiej są indywidualnymi istotami, wrażliwymi na materię emocjonalną, to mamy ogólny obraz możliwości działania i kodowania. Każda z tych form w zakresie własnego oddziaływania, wnosi swoje cechy i predyspozycje a w odwrotnym kierunku, koduje efekty emocjonalne lub myślowe działania człowieka.
   Zgodnie z powiedzeniem „w przyrodzie nic nie ginie”, wszystkie efekty działania człowieka są przejmowane przez różne formy w odpowiednim dla nich aspekcie.
   Po śmierci powłoki cielesnej, ja określam ciało, nie jako powłokę tylko jako postać fizyczną, ta różnica jest istotna w kwestii całej postaci człowieka. Po śmierci postaci fizycznej, informacje o stanie życia biologicznego, materia emocjonalna i zbiór form myślowych, są w sposób naturalny przejęte, przez właściwe im formy duchowe.
   Po śmierci człowieka nie pozostaje i w dalszym ciągu, już nie będzie działał umysł świadomości.




© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#5 2008-09-13 20:07:24

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

Dlaczego człowiek ma umysł



http://www.eioba.pl/files/user5948/group23589c72183hugeig4.jpg



Umysł a raczej umysły, które posiada człowiek, są niezbędne do tworzenia złożonych procesów myślowych. Trzy umysły człowieka, są tak dobrane, by każdy miał do wykonania zadanie dotyczące wpływu na postępowanie człowieka, wpływu, który jest zgodny z wyewoluowanymi predyspozycjami istot tworzących.
   Umysł podświadomości, tworzą istoty duchowe, których ewolucja jest jeszcze silnie związana z postaciami fizycznymi. Tworzą umysł, który dba o potrzeby bytowe człowieka i jest w stanie wynegocjować swoje cele.
   Z kolei umysł nadświadomości, tworzą istoty duchowe zdecydowanie wyżej wyewoluowane. Ich potrzeby są oderwane od spraw bytowych, tak rozwinięte istoty realizują się w gronie myślicieli. To, co będą pragnęły zrealizować, poprzez działanie i myślenie człowieka, nie zawsze będzie zgodne z zamierzeniami podświadomości
   Trzeci umysł świadomość, powstaje w celu kontrolowania wpływu na postępowanie człowieka, dwóch umysłów duchowych. Świadomość, ma obowiązek postawić tym umysłom, takie żądanie, by zrealizowały jej zamiary w kwestii postępowania człowieka.
   Taka forma konstrukcji umysłów i ich wzajemnej zależności, pozwala rozwijać w systemie psycho -emocjonalnym człowieka procesy myślowo- uczuciowe daleko odbiegające od naturalnych potrzeb postaci fizycznej, przy jednoczesnym zabezpieczeniu jej podstawowych potrzeb. Człowiek tworzy nieporównywalnie wyższej jakości uczucia w stosunku do innych istot, przy tym zachowuje swoją przyziemną egzystencję.
   Dusza, która jest wcielana w ciało człowieka, potrzebuje materii emocjonalnej odpowiadającej takie wysokiej wartości uczuciowej, wynikającej z odpowiedniej jakości myśli.
   Wysoka jakość procesów myślowych, może powstawać tylko w umysłach istot wysoko wyewoluowanych. Tu taki stan wartości, zabezpiecza umysł nadświadomości. Jednakże istota, która posiada taki umysł już dawno, dzięki procesowi rozwoju zatraciła cechy istoty fizycznej.
   Odpowiednio nasycona materia emocjonalna może powstawać tylko w systemach emocjonalnych istot fizycznych. A materia emocjonalna, którą musi cechować z jednej strony odpowiedni potencjał a z drugiej jakość, nie powstanie ani w jednej, ani w drugiej istocie.
   Z takich potrzeb charakterów i z takich przyczyn tworzenia się materii emocjonalnej, narodził się pomysł, wyewoluowania człowieka. Postaci człowieka, która będzie posiadała potrzeby fizyczne i potrzeby duchowe. Tak rozwijającego się człowieka, który w obu aspektach swojej osobowości, może osiągać wysoką jakość życia.
   W trójukładowej formie umysłu świadomość ma zadanie trzymania w ryzach zapędów duchowych umysłu nadświadomości i zgodę na takie spełnianie potrzeb bytowych, które będą do przyjęcia przez umysł nadświadomości.




© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#6 2008-09-13 20:10:43

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

Co to jest Święty Graal?



Temat dotyczy rzeczy o wyjątkowej wartości dla człowieka, wzmianki historyczne, które mówią o Świętym Graalu wskazują czas już u starożytnych Egipcjan .W tamtym czasie podczas przemarszu orszaku z faraonem, przed królem niesiona była szczególnego rodzaju relikwia była to Czarna Skała określana mianem Świetego Graala.
Co ciekawsze interpretacja wartości tej skały przenosi nas do klimatu Arki Przymierza. W kwestii pierwszej skrzynia w, której przenoszona była Czarna Skała podobna była w parametrach do Arki Przymierza.
Natomiast w kwestii drugiej cechy przypisywane Czarnej Skale świadczyły o pewnej zależności pomiędzy Graalem a Arką. W/g kapłanów Egipskich Arka Przymierza powstaje z Czarnej Skały nazywanej Świętym Graalem.
Dwie tak ważne rzeczy jak Święty Graal i Arka Przymierza posiadają wspólne korzenie. Te korzenie to Święta Geometria, gdzie Czarna Skała jest pochodną procesu fizycznego podczas, którego formuje się skała. Materiałem jest krzemian a forma jego lokacji posiada szczególne parametry.
Czworościany krzemianów połączone symetrycznie w odpowiednie wzory
utworzą bryłę geometryczną w centrum, której powstanie pusty sześcian a na jego ścianach ostrosłupy o podstawie kwadratu.
Przy przyjęciu ze wszystkie czworościany krzemianów mają taka samą długość krawędzi możemy założyć, że powstająca formacja skalna w swej krystalicznej budowie będzie zawierała:
1. Sześcian, którego wszystkie krawędzie są równej długości krawędzi czworościanu.
2. Sześć brył o formie ostrosłupa, których podstawy to ściany sześcianu.
Opisane bryły z pozycji 1 i 2 to efekt połączenia czworościanów krzemianu to inaczej mówiąc pusta przestrzeń w skale krzemianowej.
Kryształy czworościanu do utworzenia takiej formacji przestrzennej muszą ułożyć się w specyficzny sposób łącząc się krawędziami wytworzą zbiór 24 identycznych kryształów czworościanu, których podstawy to ściany sześciu ostrosłupów o podstawie kwadratu.
W dalszej ewolucji pozwoli to na połączenie z kolejnymi 24-rema kryształami sześcianów, których podstawy są ścianami już istniejących czworościanów.
Jednak pierwszy szereg 24-rech czworościanów posiada 72 trójkątne ściany, a podstaw kolejnego szeregu czworościanów jest tylko 24-ry.
By zachować proporcję , która w efekcie utworzy Czarną Skałę nazywaną Świetym  Graalem. Te 24-ry podstawy muszą być ulokowane nie tylko symetrycznie ale i w/g określonej zasady. Ta zasada to nie przenikanie się wzajemne przestrzeni czworościanów.
Forma geometryczna powstałej skały posiada 48 wierzchołków czworościanów, które są rozlokowane w przestrzeni wokół sześcianu symetrycznie.
Są 24 wierzchołki niższe i 24 wierzchołki wyższe.
Cechą podstawową przenikania światła zarządza zasada składu krystalicznego skały.
Jeżeli skała w swojej masie posiada tylko formy proporcjonalne - światło przenika bez zakłóceń i skała jest przezroczysta.
W  przypadku gdy występują różne długości krawędzi krystalicznych form skała uzyskuje charakter nie przezroczysty w różnych kolorach.
Kolor jednorodny Czarny a więc takiej Skały jaką nazywano Świętym Graalem powstanie tylko gdy będzie ona zbudowana z formacji krystalicznej o postaci czworościanów w/g wyżej wskazanej proporcji i z symetrycznej przestrzeni, która jest wynikiem rozlokowania tej bryły.
Taka skała uzyskuje szczególny charakter – przede wszystkim powstaje w wyjątkowych warunkach geologicznych.
Efekt jest taki że światło przenika bez żadnych zakłóceń czasowych mimo to skała jest czarna a nie przezroczysta. Cechy tej skały w zakresie magnetyzmu pozwalają na synchronizację z magnetyczną siatką wszechświata kolebką  jego ewolucji.
Wszystko cokolwiek istnieje swoje korzenie formacji krystalicznej odnosi do tejże właśnie siatki.
Czarna Skała zsynchronizowana z magnetyczną siatką wszechświata
oddziałuje  na człowieka jako rezonator, który łączy biologiczne i eteryczne aspekty z wzorcami życia.
Ten charakter oddziaływania Czarnej Skały został już  dawno odkryty.
Kapłani Egipscy znając tą cechę utworzyli Kult  Świętego Graala jako Czarnej Skały o wyjątkowej wartości dla człowieka.
Synchronizacja na polu magnetycznym to jeden aspekt jest on bardzo istotnym dla zdrowia.
Innym aspektem oddziaływania Czarnej Skały jest uzyskiwanie kontaktu ze światami duchowymi - cywilizacjami eterycznymi.
Działanie tego aspektu jest możliwe dzięki szczególnym cechom przenikania światła przez Czarną Skałę.
Zagęszczenie masy na wierzchołkach czworościanów jest przyczyną powstawania  promieni świetlnych .Z natury biegną one we wszystkich kierunkach przestrzeni, część z tych promieni świetlnych tworzy symetryczną przestrzeń ,która w odniesieniu  do symetrycznej formy budowy skały synchronizuje się z istniejącymi już krawędziami bryły do biegnących promieni światła.
Promienie, które mogą wytworzyć taką formę biegną z 24-rech wyższych wierzchołków czworościanów wskazywanej bryły geometrycznej.
Tworzą one linie prostych równoległych do krawędzi sześcianu
Powstaje formacja złożona ze skały i światła  swym kształtem odwzorowująca proporcje Arki Przymierza.
Spełnienie wszystkich przestrzeni przyczyniło się do powstania 3-ch brył prostopadłościanu, wzajemnie połączonych, które są symetrycznie rozlokowane w przestrzeni na istniejącym już sześcianie.

Grall - naturalny.



Naturalna skała, która posiada taką budowę krystaliczną, by jej promieniowanie kształtu wywołało efekty w zakresie takich odczuć człowieka, które są przypisane wpływowi gralla.
   Specyficzne promieniowanie skały, wskazywanej jako grall, jest wynikiem, takiej formy jej budowy, gdzie krystaliczna konstrukcja skały, składa się z krzemianów posiadających kształt, proporcjonalnych czworościanów.
   Forma czworościanów, które posiadają postać proporcjonalną, jest pierwszym warunkiem na drodze powstawania formacji skalnej, odpowiedniej dla spełnienia cech gralla.
   Kolejnym warunkiem jest, odpowiednie środowisko fizyczne, podczas formowania się skały. Gdy płynna masa zastyga a w jednym miejscu zgrupuje się odpowiednia ilość proporcjonalnych krzemianów, musi dodatkowo, być spełniony warunek odpowiedniego ciśnienia i wiru.
   Gdy ciśnienie będzie zbyt duże, proporcjonalne kryształki krzemianów, zostaną zbyt ściśle ze sobą połączone. Formacja skalna nie uzyska proporcji właściwych „grallowi”. Odpowiednie ciśnienie pozwoli, na takie zespolenie kryształków krzemianowych, które wytworzą przestrzenną strukturę geometryczną. By taka przestrzenna struktura, była rozłożona sferycznie, niezbędny jest wpływ ostatniego czynnika, wirowania płynnej, ale już stygnącej masy.
   Te trzy czynniki; proporcjonalne kryształki krzemianów, odpowiednie ciśnienie i odpowiedni wir stygnącej masy, pozwolą na powstanie skały, która w swojej strukturze, będzie posiadała, przestrzenie rezonujące.
   
   Przestrzeń rezonująca występuje w bardzo wielu kryształach, jednak ta, która przyczynia się do szczególnego promieniowania skały „gralla”, musi mieć ściśle określone parametry swojego kształtu.
   Przestrzeń rezonująca o takich parametrach, będzie odpowiadała w swym kształcie proporcjom Arki Przymierza, które to proporcje, Mojżesz otrzymał od Boga.
   Jeżeli wir stygnącej masy będzie przebiegał w takich warunkach fizycznych, które wymuszą zmianę jego położenia w przestrzeni, skała uzyska sferyczną przestrzenną budowę. Cechy takiej krystalicznej budowy skały, będą zgodne z wartościami promieniowania odpowiadającemu „grallowi”.
   W takim przypadku, kształt rezonatora będzie posiadał formę trzech, proporcjonalnie połączonych, wspólną przestrzenią, brył o proporcjach Arki Przymierza. Powstanie rezonator o kształcie potrójnej Arki Przymierza a formacja krystaliczna skały będzie posiadała, budowę symetryczną w całym swoim sferycznym kształcie.



© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#7 2008-09-13 20:23:42

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

http://www.eioba.pl/files/user5948/wszechswiatcm2.jpg



Proces Budowy Wszechświata-teoria



Poniższa teoria przedstawia miejsce, środowisko i czas przed inicjacją momentu powstania wszechświata.



WSTĘP



Źródło jest tam, gdzie woda wypływa, a nie tam, gdzie chcemy by było.



Bóg nie przyznaje się do stworzenia wszechświata.



Wszystkie informacje, które będą ujęte w treści teorii dotyczącej powstania i ewolucji wszechświata, wynikają z głębokiej wiedzy, daleko przekraczającej wyobraźnię nawet najlepszego autora powieści fantastycznych. Charakter tej wiedzy wynika z wnikliwej obserwacji i logicznej oceny, wszelkich przyczyn. Rozpoznanie przyczyny, która inicjuje powstanie atomu, czy przyczyny otwierającej proces fizyczny powstawania dźwięku i światła, nie leży w naturalnych możliwościach człowieka. Moje zdolności pozwalają na przenikanie świadomością, w takie głębie procesów fizycznych wszechświata gdzie jeszcze nie istnieje dźwięk i nie istnieje światło. Słowa Boga „na początku było słowo” obrazują stan fizyczny środowiska gdzie już istnieje dźwięk, wyraz „słowo” oznacza dźwięk a nie mowę, mowę oznaczałyby wyraz „słowa”. Prawidłowa interpretacja tego wyrażenia Boga, wskazuje na działanie procesu fizycznego, w którym z dźwięku tworzy się materia.
W tym wyrażeniu ukryte są dwie tajemnice, pierwszą można odkryć logicznie weryfikując treść tego wyrażenia. Drugą można rozpoznać dopiero, gdy znany jest proces fizyczny powstawania dźwięku i światła. Logiczna interpretacja wyrażenia „ na początku było słowo”, wskazuje na kwestię istnienia dźwięku w czasie, gdy był początek tworzenia. Więc dźwięk już istniał, lecz nie było jeszcze światła, co tu jest wyraźnie podkreślone. Wniosek, jaki się teraz nasuwa, wskazuje na pochodzenie światła z dźwięku. Bo niewątpliwym jest fakt, udziału światła w tworzeniu życia wszechświata, ale na początku jest tylko dźwięk. Teraz z tego dźwięku musi powstać światło a w następnej kolejności może rozpocząć się proces tworzenia życia wszechświata.
Proszę zwrócić uwagę na pułapkę słowną, w którą Bóg złapał wszystkich zwolenników, teorii kreacjonizmu w czystej postaci kultowej. Sztandarowa dewiz tej teorii brzmi, „Bóg stworzył świat” jej odmiany to, „Bóg stworzył człowieka” i „Bóg stworzył życie”.
Ewidentny jest tu brak podstawowej dewizy, „Bóg stworzył wszechświat”. Zadajmy sobie pytanie, czy świat to wszechświat? A może świat to miejsce dla człowieka i jego horyzontu życia? W tej pułapce Bóg jasno wskazuje na kwestię stworzenia wszechświata, On tego obiektu nie stworzył, przynajmniej się do tego nie przyznaje. Gdyby to uczynił ewidentnie wskazałby na to, dlaczego pokazuje swoją moc mówiąc o stworzeniu świata, a nie pokazałby jeszcze większej mocy, chwaląc się stworzeniem wszechświata.
W rzeczy samej, teoria poniżej przedstawiona, wykaże fizyczny proces powstawania wszechświata i jego ewolucji. Jednak nie odbierze Bogu Jego wpływu na powstanie wszechświata i życie człowieka, jako celu ewolucji tego obiektu astronomicznego.

------------



Teoria poniżej przedstawiona wyjaśni wiele wątpliwości z, którymi boryka sie nauka i religia.



Źródło jest tam, gdzie woda wypływa, a nie tam, gdzie chcemy by było.



WSZECHŚWIAT



Wszechświat jest kulistą przestrzenią, w której, wzajemne położenie zbiorów materii, determinuje zasada złotej proporcji. Ta proporcja, jest wynikiem, wpływu stałej przestrzennej formy geometrycznej magnetyzmu wszechświata na dynamikę materii w ruchu, która wiruje w tej przestrzeni.



MAGNETYZM



Magnetyzm, chyba najbardziej tajemnicze słowo, najbardziej tajemniczy temat i najmniej znana dziedzina fizyki. To słowo wskazuje, najważniejszy składnik w budowie wszechświata i w budowie materii. Składnik, który jest przypisany każdej cząsteczce jego przestrzeni i wraz z tą cząsteczką tworzy zbiory i formy ewolucji.

Wszechświat jest zbudowany, jako dwie współpracujące formy; jedna jest stałą formą przestrzeni wypełnionej geometryczną konstrukcją magnetyczną, druga, która działa w środowisku fizycznym tej przestrzeni, jest to cyklicznie powtarzany proces ewolucji materii fizycznej i eterycznej.



PIERWSZA FORMA BUDOWY WSZECHŚWIATA



Część pierwsza.

Geometryczna konstrukcja, magnetycznej przestrzeni wszechświata, jest wynikiem wzajemnego położenia i oddziaływania, sfer kulistych. Sfery te, powstają w procesie pierwszego etapu budowy wszechświata. Etap ten, wymagał przeprowadzenia działania w zewnętrznej przestrzeni, która otaczała i otacza, środowisko życia budowniczych a po zbudowaniu również Wszechświat.
Stan fizyczny zewnętrznego środowiska, to wręcz niewyobrażalnie zagęszczona masa czarnej materii. Środowisko to, charakteryzuje się całkowitym brakiem aktywności, który wynika z obojętności magnetycznej cząstek składowych tej materii. Ta niesłychanie zwarta masa, wyglądająca jak przestrzeń wypełniona cienkimi szpileczkami, jest miejscem, w którym ma powstać nasz wszechświat.
Celem budowniczych w pierwszym etapie budowy wszechświata, jest utworzenie w czarnej materii kulistej enklawy. Stan fizyczny tej enklawy tworzy środowisko, w którym będą przebiegały kolejne cykle ewolucji wszechświata.
Jednak by taka enklawa mogła powstać, niezbędna była dyspozycja odpowiedniej technologii i mocy. Czarną masę należało rozpychać a pustą przestrzeń wypełniać czarnymi perełkami. Taka technologia i moc, była i jest dysponowana przez cały czas życia wszechświata, a w momencie jej wycofania przestrzeń na powrót wypełni czarna masa.
Zakres prac pierwszego frontu, obejmował zadysponowanie w wybranym miejscu przestrzeni czarnej materii, niezbędnych narzędzi i odpowiedniej mocy. Działania, jakie należało wykonać w pierwszej kolejności, to rozepchanie tej potężnej masy i tworzenie pustej kulistej przestrzeni. W trakcie tego działania z jej cząstek wykonywane są czarne perełki, kuleczki w odpowiedniej ilości i wielkości. Gdy ta pusta przestrzeń powstaje, jest systematycznie nasycana, tymi kuleczkami. Ta sama czarna materia, która z takim trudem musi być usunięta w swej części, pozostaje w pustej już przestrzeni w formie czarnych perełek.
Proces ten wykonywany był za pomocą urządzeń magnetycznych, które są zbudowane jako wirujące, magnetyczne dyski. Miejsca przecięć tych wirujących pól magnetycznych, zbierają i zawijają, długie cząstki czarnej materii. Są to cząstki o wyglądzie podobnym do cienkich i długich szpileczek, które charakteryzują się jednorodnym stanem aktywności magnetycznej. Następnie w postaci bardzo mocno zwiniętych kuleczek; – czarne perełki lokowane są w powstającej pustej przestrzeni.

Część druga.

Czarne perełki to precyzyjnie wykonane kuleczki, pomiar wielkości każdej z nich, jest skalowany według masy pyłu magnetycznego. Każda materia, czy to w postaci cienkiej szpileczki, czy w postaci dowolnej wielkości zbioru tych cząsteczek, np. gwiazdy, zawsze w stosunku do swej masy, posiada odpowiednią masę pyłu magnetycznego. Dysponując możliwością do określania masy pyłu magnetycznego, można z absolutną precyzją określić wielkość masy badanej materii.
Z dużą siłą zwinięte kuleczki posiadają masę precyzyjne wyliczoną i zadysponowaną, według masy każdej cząsteczki składającej się na wielkość czarnej perełki. Efektem tego tak precyzyjnego podziału czarnej materii, jest absolutnie jednorodna wielkość czarnych perełek. Taka jednorodność masy, świadczy o identycznym dla wszystkich perełek, sferycznym polu magnetycznym, jakie wokół tej masy wiruje. Idealna kulistość czarnej perełki, skutkuje jednakowym w jej całej sferycznej przestrzeni charakterem pola magnetycznego.
Identycznej wielkości sfery magnetyczne z czarną perełką w ich centrum, tworzą pierwszy poziom geometrycznej przestrzeni wszechświata. Systematycznie wypełniają pustą przestrzeń, tworząc precyzyjny przestrzenny układ jednakowych form kulistych. W trakcie, gdy proces powiększania przestrzeni uzyskuje coraz większy zasięg, sfery magnetyczne czarnych perełek podlegają rosnącemu naciskowi. Na ich zewnętrzne powłoki, równomiernie z kierunków do centrum wszechświata rośnie nacisk sfer leżących na styku powłok magnetycznych. Nacisk ten przekazywany jest kolejnym partiom sfer, aż dojdzie do centrum i wyrówna się w całej przestrzeni. Siła nacisku, jest kontrolowana na obrzeżu sfery kulistej w miejscu gdzie jest dysponowana moc do powiększania kulistej przestrzeni wszechświata.
Nacisk przyczynia się do występowania uśpionej mocy, która może wyładowywać się, tylko w miejscach zakłócenia jednorodności tej przestrzeni. Zakłócenie jednorodności w przypadku, gdy wystąpi objawi się jako pierwszy poziom chaosu. Taki rodzaj budowy przestrzennej i występowania w jej konstrukcji uśpionych mocy, umożliwia powstawanie zmian, jako rozwoju, ale w charakterze chaosu.
By takie zmiany na poziomie wyładowania uśpionej mocy o charakterze chaosu, spowodowały rozwój konstruktywny, muszą przebiegać w środowisku nasyconym budulcem. Cecha fizyczna znana jako rozprężanie w przypadku czarnych perełek, określa występujący na ich powierzchni proces erozji.
Stan fizyczny środowiska nowo powstającej przestrzeni, charakteryzuje się bardzo dużą różnicą pomiędzy pustą przestrzenią i silnie zwartymi kulkami. Naturalną cechą jest prób wyrównania ciśnień. Proces fizyczny, który rozpoczyna swoje działanie, zakończy się w momencie wyrównania sił, wzajemnie na siebie oddziaływujących. Czarne perełki, zbudowane są z cienkich a długich cząstek o podobnej masie i wielkości. Pomimo wzajemnej obojętności magnetycznej, posiadają one potencjał magnetyczny, lecz jest on zrównoważony poprzez proporcjonalne rozłożenie materii w konstrukcji tej długiej a cienkiej cząsteczki.
Opisywany stan fizyczny tego środowiska, jest przyczyną do wystąpienia erozji w miejscu gdzie jest za duże ciśnienie. Powierzchnie perełek zaczynają podlegać erozji, jednak proces ten nie jest zbyt ekspansywny. Przyczyna tkwi w budowie cząsteczki i w technologii zwijania, stosowanej podczas wykonywania tych kulek.
Do właściwego zrozumienia, istoty działania procesów fizycznych, zarówno w tej przestrzeni jak i w całej ewolucji materii wszechświata, przedstawię szczegółową budowę tu występującej cząsteczki. Dodam tylko, że jest ona jedynym rodzajem materiału, z jakiego wyewoluuje się w przyszłości cała materia wszechświata. I to zarówno materia, z której powstaną gwiazdy, z której powstanie biologia, jak również materia, z której wyewoluują się istoty duchowe. Wyprzedzając efekty opisywanego procesu fizycznego, dodam tylko, że obecnie nauka ziemska już ten materiał rozpoznała. Lecz to rozpoznanie, mieści się w zakresie stwierdzenia, które mówi o występowaniu jakiejś nieznanej czarnej materii.

Część trzecia.

Cząsteczka, która jest składową czarnej masy, następnie jest składową, czarnej perełki a po jej erozji czarną materią już rozpoznaną przez naukowców posiada misterną konstrukcję. Jej forma budowy, przypomina długą cieniutką szpileczkę z dwoma ledwo widocznymi łebkami na końcach. Przestrzeń wewnętrzna tej długiej a cienkiej cząsteczki, to bardzo proporcjonalnie zbudowana siateczka krystaliczna. Tylko na swoich końcach posiada zgrubienia, które wskazują na zagęszczoną tam masę. Brak aktywności magnetycznej, świadczy o tym, że te zagęszczenia są w przybliżeniu równej wielkości. W innym przypadku, gdyby jakiś wierzchołek posiadał większą masę, zwiększona z jego masy emisja pyłu magnetycznego, przyczyniłaby się do powstania aktywności magnetycznej. W sytuacji, gdyby w bezpośredniej bliskości znalazły się cząsteczki z większymi wierzchołkami, rozpocząłby się proces przyciągania magnetycznego. Efektem takiego procesu fizycznego, byłyby zbiory cząsteczek, posiadające dużo większą masę a co się z tym wiąże dużo większą i silniejszą przestrzeń magnetyczną.
Taki stan chaosu, prowadzi do powstawania kolejnych zbiorów i trwa tak długo, aż wszystkie siły magnetyczne się zrównoważą i przestrzeń się uspokoi, osiągnie stan, stałej naturalnej aktywności. Jednak takie procesy fizyczne w tym środowisku nie występują, co jest świadectwem, że wszystkie cząsteczki mają charakter obojętności magnetycznej.
Za słusznością takiej tezy, stoi dowód w postaci wyników odkryć naukowych, o których już wyżej wspomniałem. Gdyby było inaczej i występowałby procesy fizyczne, łączenia w zbiory pojedynczych cząstek, takie odkrycie nie zaistniałoby. Nie istniałaby czarna materia, tylko zbiory większych lub mniejszych mas materii. W podobny sposób w procesie ewolucji, powstają wszystkie formy materii wszechświata. Jednak należy wziąć pod uwagę fakt, że istnieją zbiory materii w różnych postaciach, są one rozpoznane i dzięki takim zbiorom żyjemy. To poza takimi zbiorami, odkryto istnienie równorzędnie istniejącej czarnej materii. Zatem musi ona podlegać innym prawom fizycznym, które istnieją w tym samym wszechświecie. W przypadku, gdyby podlegała tym samym prawom fizycznym, jakim podlegają atomy i cała materia, musiałaby poddać się takim procesom twórczym, w jakich ta materia powstała.
Poznaliśmy już, istotę działania i niezbędną zasadę procesów fizycznych, jakie mogą i jakie nie mogą wystąpić w naturalnym środowisku czarnej masy i w przestrzeni wszechświata na poziomie czarnych perełek w zakresie ich cząsteczki składowej.
Erozja, inaczej mówiąc destrukcja materii. W ewolucji wszechświata jest pierwszą przyczyną, która prowadzi do zmiany stanu środowiska fizycznego. Co w konsekwencji stawia erozję jako pierwszą przyczynę kolejnych procesów fizycznych zmieniających stany ewolucji. Dzięki temu procesowi, ewolucja uzyskuje dostęp do budulca, bez którego jej procesy fizyczne nie zadziałają. Przyjęcie takiej tezy świadczy, że ewolucja to rozrzedzanie materii wszechświata, bo erozja to nic innego jak rozsypywanie się jakiejś materii.
Pierwszy raz erozja wystąpiła w trakcie procesu rozpychania czarnej masy, to z tych cząsteczek budowane są czarne perełki. Drugi raz proces erozji rozpocznie się w momencie, gdy czarne perełki w przestrzeni wszechświata znajdują się w pustej przestrzeni. Ciśnienie, jakie panuje w konstrukcji kulek, spowoduje odrywanie się pojedynczych cząsteczek i uwalnianie ich do pustej przestrzeni. Proces ten trwa tak długo, aż nasyci się przestrzeń i kolejne cząsteczki nie będą miały przyczyny do erozji. W taki sposób tworzy się budulec, który wystarczy do utworzenia całej masy materialnej wszechświata.

Padło zapytanie do tego tematu: "jak można to wyliczyc matematycznie", ponizej zamieszczam odpowiedź.

Nauka nie zna takich jednostek magnetycznych jak wyliczenie cząstki.
Nie istnieje w nauce wyliczanie równowagi sił magnetycznych.
Natomiast istnieje skala porównawcza; techniki, które opisuję nie są znane na ziemi, to są techniki Cywilizacji Twórców i żadna inteligencja rozwinięta we wszechświecie ich nie osiągnęła i już nie osiągnie.
Te stany fizyczne, które tu opisuje {wyżej w temacie} istniały w czasie przed zainicjowaniem ewolucji wszechświata, a więc w czasie przed powstaniem fizycznych cząstek materialnych, z których powstanie najpierw dźwięk potem światło.
To środowisko fizyczne działa cały czas, to stąd istnieją wpływy, które nauka
odczytała jako olbrzymią masę czarnej materii .
Lecz do tych środowisk nie odnosi się ziemska matematyka, są to środowiska tzw.środowiskami równowagi.

Jaka bryła platońska pojawiła się jako pierwsza w procesie "organizowania" wszechświata?



Proces organizowania przestrzeni wszechświata, należy odróżnić od procesu ewolucji materii wszechświata. W pierwszej kolejności była zbudowana przestrzeń wszechświata. Konstrukcja tej przestrzeni, jest oparta na formach geometrycznych. Bryła czworościanu foremnego, Platon tę bryłę nazwał „tetraedr”, jest podstawową bryłą konstrukcyjną tej przestrzeni. Przestrzeń wypełniona czworościanami, które łączą się wzajemnie tylko swymi wierzchołkami w naturalny sposób, generuje inne formy przestrzenne. W postaci pierwszej, czyli bez łączenia się dwóch lub większej ilości brył występuje ośmiościan foremny, Platon nazywa tę bryłę „oktaedr”. Te dwie bryły są we wskazaniu Platona numerami 1 i 2, trafność jego oceny w kwestii budowy materii, była precyzyjna.
   Platon twierdził, że materia zbudowana jest z brył foremnych. Twierdził również, że ta foremna jej struktura nie jest ciałem stałym, tylko samymi figurami geometrycznymi.
Przestrzeń, którą tu opisuję, to zbiór takich figur foremnych, o jakich mówił Platon. Bryły te posiadają tak małe zagęszczenie materii i są, tak małej wielkości, że nie mogą być postrzegane jako stała materia.
    Szczególną cechą takiej konstrukcji przestrzennej, jest różnorodność. Lustrzane odbicie czterech trójkątów równobocznych, które wspólnie, tworzą większy w kolejności trójkąt równoboczny, jest symetryczne. Lustrzane odbicie, brył przestrzennych, których podstawami są te trójkąty, nie jest symetryczne.
   Taka niesymetryczna przestrzeń geometryczna, posiadająca symetryczną podstawę, daje możliwość do rozwoju wielorakich form przestrzennych a z drugiej strony zabezpiecza powtarzalność rodzaju.
   Przestrzeń geometryczna wszechświata w postaci takiej budowy, jest optymalnym miejscem do ewolucji materii. W kolejnych etapach proporcjonalnego powiększania brył geometrycznych, będzie ona uzyskiwała coraz większą gęstość, aż osiągnie stan ciała stałego. W kolejnych etapach ewolucji z takiego ciała stałego w procesie ewolucji biologii, powstanie przyroda. Ostatnim procesem ewolucji jest powstawanie form o coraz mniejszym zagęszczeniu. Tak ewoluuje materia eteryczna, ciała duchowe.

Czy wszechświat się skończy i jeśli tak to co będzie potem?



Wszystko, co żyje ma swój początek i koniec. Wszechświat posiada dwa aspekty swej konstrukcji; pierwszy, jest to forma stabilna, która precyzyjnie rozmieszcza, źródła masy materialnej potrzebnej do tworzenia materii wszechświata, drugi aspekt to zmienna postać ewoluującej materii.
   Pierwszy aspekt z powodu braku aktywnych zmian posiada bardzo długi czas życia, drugi aspekt swój czas życia ma określony czasem eksploatacji.
   Czas drugiego aspektu życia wszechświata, wynika z jednej podstawowej przyczyny – eksploatacji środowiska, które nadaje się do wyewoluowania człowieka.
. Środowiskiem określam całokształt życia drugiego aspektu, od powstania pierwszej formy materialnej, jaką jest cząsteczka dźwięku, do rozwiązania ostatniego atomu, lub innego zagęszczonego zbioru, starego procesu ewolucji.
   Przyczyną rozwiązania materii atomowej, jest wyeksploatowanie systemów gwiezdnych, na których można utworzyć biologię, odpowiednią dla ewolucji człowieka.
W tym miejscu, muszę wyjaśnić to, że drugi i następne cykle ewolucji wszechświata, swój początek mają w środowisku fizycznym, w którym już istnieje materia dźwięku i światła. Jest ona odzyskana z atomowej materii wszechświata poprzedniego cyklu ewolucji.
   Pierwszy cykl, obejmuje powstanie masy materialnej w postaci dźwięku i światła a w dalszej kolejności, powstawanie z niej atomów.
   W drugim i kolejnych cyklach, masa materii dźwięku i światła, już nie musi być tworzona, będzie odzyskana z rozprężanych cząstek, które są cząstkami składowymi atomów, takich jak protony i elektrony, tudzież z wielu innych form fizycznych, zagęszczonych mas.
   W konkluzji do pytania; wszechświat kończy swoje życie cyklicznie, po wyeksploatowaniu planet, nadających się do wyewoluowania człowieka. Po każdym cyklu pozostaje w przestrzeni wszechświata materia w postaci sferycznych cząstek dźwięku i w postaci fotonów światła. Te dwie formy cegiełek, cegiełek w polu magnetycznym przestrzeni wszechświata, ponownie utworzą atomy a z nich gwiazdy i człowieka.

Dziewięć spiral, to dziewięć strumieni pyłu, silnie namagnesowanej materii, wprowadzonej pod ciśnieniem, do sferycznej przestrzeni wszechświata. Każda kolejna spirala, początek swojego biegu rozpoczyna w tym samym miejscu, co poprzednia. Różnica polega tylko na kontowym odchylenie o 40 stopni, każdej kolejnej spirali.
Obrazowo opisując taką spiralę, można powiedzieć, że ona wygląda jak strumień wody. Jednak taki strumień, posiada szczególny układ swego biegu poprzez przestrzeń wszechświata. Gdy patrzymy na niego z boku, zobaczymy jak w trakcie biegu ten strumień tworzy formę spirali, której trzeci zwój osiąga granicę sferycznej, kulistej przestrzeni wszechświata. Z kolei, jak odbity od gęstej powłoki sfery, zawraca i w identyczny sposób kieruje się do centrum. Inną szczególna cechę konstrukcji przestrzennej spirali, możemy „zaobserwować”, gdy w każdym momencie jej biegu, strumień pyłu odchyla się, aż po powrocie do centrum wachlarz osiągnie szerokość 40 stopni.
Dziewięć takich spiral, przenika przestrzeń wszechświata w efekcie zajmując ułamek procenta całej jego objętości. Cały zbiór Galaktyk, który obserwujemy z Ziemi, to wyewoluowana w obrębie przekroju spirali masa materii tego odcinka spirali. Jej przekrój to miliardy lat świetlnych. Dalsza przestrzeń, ta, która otacza konstrukcję spiralnego strumienia, jest wypełniona jednorodnej postaci czarnymi igiełkami. One i ich źródło pochodzenia, Czarne perełki, wypełniają całą przestrzeń sferycznego wszechświata. W pierwszych trzech częściach opisu budowy wszechświata wykazałem istotę i formę tej materii. Z punktu widzenia ewolucji wszechświata, ta, ciemna materia jest fizycznym źródłem wszelkiego istnienia. To jej geometryczną konstrukcję i szczególną cechę, niepodzielności wskazał Platon wraz z opisem swoich brył.
„Dla Platona bryły te miały zasadnicze znaczenie, uznawał bowiem, że materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny. Nie są bowiem ciałami stałymi, lecz figurami geometrycznymi.”
Platon wskazuje materię, która posiada takie cechy jak, niepodzielność. Czarne perełki tworzą formacje, która nigdy nie zmieni swojej konstrukcji, nie zostanie podzielona. Efekt erozji tych perełek to Czarne igiełki, które w trakcie ewolucji w obrębie spiral z przyczyny dynamiki pyłu będą materiałem na całą materię widzialnego wszechświata. Taka erozja tylko zmniejszy masę perełek, nie naruszając ich stabilności.
Kolejne wskazanie Platona skierowane na idealny charakter całostek, mówi o konstrukcji materii, posiadającej idealną formę swej budowy. Jest to budowa oparta na geometrycznej formie czworościanu regularnego. Takie czworościany, połączone wierzchołkami, spełnią zasadę, wypełnienia konstrukcyjnego przestrzeni. Konstrukcja taka, posiada w swojej formie przestrzenie geometryczne ukazujące formę ośmiościanu foremnego. Ta forma geometryczna, jest efektem a nie przyczyną w procesie budowy przestrzeni wszechświata
Taką zasadę budowy przestrzeni wszechświata opisałem w treści trzech pierwszych części budowy wszechświata a wskazanie Platona moją teorię potwierdza.

Powracając do kwestii spiral wszechświata. Są to, w stosunku do wielkości całej przestrzeni wszechświata, cienkie jak nitki strumienie, które biegną w przestrzeni zbudowanej z materii o zarówno stabilnej jak i idealnej formie budowy. Obserwowane zjawisko „rozszerzania się wszechświata”, to nic innego jak powolna ekspansja wyewoluowanej w przestrzeni spirali materii, która powoduje powiększenie przekroju spirali. To, że poza spiralą napotkamy czarną przestrzeń, jest efektem rozpraszania się światła w środowisku, które nie posiada zagęszczonych mas materii.
Moc, z jaką pył został wprowadzony w przestrzeń tworząc spirale, jest wystarczającą, by powstały i utrzymały dynamikę wszystkie „ciała niebieskie”. Efekt oddziaływania namagnesowanych drobin pyłu, który posiada odpowiednią dynamikę to, powstanie pierwocin materii.
Z takich pierwocin, powstaną kolejne coraz większe skupiska materii, która osiągnie wielkości rozpoznawalne przez człowieka.



© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 

#8 2008-09-13 20:28:05

GRYF144

Ametyst

Zarejestrowany: 2007-08-06
Posty: 304

Re: Artykuły GRYFA144

http://www.eioba.pl/files/user5948/wszechswiatcm2.jpg



Budowa Wszechświata II



Część IV. Ewolucja wszechświata.



Teoria powstania wszechświata, jaką chcę przedstawić nie ma nic wspólnego z „Wielkim Wybuchem”. Jest to proces budowy, zamierzony i wykonany. W kolejnych odsłonach przedstawię w ogólnym zarysie istotne aspekty ewolucji. Będzie również taki, który wskaże twórców, inaczej mówiąc budowniczych, ich potrzeby i sposób realizacji zbiorów, które „spłacają koszty budowy”.

To, co chcę napisać o przestrzeni wszechświata, wynika z logicznej oceny informacji, jakie otaczają człowieka. Każde zdarzenie ma swój początek i koniec, każda informacja wynika z przyczyny powstania rzeczy, o której świadczy.
Człowiek posiada do dyspozycji, dwa niezastąpione instrumenty, które mogą mu służyć do analizy otrzymanych informacji. Jest to logika, niezbędna do szczegółowej analizy rzeczy i powiązania jej w jeden temat, temat właściwych dla tej rzeczy aspektów. Jak również odrzucenia takich wartości, które nie są z tą rzeczą związane w sposób jedno znaczny. Ten instrument jednakże nie pozwala na odnalezienie drogi w sytuacji, gdy temat zasklepi się w przypisanych mu logicznych aspektach. Zgodnie z zasadą, która mówi, że wszystko ma swój początek i koniec, każda oceniana logicznie rzecz, jest ogniwem w łańcuchu zdarzeń ewolucji wszechświata. Nie może ona, być zaślepiona określeniem „skończona”. Tu w sukurs przychodzi drugi instrument, filozofia. Inaczej niż logika, ten instrument pozwala a nawet wymusza, błądzenie myślami w wyobraźni. Umiejętność stosowania tych instrumentów a do tego doskonała pamięć, umożliwią penetrację otaczających nas informacji.
Doskonałym przykładem głębokich analiz są wskazane przez Platona cechy, jakie przypisał On bryłom geometrycznym, czworościanowi regularnemu i ośmiościanowi regularnemu. Przypisał tym bryłom, nie tylko cechy mówiące o ich kształcie, przydał im również szczególne informacje, które ukazują niewidoczną i nieznaną materię. W odniesieniu do materii, która w/g niego nie posiada cech ciała stałego, jednakże posiada jednorodną formę, wskazuje regularne bryły geometryczne, jako jej przestrzenną budowę. Ta materia jest nie tylko jednorodna, cechuje ją również stabilność postaci. Inaczej mówiąc, jest ona zawsze taka sama. Opis taki uczynił, dzięki użyciu instrumentu logiki i filozofii.

Dziewięć aspektów ewolucji wszechświata.

I Dziewięć spiral wszechświata.
II Czas grawitacji.
III Pieczęć ewolucji.
IV Źródło atomu.
V Skała i proch.
VI Inkubator biologii.
VII Małpa Człekokształtna.
VIII Raj i człowiek.
IX Końcowy efekt ewolucji, człowiek z wcieloną duszą.


I Dziewięć spiral wszechświata.



Dziewięć spiral, to dziewięć strumieni pyłu, silnie namagnesowanej materii, wprowadzonej pod ciśnieniem, do sferycznej przestrzeni wszechświata. Każda kolejna spirala, początek swojego biegu rozpoczyna w tym samym miejscu, co poprzednia. Różnica polega tylko na kontowym odchylenie o 40 stopni, każdej kolejnej spirali.
Obrazowo opisując taką spiralę, można powiedzieć, że ona wygląda jak strumień wody. Jednak taki strumień, posiada szczególny układ swego biegu poprzez przestrzeń wszechświata. Gdy patrzymy na niego z boku, zobaczymy jak w trakcie biegu ten strumień tworzy formę spirali, której trzeci zwój osiąga granicę sferycznej, kulistej przestrzeni wszechświata. Z kolei, jak odbity od gęstej powłoki sfery, zawraca i w identyczny sposób kieruje się do centrum. Inną szczególna cechę konstrukcji przestrzennej spirali, możemy „zaobserwować”, gdy w każdym momencie jej biegu, strumień pyłu odchyla się, aż po powrocie do centrum wachlarz osiągnie szerokość 40 stopni.
Dziewięć takich spiral, przenika przestrzeń wszechświata w efekcie zajmując ułamek procenta całej jego objętości. Cały zbiór Galaktyk, który obserwujemy z Ziemi, to wyewoluowana w obrębie przekroju spirali masa materii tego odcinka spirali. Jej przekrój to miliardy lat świetlnych. Dalsza przestrzeń, ta, która otacza konstrukcję spiralnego strumienia, jest wypełniona jednorodnej postaci czarnymi igiełkami. One i ich źródło pochodzenia, Czarne perełki, wypełniają całą przestrzeń sferycznego wszechświata. W pierwszych trzech częściach opisu budowy wszechświata wykazałem istotę i formę tej materii. Z punktu widzenia ewolucji wszechświata, ta, ciemna materia jest fizycznym źródłem wszelkiego istnienia. To jej geometryczną konstrukcję i szczególną cechę, niepodzielności wskazał Platon wraz z opisem swoich brył.
„Dla Platona bryły te miały zasadnicze znaczenie, uznawał bowiem, że materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny. Nie są bowiem ciałami stałymi, lecz figurami geometrycznymi.”
Platon wskazuje materię, która posiada takie cechy jak, niepodzielność. Czarne perełki tworzą formacje, która nigdy nie zmieni swojej konstrukcji, nie zostanie podzielona. Efekt erozji tych perełek to Czarne igiełki, które w trakcie ewolucji w obrębie spiral z przyczyny dynamiki pyłu będą materiałem na całą materię widzialnego wszechświata. Taka erozja tylko zmniejszy masę perełek, nie naruszając ich stabilności.
Kolejne wskazanie Platona skierowane na idealny charakter całostek, mówi o konstrukcji materii, posiadającej idealną formę swej budowy. Jest to budowa oparta na geometrycznej formie czworościanu regularnego. Takie czworościany, połączone wierzchołkami, spełnią zasadę, wypełnienia konstrukcyjnego przestrzeni. Konstrukcja taka, posiada w swojej formie przestrzenie geometryczne ukazujące formę ośmiościanu foremnego. Ta forma geometryczna, jest efektem a nie przyczyną w procesie budowy przestrzeni wszechświata
Taką zasadę budowy przestrzeni wszechświata opisałem w treści trzech pierwszych części budowy wszechświata a wskazanie Platona moją teorię potwierdza.

Powracając do kwestii spiral wszechświata. Są to, w stosunku do wielkości całej przestrzeni wszechświata, cienkie jak nitki strumienie, które biegną w przestrzeni zbudowanej z materii o zarówno stabilnej jak i idealnej formie budowy. Obserwowane zjawisko „rozszerzania się wszechświata”, to nic innego jak powolna ekspansja wyewoluowanej w przestrzeni spirali materii, która powoduje powiększenie przekroju spirali. To, że poza spiralą napotkamy czarną przestrzeń, jest efektem rozpraszania się światła w środowisku, które nie posiada zagęszczonych mas materii.
Moc, z jaką pył został wprowadzony w przestrzeń tworząc spirale, jest wystarczającą, by powstały i utrzymały dynamikę wszystkie „ciała niebieskie”. Efekt oddziaływania namagnesowanych drobin pyłu, który posiada odpowiednią dynamikę to, powstanie pierwocin materii.
Z takich pierwocin, powstaną kolejne coraz większe skupiska materii, która osiągnie wielkości rozpoznawalne przez człowieka.

Materii, z której powstaną atomy, gwiazdy, pierwiastki i skały.
Materii, z której powstanie biologia, człowiek, emocje i myśli.
Materii, z której powstanie eter i istoty duchowe.





© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Offline

 
Statystyki (REJESTRACJA WYŁĄCZONA)
Analiza oglądalności witryny
Wymiana
WwW.CrashFans.Pun.PL - Polskie Centrum Crashday
Pozycjonowanie
katalog stron Free PageRank Checker
Links
| Andrzej Struski | Webtree.pl | katalogSEO.net | Stop himawanti | Prawdziwy himawanti | Niesamowite | VPS Hosting Reviews |
Creative Commons License
Teksty i artykuły są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 2.5 Polska Nie wolno Ci kopiować i rozpowszechniać tekstów, zdjęć oraz artykułów znajdujących się na forum bez pisemnej zgody autorów.
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Stronę najlepiej oglądać w rozdzielczości 1024 x 768

Free Domain Name
Register a free domain name with .co.nr extension (such as www.YourName.co.nr) that comes with free URL redirection, URL cloaking and path forwarding, meta-tags, FavIcon and Google Webmaster tools support, kill-frame feature, NO forced ADS at all, and more.

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB 1.2.23
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
Szamba betonowe Świebodzice De Paris Ă  Conakry NONGO Alojamiento Filipinas ehotelsreviews hotele ciechocinek