Obrażanie uczuć religijnych

Wobec poważnego rozrostu zawartości tekstów podważających dogmaty i prawdy wiary grup religijnych, należy podjąć temat potencjalnej obrazy „uczuć religijnych", albowiem może się zdarzyć tak, iż w pewnym momencie któraś z owych grup poczuje się zagrożona w swych interesach przez opracowania jakie są zamieszczane. Każdy człowiek głębokiej i szczerej wiary będzie miał okazję do skonfrontowania jej z krytyką (czasami dość sarkastyczną), a religijny fanatyk zawsze będzie nieukontentowany najmniejszym słowem sprzeciwu. Gdyż w istocie to o to właśnie idzie — o głos sprzeciwu wobec ich światopoglądu, na który nie znajdują kontrargumentów, stąd uciekają się do środków prawnych jako ostatecznych. Jak pisał John Stuart Mill: "doświadczenie pokazuje, że obrażają się oni, kiedy tylko atak jest silny i celny, i że każdy oponent, który przypiera ich do muru, i któremu z trudem odpowiadają, wydaje im się pasjonatem, jeśli tylko omawiając dany przedmiot, zdradza głębokie uczucie".
Aby zobrazować problem posłużę się przykładem zaczerpniętym z innego forum, kiedy na plan pierwszy wobec kontrargumentów ucieka się do środków ostatecznych przybierających formę straszenia katolikami oponenta.’ Wilk Stepowy.. jakim cudem Ty nie dostałeś już bana za obrażanie uczuć religijnych kilkudziesięciu osób z forum i ogólnie wszystkich katolików, którzy czytają Twoje posty?”.. Przykładów podobnych jest w naszej codzienności mnóstwo.
Internet jest miejscem gdzie można natknąć się na treści tego typu. Jest to bowiem medium, gdzie w sposób względnie niekontrolowany można wywlekać swoje emocje, często niższego rzędu. Trudno się temu dziwić biorąc pod uwagę, że jest to jedyne bodaj miejsce gdzie ludzie nie zgadzający się z pewnymi przekonaniami dominującymi w społeczeństwie, a przede wszystkim w życiu publicznym, mogą dowoli wyrażać swoją dezaprobatę. Że kler budzi emocje tego nie potrzeba dowodzić; w Internecie emocje te przybierają częstokroć prymitywny poziom, co bierze się głównie z tego, że nie tylko wśród prawowiernych obywateli występują rzesze "bezradne w swej bezsilności", którym nie pozostaje nic innego jak "niemy krzyk desperacji".

Czymś doprawdy zadziwiającym jest ochrona prawna uczuć (!), czyli wewnętrznych przeżyć i stanów emocjonalnych i penalizacja naruszenia ich spokoju . Dlaczego na przykład na tej samej zasadzie nie chroni się obrazy uczuć miłosnych, czy dowolnych innych? Chyba z tej przyczyny, że tylko te uczucia zostały zinstytucjonalizowane i wtłoczone w formy sztywne i nakazowe. Patrząc na to z innej strony dostrzegamy, że przepis ten jest w istocie obrazą rozumu. Jest on bowiem wykorzystywany głownie (jedynie?) przez religię katolicką, czyli tą która ma na swoim koncie wieki potwornego prześladowania i zwalczania nie tylko wszystkich innych uczuć religijnych, ale i przejawów żywienia ich w sposób nieprawomyślny. Wszystkie ofiary kościelnych prześladowań zdają się nam wołać z grobów o pomstę z nieba. Jawi się to jako ohydny psikus historii. Ale na szczęście uczucia religijne nie są przedmiotem czci religijnej, a tym samym znieważając uczucia religijne nie można według prawa obrazić uczuć religijnych, tedy nie pójdę bogu dzięki na dwa lata do mamra...
Ale skoro się tak nagadałem o tych zniewagach, to może powinienem jakoś wyraźnie Was wzburzyć, drodzy świętoszkowie? To jest ostatnie czego bym pragnął wiedząc jak bardzo obrażalscy jesteście. Niemniej jednak muszę uszczknąć nieco czci Waszemu przedmiotowi kultu. A któż jest najdroższy w randze czci (po papieżu, ma się rozumieć) ? Oczywiście Najświętsza Panienka. A co jest jej największym wrogiem? Oczywiście grzech lubieżności i wyuzdania. Oto i ona...

Prawda, że oburzające? Tak, zgadzam się! No Madonnę w kompozycji owoców można jeszcze przełknąć od biedy. Widać autor nieuk, nic innego wymyślić nie potrafił. Ale któż wzniósł się w swej bezczelności na tyle, w swym obłąkańczym i metodycznym planie zniszczenia wszystkiego co święte? Któż mógł tak okrutnie sponiewierać image Matki Boskiej? Ukazać piersi Niepokalanej !? Toż to nawet nie tyle złość bierze, co słabość człowieka obezwładnia ! Skrzydło lewe, przedstawiające fundatora wraz z jego patronem, św. Stefanem, jest przechowywane w Berlinie, w Dahlem Museum. Z kolei Panienka z prawej to we własnej osobie Matka Boża Łaskawa czczona w kościele kapucynów w San Giovanni Rotondo. Reprodukcja z książki; Ojciec Pio autorstwa Dante Alimenti, rok wyd. 1988.
Wiem doskonale, że ludzie głęboko wierzący nie czują najmniejszej obrazy dla swojej wiary .Ludzie małej wiary, lecz dużego fanatyzmu, piszą, że mnie nienawidzą, że jestem idiotą, nieukiem, psychicznie chorym dewiantem i przesyłają wiele innych równie budujących inwektyw, których litania również jest na stronie dostępna w dziale z listami oraz w księgach gości — jest ona znacznie dłuższa niż ta pierwsza. Na przykład niejaki Pieter pisze do mnie: "kim jesteś? Szatanem? Ile zła sam stwarzasz? Ile niedowiarstwa siejesz? Przesiewasz i przetrząsasz wybranych Boga jak pszenicę, jesteś sługą szatana! Jak mówiłem, czep się jakiegoś żyda, a wtedy zobaczysz, co z tobą zrobi. (...) Ja nie zamierzam podziwiać szatańskiego dzieła, ani jego mocy, którą posługujesz się w spełnianiu szatańskiego planu zniszczenia Kościoła Św". Kiedy nie udało mu się przekonać mnie w błędach, ogłosił, że poczuł się obrażony religijnie, za co będzie domagał się postawienia mnie przed sąd, jak dodał: "może cię powalić z nóg — a nawet nieźle dokopać...))) Tak więc nie przestrasz się, jeśli któregoś miłego dnia wpadnie do ciebie grupka policjantów z wiadomych przyczyn.... Jak narazie postaram się użyć DoS (muszę poszukać w sieci), by wielu ludzi mogło żyć dalej w spokoju o swoją wiedzę i duchową świadomość.... Tyle. Trzęś portkami!". W związku z całym powyższym wywodem, sądzę, że warto jest się zastanowić nad usunięciem tego przepisu z kodeksu karnego. Wobec praktycznej niemożliwości skonstruowania jakichś obiektywnych kryteriów ocennych, zawsze będzie miał on charakter wielce subiektywny i dość nieprzewidywalny. W naszym kraju oficjalnie i publicznie obraża się moje uczucia religijne i osobiste bez najmniejszych konsekwencji ! Czyni się to w imię konstytucyjnie nie uznawanej, faktycznie — jak najbardziej, od dawien dawna, zasady demokracji — mniejszość nie ma racji i prawa głosu. Z każdej ambony obraża się moje uczucia osobiste, znieważa mnie ze względu na moją bezbożność! Księża krzyczą, z wyuczonym w seminarium mentorstwem w głosie, że jestem zabłąkaną owieczką ich Boga i jeśli nie będę brać udziału w ich ceremoniach, łykać opłatków, opowiadać im o swoich grzechach to spotka mnie zasłużona kara, która będzie bardzo okrutna i długotrwała. Jakimż okrutnikiem trzeba być, aby mniemać, że ktokolwiek może za cokolwiek cierpieć wiecznie (tryliony lat) niewysłowione męczarnie w ogniu po stokroć gorszym niż żar wulkaniczny.
Tekst został zaczerpnięty :Racjonalista




CZŁOWIEK PODPOŻĄDKOWANY = Dobry posłuszny = Niewolnik umysłu

Pytanie dlaczego dzisiaj człowiek musi deklarować jakąś przynależność religijną . Jeśli wszyscy wierzą w Boga to w czym problem ? Jednak poszczególne religie nie mogą dojść do porozumienia . Zamiast wierzyć w Jednego Boga mamy kanoniczne przeszkody w postaci świętych , dogmatów , ukształtowanej świadomości do której dany człowiek został wprowadzony . Nie deklarując swojej przynależności religijnej często człowiek jest traktowany z dystansem nazywany „ateistą” , „bezbożnikiem” . Nikt nie wnika w przyczynę takiego postępowania , w którym człowiek nie deklaruje przynależności chociaż wierzy w Boga i przestrzega „Jego przykazań”. Ilu tzw. "praktykujących” religijnych myślicieli odrzuca inne poglądy , które nie zgadzają się z głoszoną doktryną określonej wspólnoty. Bóg nie jest na wyłączność danej religii , człowiek nie jest kukłą ,którą można sobie obracać kiedy ktoś poczuje taką ochotę . Każdy człowiek posiada wyjątkową „cechę” ,która wyróżnia go z tłumu . Tą „cechą” jest wnętrze ,które dzisiaj próbuje  się zakłócić . Nie ma jednakowych ludzi , każdy jest indywidualnością  , niestety obecnie lęk przed wyobcowaniem sprawia ,że ogół ludzi wywiera znaczący wpływ na świadomość jednostki. Za co cenimy człowieka , jak nie za jego poglądy , sposób wyrażania siebie lub własną osobowość . Kiedy większość zaczyna myśleć podobnie , tak jest w przypadku danej religii , osobowość się zaciera . Bóg staje się dostępny przez dogmaty , a nie przez wnętrze ,które przyjmuje Go na jeden wyjątkowy sposób . Mając wyłączność na „łaskę Bożą” ,akceptowaną przez ogół zgromadzonych , kształtuje się umysły poddane słowu . Człowiek przestaje czuć , zagłusza wnętrze i swoją własną osobowość . Zostaje zmanipulowany , a jego system wartości zostaje sprowadzony do ogólnika ,który wyraża się poprzez dogmaty .
Kto się dzisiaj przyzna ,że jest zmanipulowany ? Co człowiek daje od siebie ? Gdzie jest jego wnętrze , czy musi klepać regułki kierowane do „świętych” ułożone przez ludzi takich samych jak „my” w nadziei ,że słowa zostaną na pewno wysłuchane ?
Czy Jezus mówiąc „Ojcze Nasz” kierował się regułą , czy dał przykład tego jak powinna wyglądać „modlitwa” i skąd powinna wypływać . Słowa płynące z wnętrza są najbardziej szczerym gestem na jaki może sobie pozwolić człowiek ,żyjący w tak zinstytucjonowanym świecie .

PS. Siła oddziaływania na ludzkie umysły jest tak marna, jak marny jest ten największy monolit (zinstytucjonowany Kościół katolicki).