Asef     Wysłany: Dzisiaj o godz. 7:51 pm    Temat postu:


Tak,trzeba dokładnie czytac Biblię,i zauważyc na coś takiego.

Biblia Gdańska
ew. Mateusza 24:23 - 44
Cytat:
23 Tedy jeźliby wam kto rzekł: Oto tu jest Chrystus, albo tam, nie wierzcie.
24 Albowiem powstaną fałszywi Chrystusowie, i fałszywi prorocy, i czynić będą znamiona wielkie i cuda, tak iżby zwiedli (by można) i wybrane.
25 Otom wam przepowiedział.
26 Jeźliby wam tedy rzekli: Oto na puszczy jest, nie wychodźcie; oto w komorach, nie wierzcie.
27 Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
28 Bo gdziekolwiek będzie ścierw, tam się zgromadzą i orły.
29 A zaraz po utrapieniu onych dni słońce się zaćmi, a księżyc nie da jasności swojej, i gwiazdy będą padać z nieba, i mocy niebieskie poruszą się.
30 Tedyć się ukaże znamię Syna człowieczego na niebie, a tedy będą narzekać wszystkie pokolenia ziemi, i ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich, z mocą i z chwałą wielką;
31 I pośle Anioły swoje z trąbą głosu wielkiego, i zgromadzą wybrane jego od czterech wiatrów, od krajów niebios aż do krajów ich.
32 A od drzewa figowego nauczcie się tego podobieństwa: Gdy się już Gałą˙ jego odmładza i liście wypuszcza, poznajecie, iż blisko jest lato.
33 Także i wy, gdy ujrzycie to wszystko, poznawajcie, iż blisko jest, a we drzwiach.
34 Zaprawdę powiadam wam, że nie przeminie ten wiek, ażby się to wszystko stało.
35 Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.
36 A o onym dniu i godzinie nikt nie wie, ani Aniołowie niebiescy, tylko sam Ojciec mój.
37 Ale jako było za dni Noego, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
38 Albowiem jako za dni onych przed potopem jedli, i pili, i ożeniali się i za mąż wydawali, aż do onego dnia, którego wszedł Noe do korabia,
39 I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie: tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
40 Tedy będą dwaj na roli; jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony;
41 Dwie będą mleć we młynie; jedna będzie wzięta, a druga zostawiona;
42 Czujcież tedy, ponieważ nie wiecie, której godziny Pan wasz przyjdzie.
43 A to wiedzcie, że, gdyby wiedział gospodarz, o której straży złodziej ma przyjść, wżdyby czuł, i nie dałby podkopać domu swego.
44 Przetoż i wy bądźcie gotowi; bo której się godziny nie spodziejecie, Syn człowieczy przyjdzie.



Z tego można wywnioskowac ze obecnie zyjący Mesjasz może byc fałszywy,nie dajmy sie tak łatwo zwiesc.




Asef napisał;
Tak,trzeba dokładnie czytac Biblię,i zauważyc na coś takiego.

Biblia Gdańska
ew. Mateusza 24:23 - 44

23 „Tedy jeźliby wam kto rzekł: Oto tu jest Chrystus, albo tam, nie wierzcie.”
Jak kto będzie, wam mówił, że jest Chrystusem, lub, że wie gdzie jest Chrystus nie wierzcie mu.

24 „Albowiem powstaną fałszywi Chrystusowie, i fałszywi prorocy, i czynić będą znamiona wielkie i cuda, tak iżby zwiedli (by można) i wybrane.”
Będzie dużo fałszywych Chrystusów i fałszywych proroków, będą oni czynić wielkie cuda i znaki, by pokazać się ludziom i ich zwieść.

25 „Otom wam przepowiedział.”
Tak wam przepowiadam.

26 „Jeźliby wam tedy rzekli: Oto na puszczy jest, nie wychodźcie; oto w komorach, nie wierzcie.”
Jeżeli ktoś wam będzie mówił, że Chrystus jest, czy to na dworze czy domu nie wierzcie.

Te wersety mówią, że nie przyjdzie Chrystus. Tym, którzy powiedzą, „jestem Chrystusem” nie należy im wierzyć.

Asef, nie jestem pewien czy wiesz, że mi pomogłeś w ten sposób potwierdzasz moją postać jako Mesjasza. Ja nigdy nie mówiłem, że jestem Chrystusem, zawsze twierdziłem, że On jest moim młodszym bratem w Niebie. Również twierdzę, że On nigdy już na ziemię nie przyjdzie.
Kolejną ważną sprawą jest to, że ja nie czynię żadnych cudów ani znaków. Chrystus powiedział, że Ci fałszywi tak będą czynić, nie należy im wierzyć.

To były wersety o fałszywych Chrystusach i prorokach, ten następny opisuje narodziny właściwego, który jest nazywany Synem człowieczym.

27 „Albowiem jako błyskawica wychodzi od wschodu słońca i ukazuje się aż na zachód, tak będzie i przyjście Syna człowieczego.”
W czasie narodzenia Syna człowieczego, będzie olbrzymia burza na całym niebie, od wschodu aż po zachód.

Taka burza była nad ranem, minęła przed wschodem słońca kiedy się rodziłem,

Pozostałe wersety dotyczą już tylko ostatnich dni
30 „Tedyć się ukaże znamię Syna człowieczego na niebie, a tedy będą narzekać wszystkie pokolenia ziemi, i ujrzą Syna człowieczego, przychodzącego na obłokach niebieskich, z mocą i z chwałą wielką;”

Znamię Syna człowieczego, ten zwrot może mówić tylko o fizycznym znaku, jaki posiada Mesjasz. Znamię to, odpowiada stanowi na niebie, jaki będzie w ostatnim dniu.
Możecie mi wierzyć lub nie wierzyć, posiadam właśnie takie znamię i jest ono zgodne ze stanem, jaki zaistnieje w owy dniu na naszym niebie.
Jestem zaskoczony dokładnością opisu, pierwszy raz w tej chwili czytam te wersety, to zaskoczenie jest pozytywne.

Asef dopisał;
”Z tego można wywnioskowac ze obecnie zyjący Mesjasz może byc fałszywy,nie dajmy sie tak łatwo zwiesc.”

Dziękuje Asef, zawsze chciałem żeby ktoś szukał w tekście biblii wersety dotyczące czasów ostatecznych. Odczytałem te wersety, zgodnie z ukrytą w nich treścią,

                                         Pan Syjonu

Chrześcijaństwo to, ukrywające się w katumbach miało symbol ryby.
W roku 325-tym ne. Cesarz Konstantyn złożył tej sekcie religijnej oferty utworzenia z niej Państwowej religii, pod warunkiem przyjęcia zmian narzuconych przez Konstantyna- wyznawcy Boga Słońce.
Wówczas to Konstantyn mianował Jezusa synem bożym, a że sam był wyznawcą Boga RA- czyli Słońce, to i Jezus był wówczas uznany jako syn Boga Ra.
Dopiero w roku 1746, kiedy ukazała się pierwsza Biblia na użytek wyłącznie kościoła z zakazem czytania jej przez publikę, Jezus został synem YHWH-Jahwe, jako że w ST Jahwe jest przedstawiony jako bog dominujący nad innymi bogami, których w Biblii jest wielu.
Wówczas to, w roku 325-tym ne. sekta o symbolu ryby podzieliła się się na dwie części, gdyż połowa jej nie przyjęła zmian narzuconych przez Konstantyna.
Do dziś zarówno w Europie jak i w Australi, USA i innych krajach, spotyka się symbol ryby na samochodach.
Dowodzi to że sekta ta rozpowszechniła się na cały świat lecz nie afiszuje się.
Druga część tej sekty po zaakceptowaniu zmian Konstantyna, stała się legalną Państwową religią Rzymu i przyjęła znak krzyża.
Następnie z religii tej powstał Luteranizm i inne odłamy.
Jahwe jakieś dopiero 500 lat pne. zaczął dominować jako jedyny Bóg wyłącznie Żydów w wyniku zastraszania tego ponoć wybranego przez niego narodu, przez masowe ich mordowanie, przeganianie po pustyni w kółko przez 40 lat, żywienie ich przez ten okres wyłącznie sztucznym żarciem produkowanym przez mechaniczy agregat itd.
Każdy ksiądz studiował teologię i każdy z nich zna doskonale te fakty, lecz żaden z nich nie piśnie słówka na ten temat, gdyż to ich zawodowa tajemnica.
Wszyscy oni wiedzą, że ich praca to manipulacja głupią i naiwną ciemnotą.

========

Fragment "Deceptions and Myths of the Bible"
Biblia nie jest "słowem Bożym", lecz zbiorem zapożyczeń ze źródeł pogańskich. Historia Edenu i Adama i Ewy jest wzięta ze źródeł babilońskich; a opowieść o potopie jest niejako streszczeniem około... czterystu innych na ten temat. Arka Noego i góra Ararat mają swoje odpowiedniki w kilkudziesięciu innych mitach o potopie. Nawet imiona synów Noego zostały skopiowane. Podobnie ma się sprawa z ofiarą Izaaka, sadem króla Salomona w sprawie sporu o dziecko czy opowieścią o Samsonie obalającym gołymi rękami słupy potężnej budowli.

Mojżesz wykreowany jest na wzór syryjskiego Mizesa, a biblijne prawa opracowane są w znacznym stopniu na baziekodeksu Hammurabiego. Biblijny Mesjasz pochodzi od egipskiego zbawiciela Mahdiego, a niektóre wersety biblijne są słowo w słowo ściągnięte z pism egipskich. Pomiędzy Jezusem a egipskim Horusem Gerald Massey naliczył 137 podobieństw, oraz setki podobieństw pomiędzy Chrystusem a Kriszną.

Według Wulgaty, tetragram YHWH ma oznaczać "Ego sum qui sum", czyli "Jestem który jestem", i dla wygody wymawiamy to słowo "Jahwe". Ale wszystkie świątynie egipskie miały na ścianach wypisane słowa "Nuk Pu Nuk" - "Jestem który jestem". Hindusi mieli swoje "Tat Twam Asi" "Jestem który", a Persowie "Ahmi Yat Ahmi".

Imię "Adam" nie jest pochodzenia hebrajskiego. O Adamie mówią pisma chaldejskie, znacznie starsze od hebrajskich. Znane było ono również Babilończykom. Na babilońskich tablicach glinianych George Smith znalazł opowieść o stworzeniu świata niczym nie różniącą się w treści od wersji biblijnej. Według niej, pierwszemu człowiekowi na imię było Adamu. Zaś według hinduskich "Proroctw" Ramutsariara - księgi starszej od Biblii o dwa tysiące lat, pierwszemu mężczyźnie na imię było Adama, a pierwszej kobiecie - Heva. Opowieść ta jest również niemal dosłowną kopią hebrajskiej wersji stworzenia.

Wielu ludzi uważa Mojżesza za postać równie autentyczną jak Cezara czy Aleksandra. Jeśli więc naprawdę istniał, to dlaczego historia nie ma o nim nic do powiedzenia. Nie ma o nim najmniejszej wzmianki w jakichkolwiek źródłach, z wyjątkiem żydowskich. Imię "Mojżesz" jest pochodzenia egipskiego i pochodzi od egipskich słów "mo" czyli "woda", i "uses", uratowany, wzięty z wody. Arabia, Syria i Fenicja również miały swoich Mojżeszów, a raczej Mizesów, bo tak wymawiano to imię w tych krajach. Pewien hymn do Bachusa mówi, że ów Mizes został uratowany, znaleziono go pływającego na wodzie w drewnianej "kołysce". Egipski Ozyrys został również włożony do kufra lub trumny i puszczony na wodę, zdany na łaskę lub niełaskę fal.

Nawet słowo "Sabat" nie pochodzi z języka hebrajskiego, lecz z babilońskiego "Sabattu", czyli dzień odpocznienia, które Babilończycy obchodzilijako swoje święto znacznie wcześniej niż Żydzi. Trudno jednak dociec dlaczego Żydzi zapożyczyli właśnie to babilońskie święto Sabattu. "Pomysł obchodzenia dnia siódmego jako dnia odpoczynku od pracy narodził się w Babilonii. Co do tego nie ma wątpliwości" pisze profesor Langdon. I nie ma wątpliwości co do tego,że niemal wszystkie swoje metafizyczne pojęcia Żydzi zapożyczyli od innych, starszych kultur. W Biblii czytamy że "zbawienie jest z Żydów" (według słów Jezusa), ale okazuje się że sam judaizm nie jest "z Żydów".

Wielu niedouczonych chrześcijan wierzy w to, że tylko ich Zbawiciel poniósł męczeńską śmierć na krzyżu, nie mając pojęcia o tym, że co najmniej szesnastu innych zmarło w taki właśnie sposób.

Oto lista:


Jezus - Nazaret
Kryszna - India
Sakia - India
Iva - Nepal
Indra - Tybet
Mitra - Persja (bardzo popularny w czasach początków chrześcijaństwa był głównym konkurentem "naszego" Zbawiciela, miał się urodzić 25 grudnia! - przyp.)
Tammuz - Babilonia
Criti - Chaldea
Attis - Frygia
Baili - Orissa
Thules - Egipt
Orontes - Egipt
Zbawiciel z Witoba - Telingonese
Odin - Skandynawia
Hesus - zbawiciel Druidów celtyckich (ukrzyżowany jako baranek, który miał zgładzić grzechy świata - przyp.)
Quetzalcoatl(Quexalcote) - Meksyk (ukrzyżowany w 587 r. przed Chr., został przybity razem z dwoma innymi złoczyńcami do krzyża, zmartwychwstały drugiego dnia - przyp.)

Zatem krzyż nie jest symbolem chrześcijańskiego pochodzenia. Jest on znakiem uniwersalnym. Można go spotkać często na ścianach starożytnych budowli - pogańskich świątyń, na dawnych tablicach i dziełach sztuki.

Paweł mówi "Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże sam i na wieki", a autor Apokalipsy św.. Jana "Jam (Jezus) jest alfą i omegą, początek i koniec". Zaś Vishnu mówi "Jam jest początkiem, środkiem i końcem wszystkich rzeczy istniejących", a egipski Horus - "Jam jest dniem wczorajszym, dzisiejszym i jutrzejszym".

Wystarczy przeczytać choćby historię Herkulesa, Mitry i Bachusa aby zrozumieć pogańsko-mistyczne źródło całej tej opowieści o Jezusie. Herkules również narodził się z dziewicy której na imię było Alcmene. Ojcem jego był bóg Zeus, a jego koleje życia są prawie takie same jak Jezusa.

E.E. Gold napisał o perskim bogu Mitrze: "Wstępuje do komór śmierci po to, aby powstać w pełnej chwale światłości i mocy dla wiecznego zbawienia człowieka". O Bachusie zwanym przez Eurypidesa "Bachusem, synem Bożym" profesor Wilder pisze: "dla swoich naśladowców był personifikacją świata natury i świata sprawiedliwości, z uzdrowieniem na swoich skrzydłach. Narodzony z ziemskiej niewiasty, wyprowadził ją z krainy śmierci i przeniósł do królestwa niebieskiego aby była godna wszelkiej chwały".

Opowieść o wskrzeszeniu Łazarza to jedno z największych oszustw biblijnych. Jej pochodzenia znów należy szukać w Egipcie. Jezus, Zbawiciel z Judei, poszedł do Betanii wzbudzić z martwych swojego przyjaciela Łazarza, podobnie jak egipski Zbawiciel Horus poszedł do Bethanu wskrzesić swojego ojca. Następnie, imiona Maria, Marta i Łazarz również pochodzą z Egiptu. We wspomnianej opowieści egipskiej występują imiona kobiet Meri i Merti, które maja brata El-Azar-usa. Widzimy wiec w jaki sposób egipski El-Azar-us stal się żydowskim Łazarzem. Słowo Bethanu oznacza "dom Boga", w tym przypadku chodziło o egipskiego boga Anu. Widzimy znów skąd wzięło się w języku
żydowskim słowo "Beth" i cala ta biblijna opowieść.

Natomiast ewangeliczna opowieść o wskrzeszeniu córki Jaira pochodzi z Indii. W Hari-Purana czytamy o tym jak Kryszna (Chrishna) wzbudził z martwych młodą dziewczynę. Według tego hinduskiego mitu była to Kalavatti, córka Angashuna. Po jej śmierci żałobnicy zebrali się aby ją opłakiwać. W przekładzie Jacolliota brzmi ona następująco:

"...nagle wielki szum rozległ się w całym pałacu i słychać było słowa tysiąckrotnie powtarzane "Pacya pitarum; pacya gurum!" - "Ojcze, Mistrzu!". Wtedy Kryszna podszedł, uśmiechnął się i oparł na ramieniu Arjuna. - Mistrzu - zawołał Angashuna rzucając mu się do stop i zalewając je łzami. - Spójrz na moją biedną córkę - po czym wskazał na ciało Kalavatti złożone na macie... Dlaczego płaczesz - zapytał Kryszna łagodnie. - Czy nie widzisz ze śpi? Zobacz że się rusza. Kalavatti ! Powstań i chodź!

Gdy tylko Kryszna wypowiedział te słowa, oddech, ciepło, ruch i życie zaczęły wstępować powoli w to młode ciało. Młoda istota, posłuszna rozkazowi owego półboga, wstała na własne nogi i podeszła do swoich bliskich i znajomych. Lecz tłum zdumiał się i zawołał: "To jest bóg, bo śmierć nie jest dla niego czymś więcej niż snem".

Według meksykańskiej religii, wysłannik z nieba obwieścił dziewicy Sochequetzal, że pocznie w sposób niepokalany i urodzi Quetzalcoatla. I podobnie jak Gabriel ogłosił Maryi przyjście na świat Jezusa, tak Bodhisat zapowiedział Mai, matce Buddy, narodzenie jej syna. Oba imiona - Mai i Maryja, pochodzą od wspólnego rdzenia oznaczającego "woda". Żona Mojżesza również miała na imię Miriam. I rzeczywiście, imię Maryja pojawia się w wielu postaciach w rożnych kulturach i zawsze jest nim nazwana matka zbawców świata. Oto przykłady:
Matka - Syn-zbawca
Maria - Jezus
Maia - Budda
Maia - Hermes
Maya - Agnis
Myrrha - Adonis
Maya Maria - Sommona Cadom (syjamski zbawca)
Mariama - Kryszna

Wszystkie te Maryje oznaczają jedno - Planetę-Matkę, a katolicka Matka Boska nie stanowi tu żadnego wyjątku.

Widzimy więc, że ta opowieść o zwiastowaniu przez anioła narodzin dziecka nie jest bynajmniej wyłącznie chrześcijańskiego pochodzenia. Wszystkie pogańskie ziemie-matki były zabierane do nieba przez swoich boskich synów, aby objąć tam władzę jako "Matka Boża", "Królowa Nieba", itd. Alcmene, matka Herkulesa wstąpiła w obłoki i stała się Królową Nieba. Podobnie Semele została zabrana do nieba przez swojego syna Bachusa zwanego "Synem Bożym", aby panować jako Królowa Wszechświata przed którą "cale piekło drży". Pallas Atena nazywana była "jedyną Matką Bożą" oraz "Królową Nieba". Żydzi w Egipcie też oddawali cześć Królowej Nieba jakieś 600 lat przed narodzeniem się biblijnej Maryi, matki Jezusa. W Babilonii, z kolei, była Isztar-Królowa Nieba, a modlitwa do niej brzmiała następująco:

"Królowo Nieba i Ziemi, która przyjmujesz modlitwy, wysłu****esz próśb i błagań, miłosierna bogini kochająca sprawiedliwość; Spójrz na mnie, o Pani, i zwróć się do mnie, tak aby serce sługi twego zostało pokrzepione".

Czy bardzo rożni się ta modlitwa od katolickich litanii do Najświętszej Marii Panny ? (Zatem uwaga Polacy - zwłaszcza pielgrzymi na Jasną Górę - "Królowej Anielskiej śpiewajmy"! - dop. tłum.)

Jakim wiec cudem Biblia może być objawieniem danym Żydom przez Boga? Masy wiernych nigdy nie czytają tych innych źródeł, a księża i pastorzy którzy je znają, milczą na ten temat. Zresztą niewiele tych źródeł zachowało się, bo poniszczyli je fanatyczni bibliści. Starożytni Żydzi mieli jednak dostęp do wielu z nich, o czym niewielu z nas pamięta. W roku 125 n.e. Św. Ireneusz powiedział, ze za jego czasów istniała ogromna ilość ewangelii. Zachowały się i dotarły do nas tylko te, które kapłani chcieli wykorzystać do własnych celów; resztę poniszczyli. Aby pojąć istotę sprawy, czytelnik musi wiedzieć, że całe kapłańskie zrzeszenia konspiracyjne starannie redagowały i dobierały teksty biblijne przez dłuższy czas. Według ich teorii Chrystus był stworzycielem świata, uznającym biblijna teorię stworzenia za prawdziwą. Ale Bóg nie jest nawet źródłem miłości, lecz tylko źródłem życia; miłość nie jest bowiem darem, lecz owocem z wielkim trudem i mozołem osiągniętym w wyniku powolnego procesu ewolucyjnego życia, do tego owocem dość świeżym.

------------------------------------------------------------

"Przejście Hebrajczyków od politeizmu, poprzez henoteizm do monoteizmu, nie było nieprzerwanym, ciągłym rozwojem konceptualnym.

W ewolucji swojej koncepcji Bóstwa Hebrajczycy przeżywali wiele regresów, podczas gdy w każdej kolejnej epoce istniały zróżnicowane idee Boga u różnych grup wierzących Semitów. Od czasu do czasu stosowali oni różnorodne nazwy, dla określenia swej koncepcji Boga i aby zapobiec ich pomieszaniu, poniżej zdefiniowane zostaną różne tytuły Bóstwa, tak jak odnoszą się one do ewolucji teologii żydowskiej:

1. Jahwe był bogiem południowych plemion palestyńskich, które wiązały tę koncepcję bóstwa z górą Horeb, wulkanem synajskim. Jahwe był tylko jednym z setek albo tysięcy bogów natury, którzy przykuwali uwagę i żądali czci od semickich plemion i narodów.

2. El Eljon. W tych wiekach, które nastały po pobycie Melchizedeka w Salem, jego doktryna Bóstwa przetrwała w różnych wersjach, jednak generalnie była określana nazwą El Eljon, Najwyższy Bóg nieba. Wielu Semitów, wraz potomkami Abrahama w linii prostej, w różnych okresach czciło zarówno Jahwe jak i El Eljon.

3. El Szaddaj. Trudno jest wyjaśnić, co oznacza El Szaddaj. Była to kompleksowa idea Boga, wyprowadzona z nauk Księgi Mądrości Amenemopa, zmodyfikowana przez echnatońską doktrynę Atona a później ulegała wpływom nauk Melchizedeka, ujętych w koncepcji El Eljon. Jednak kiedy koncepcja El Szaddaj przeniknęła do umysłów hebrajskich, została dogłębnie zabarwiona pustynnymi wierzeniami w Jahwe.

Jedną z dominujących idei religii tej epoki była egipska koncepcja Boskiej Opatrzności, nauczanie, że dobrobyt materialny jest nagrodą za służbę El Szaddaj.

4. El. Pośród całego tego zamętu terminologii i niejasności koncepcji, wielu głęboko wierzących szczerze usiłowało czcić wszystkie te rozwijające się idee boskości i wykształcił się zwyczaj nawiązywania do tego, złożonego Bóstwa, jako do El. A nazwa ta obejmuje w sobie jeszcze innych, beduińskich bogów natury.

5. Elohim. W Kisz i w Ur długo istniały sumeryjsko-chaldejskie grupy ludzkie, które nauczały idei Boga jako trzech w jednym, opartej na tradycjach z czasów Adama i Melchizedeka. Doktryna ta przeniesiona została do Egiptu, gdzie Trójca czczona była pod imieniem Elohim, albo czasami jako Eloah. Kręgi filozoficzne Egiptu a później aleksandryjscy nauczyciele hebrajskiego pochodzenia, nauczali o tej jedności pluralistycznych Bogów i wielu doradców Mojżesza, w czasie exodusu, wierzyło w tę Trójcę. Jednak koncepcja trójcowego Elohima nigdy naprawdę nie stała się częścią teologii hebrajskiej, aż do tego czasu, gdy Hebrajczycy zaczęli ulegać politycznym wpływom Babilończyków.

6. Rozmaite imiona. Semici nie lubili wymawiać imienia swego Bóstwa i w związku z tym, od czasu do czasu, uciekali się do licznych innych określeń, takich jak: Duch Boga, Pan, Anioł Pański, Wszechmocny, Święty, Najwyższy, Adonai, Pradawny Czasu, Pan Bóg Izraela, Stwórca Nieba i Ziemi, Kyrios, Jah, Pan Zastępów i Ojciec w Niebie.

Jehowa jest tym określeniem, które niedawno zostało zastosowane na oznaczenie kompletnej idei Jahwe, która ostatecznie wykształciła się w długich doświadczeniach Hebrajczyków. Jednak imię Jehowa nie weszło w użytek wcześniej, jak dopiero tysiąc pięćset lat Jezusie.

Aż do roku 2000 p.n.e. góra Synaj była sporadycznie aktywnym wulkanem, rzadkie jej erupcje występowały tak niedawno, że sięgały czasu pobytu Izraelitów w tym rejonie. Ogień i dym, razem z grzmotami detonacji, związane z erupcjami góry wulkanicznej, wywierały wielkie wrażenie i przerażały Beduinów z pobliskich regionów oraz sprawiały, że bardzo bali się Jahwe. Duch góry Horeb został później bogiem hebrajskich Semitów i w końcu uwierzyli, że jest najwyższy nad wszystkimi innymi bogami.

Kanaanici od dawna czcili Jahwe i chociaż wielu Kenitów wierzyło bardziej czy mniej w El Eljon, superboga religii salemskiej, większość Kanaanitów trzymała się luźno kultu starych bóstw plemiennych. Raczej nie mieli ochoty rezygnować ze swych bóstw narodowych na rzecz międzynarodowych, nie mówiąc już o Bogu międzyplanetarnym. Nie chcieli zaakceptować uniwersalnego bóstwa i dlatego plemiona te nadal czciły swe bóstwa plemienne, razem z Jahwe oraz srebrnymi i złotymi cielcami, które dla beduińskich pasterzy symbolizowały ideę ducha wulkanu Synaj. "

Halun

cyt. To mówi pan: słowa te są wiarygodne.

Możesz wyjasnić jaki pan??? o jakim  panu piszesz? jaki pan tak powiedział cyt: słowa te są wiarygodne.

rici69
Zgadzam się z tobą.