#1 2008-03-28 23:32:36

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

Prawdziwe oblicze YHWH

Mówiąc o Bogu, ludzie powtarzają- Bóg jest miłością, Bóg Cię kocha, Bóg Ci wybacza winy, Bóg jest dobry, Bóg chce dobra dla Ciebie. Wielu z tych ludzi mówiąc o Bogu, mówi o YHWH ( Jahwe), starotestamentowym Panu, który objawił się Abrahamowi. To właśnie od tego spotkania opisanego w Genesis poznajemy jego oblicze.

Kim był? Miłościwym Bogiem, który niósł ze sobą dobro, tolerancję i miłość? Czy może był  nieprzebłagalnym, gniewnym i okrutnym tyranem, porównywalnym tylko z Hitlerem, Stalinem, Aleksandrem Wielkim, Neronem, Kaligulą…



Każdy zna historię o  „miłościwym Panu”, który najpierw sprawia, ze starzec ( 100-letni Abraham) płodzi syna – Ks.Rodz. 21;5 poczym ten wszystkowiedzący Bóg, nagle chce sprawdzić jak bardzo oddany mu jest Abraham i nakazuje mu złożyć swojego jedynego syna, jako ofiarę – Ks.Rodz. 22; 1-19

Mówią- Bóg wystawił jego wiarę na próbę!

Chwalebna próba, nieprawdaż? Godna samego Miłościwego, Sprawiedliwego, Kochającego, wreszcie Wszystkowiedzącego Boga!



Wyprowadzenie Izraelitów. Dowód na akt miłości? Wyzwolił ich w końcu spod jarzma Egiptu, fakt, ale czy na pewno wyzwolił spod jarzma? Co dał w zamian?

Oferta YHWH „I przyjmę was za swój lud" miała poważne konsekwencje materialne dla Izraelitów. Od tej chwili byli oni zobowiązani do składania Wyzwolicielowi ofiar: złota, srebra, delikatnych tkanin, skór delfinów itp. (II Mojż. 25-27 i 35-40).

1)I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc: (2) Mów do synów Izraelskich, aby mi zebrali podarek; od każdego człowieka, którego dobrowolnym uczyni serce jego, odbierać będzie podarek mój. (3) A ten jest podarek, który będziecie brać od nich: złoto, i srebro, i miedź, (4) I hijacynt, i szarłat, i karmazyn dwa kroć farbowany; i biały jedwab, i sierść kozią; (5) I skóry baranie czerwono farbowane, i skóry borsukowe, i drzewo sytym: (6) Oliwę do świecenia, wonne rzeczy na olejek pomazywania, i na wonne kadzenie; (7) Kamienne onychiny, i kamienie ku osadzaniu naramiennika i napierśnika.
(Ks. Wyjścia 25:1-7, Biblia Gdańska)

20) Wyszło tedy wszystko zgromadzenie synów Izraelskich od obliczności Mojżeszowej. (21) I przyszedł każdy mąż, którego pobudziło serce jego, i każdy, w którym dobrowolny był duch jego, przynieśli podarek Panu do robienia namiotu zgromadzenia, i do wszelkiej potrzeby jego, i na szaty święte. (22) Przychodzili tedy mężowie z niewiastami, każdy, kto był ochotnego serca, przynosili zapony, i nausznice, i pierścienie, i manele, i wszelakie naczynia złote, i ktokolwiek przynosił ofiarę złotą Panu. (23) Każdy też co miał hijacynt, i szarłat, i karmazyn dwa kroć farbowany , i biały jedwab, i sierść kozią, i skóry baranie czerwono farbowane, i skóry borsukowe, przynosili. (24) Ktokolwiek ofiarował podarek srebra i miedzi, przynosili na ofiarę Panu, każdy też, co miał drzewo sytym, na wszelaką potrzebę ku usłudze przynosili. (25) I wszystkie niewiasty dowcipnego serca rękami swemi przędły, a przynosiły co naprzędły, hijacynt, i szarłat, karmazyn dwa kroć farbowany, i biały jedwab. (26) A wszystkie niewiasty których pobudziło serce ich umiejętne, przędły sierść kozią. (27) Przełożeni zasię przynosili kamienie onychiny, i kamienie do osadzania naramiennika i napierśnika. (28) Także rzeczy wonne i oliwę do świecenia, i na olejek pomazywania i na wonne kadzenia.
(Ks. Wyjścia 35:20-28, Biblia Gdańska)

Kiedy ktoś zataił posiadanie zdobyczy wojennej, na przykład po splądrowaniu Jerycha, Jahwe wybijał cały jego ród.

Po co miłościwemu, sprawiedliwemu Bogu i jego — „zastępom niebieskim", dary i łupy wojenne????





Krwawe rzezie na rozkaz YHWH

Karty starotestamentowe ociekają krwia. To na nich właśnie czytamy, jak na rozkaz YHWH Izraelici podbijają napotykane na swojej drodze ludy. 



Zwycięstwo nad Syhonem, królem Cheszbonu

Oto jak pod komendę YHWH Izraelici rozprawiają się z ludem króla Syhona, który nie chce oddać swojej ziemi najeźdźcom:

(31) Tedy rzekł Pan do mnie: Otom ci już począł podawać w moc Sehona, i ziemię jego: pocznijże ją posiadać, abyś odziedziczył ziemię jego. (32) Ruszył się tedy Sehon przeciwko nam, sam i wszystek lud jego, chcąc z nami zwieść bitwę w Jaza; (33) Ale go nam podał Pan, Bóg nasz, w moc, i poraziliśmy go, i syny jego i wszystek lud jego. (34) I wzięliśmy wszystkie miasta jego na on czas, i wniwecześmy obrócili wszystkie miasta, mężczyzny i niewiasty, i dzieci, nie zostawiwszy z nich nikogo. (35) Tylkośmy bydło pobrali sobie, i korzyści z miast, którycheśmy dobyli. (36) Od Aroer, które leży nad brzegiem potoku Arnon, i od miasta, które jest w dolinie aż do Galaad, nie było miasta, które by się nam nie podało; wszystkie podał nam Pan, Bóg nasz. (37) Tylkoś do ziemi synów Ammonowych nie dochodził ani do żadnego miejsca przyległego potokowi Jabok, ani do miast na górach, ani do żadnych miejsc, których zakazał Pan, Bóg nasz.
(Ks. Powt. Prawa 2:31-37, Biblia Gdańska)



Zwycięstwo nad królem Og z Basanu:

(3) Dał tedy Pan, Bóg nasz, w ręce nasze i Oga, króla Basańskiego, i wszystek lud jego, i poraziliśmy go, tak że nie zostało po nim nikogo. (4) Wzięliśmy też wszystkie miasta jego na on czas; nie było miasta, którego byśmy im nie wzięli, sześćdziesiąt miast, wszystkę krainę Argob królestwa Ogowego w Basan. (5) Te wszystkie miasta opatrzone były murami wysokiemi, bramami, i zaworami, oprócz miasteczek murem nie obtoczonych bardzo wiele. (6) I spustoszyliśmy je, jakośmy uczynili Sehonowi, królowi Hesebońskiemu, wytraciwszy wszystkie miasta, męże, niewiasty i dzieci. (7) Tylko wszystkie bydła i łupy z miast rozebraliśmy między się.
(Ks. Powt. Prawa 3:3-7, Biblia Gdańska)



Zemsta na Midianitach

(1)    Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: (2) Pomścij się krzywdy synów Izraelskich nad Madyjanitami, i potem przyłączon będziesz do ludu twego.- (Ks. Liczb 31:1-2, Biblia Gdańska)
(9) I pobrali w niewolą synowie Izraelscy żony Madyjańczyków, i dziatki ich, i wszystko bydło ich, i wszystkie trzody ich, i wszystkie majętności ich pobrali; (10) A wszystkie miasta ich, w których mieszkali, i wszystkie zamki ich popalili ogniem; (11) I pobrali wszystkie łupy, i wszystkie plony z ludzi, i z bydła, (12) I przywiedli do Mojżesza i do Eleazara kapłana, i do zgromadzenia synów Izraelskich więźnie, i łupy, i korzyści do obozu na pola Moabskie, które są nad Jordanem przeciw Jerychu - (Ks. Liczb 31:9-12, Biblia Gdańska)
15) I mówił do nich Mojżesz: Przeczżeście żywo zachowali wszystkie niewiasty? (16) Gdyż te są, które synom Izraelskim za radą Balaamową dały przyczynę do przestępstwa przeciw Panu przy bałwanie Fegor, skąd była przyszła plaga na zgromadzenie Pańskie. (17) Przetoż teraz pozabijajcie wszystkie mężczyzny z dzieci, i każdą niewiastę, która poznała męża, obcując z nim, zabijcie; (18) Ale wszystkie dzieweczki z białych głów, które nie poznały łoża męskiego, żywo zachowajcie sobie. - (Ks. Liczb 31:15-18, Biblia Gdańska)



Zwycięstwo nad Jerychem

(21) I wytracili wszystko, co było w mieście, męże i niewiasty, dzieci i starce; woły też i owce, i osły ostrzem miecza pobili. (22) Ale dwom mężom, którzy szpiegowali onę ziemię, rzekł Jozue: Wnijdźcie do domu niewiasty wszetecznej, a wywiedźcie stamtąd niewiastę, i wszystko, co jej jest, jakoście jej przysięgli. (23) Tedy wszedłszy młodzieńcy oni, co byli wyszpiegowali ziemię, Rachabę, i ojca jej, matkę jej i bracią jej, i wszystko co było jej, i wszystkę rodzinę jej wywiedli, i zostawili je za obozem Izraelskim. (24) Ale miasto spalili ogniem, i wszystko, co w niem było; tylko srebro i złoto, i naczynie miedziane, i żelazne, złożyli do skarbu domu Pańskiego.
(Ks. Jozuego 6:21-24, Biblia Gdańska)



YHWH „miłościwy, kochający i sprawiedliwy rozprawia się także z jednostkami:


(32) I stało się, gdy byli synowie Izraelscy na puszczy, że znaleźli człowieka zbierającego drwa w dzień sabatu. (33) I przywiedli go, którzy go znaleźli zbierającego drwa, przed Mojżesza, i przed Aarona, i przed wszystko zgromadzenie. (34) I dali go do więzienia; bo jeszcze im nie było oznajmiono, coby miano czynić z takowym. (35) Tedy rzekł Pan do Mojżesza: śmiercią niech umrze człowiek ten; bez litości niechaj go ukamionuje wszystko zgromadzenie za obozem. (36) I wywiedli go wszystko zgromadzenie za obóz, i ciskali nań kamieniem, aż umarł, jako rozkazał Pan Mojżeszowi.
(Ks. Liczb 15:32-36, Biblia Gdańska)



Oto prawdziwe oblicze starotestamentowego izraelskiego boga YHWH- boga Świadków Jehowy, boga katolików, boga chrześcijan.
Oto „chwała” tego, który  powiedział – Nie zabijaj, nie kradnij!

Oddajcie mu pokłon! W końcu – Jam jest Pan Bóg Twój, który Cię wywiódł z ziemi egipskiej z domu niewoli!
Nieprawdaż?

Offline

 

#2 2008-03-29 00:23:06

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

Jahwe:


Najważniejszym imieniem Boga w ST jest tetragram, JHWH (występuje 6828 razy), zwykle wymawiane jako ,Jahwe", chociaż ta znana wymowa została porzucona w czasach powygnaniowych.
Imię to występuje we wszystkich pismach z wyjątkiem Ksiąg Koheleta (Eklezjastesa), Estery, Hioba (w dialogach, rozdz. 3-27) i prawdopodobnie Pieśni nad Pieśniami.
Jego skrócona forma pojawia się w wielu imionach (np, Jeszajahu [Izajasz], Jeremjahu [Jeremiasz] Jehonatan).
Ze względu na rosnące poczucie świętości tego imienia i chcąc uchronić je przed niewłaściwym użyciem, zaczęto w czytaniu zastępować tetragram tytułem wymawianym jako Adonaj (hebr., "mój wielki Pan").

W tekstach pisanych samogłoski słowa Adonaj łączono ze spółgłoskami JHWH dla przypomnienia czytelnikom, żeby zamiast Jahwe wymawiać (czytać) Adonaj. W ten sposób w późnym średniowieczu pojawiła się błędna hybryda "Jehowa". Szacunek dla świętości imienia Boga często znajduje odbicie w religii współczesnych Żydów.

Pochodzenie imienia Jahwe nie jest pewne. Być może kult Jahwe został zapożyczony od innego ludu, może Kenitów/Midianitów. Nawet źródła biblijne dzieli się ze względu na pojawienie się w nich imienia Jahwe.

Źródło jahwistyczne („J”) sięga pradawnego okresu objawienia ludziom imienia Jahwe (Rdz 4,26), natomiast źródło elohistyczne („E”) i źródło kapłańskie („P”) wymieniają Mojżesza jako pierwszego, któremu Bóg objawił swoje imię (Wj 3,14 [E]; 6,2-3 [P]).
Te ostatnie dwa źródła mówią, że właśnie ten Bóg jest Bogiem ojców (Wj 3,13.15; 6,3-4). W obu kontekstach zawarta jest perspektywa uwolnienia z niewoli i poprowadzenia do ziemi Kanaanu. Ten związek z wyzwoleniem stanowi, bez względu na znaczenie imienia Jahwe, rdzeń jego teologicznej treści.

Znaczenie imienia najprawdopodobniej wywodzi się z formy niedokonanej hebrajskiego czasownika "być". W Wj 3,14(E)Bóg na pytanie Mojżesza o Jego tożsamość odpowiada: ,Jestem, który [czym] jestem". Wydaje się, że powiązanie imienia w źródle E z hebrajskim rdzeniem czasownika "być" w kal (temacie prostym) sugeruje, iż imię to zawiera w sobie tajemnicę i wolność Boga (por. Rdz 32,22-32). Inna wersja tej samej interpretacji zakłada, że imię to oznacza obecność Boga. Jeszcze inna interpretacja łączy "Jahwe" z hebrajskim rdzeniem czasownika "być" w hifil (temacie przyczynowym) i wykłada imię Boga jako "Ten, który sprawia, że coś istnieje [albo się wydarza]"; tzn. widzi w Jahwe stwórcę i władcę historii.

Najbardziej prawdopodobne jest właśnie to ostatnie znaczenie. Izraelici spotykając Boga w przyrodzie i w historii, wyznawali wiarę w Boga jako Tego, który stworzył świat, kieruje ludzkimi losami, wybrał ich na lud przymierza i wyzwolił z niewoli. Każde wymówienie imienia Jahwe było zwięzłym wyznaniem tej wiary. Dzięki temu imieniu Bóg stawał się dostępny w kulcie. Bóg objawiając swoje imię sprawił, że ludzie mogli nawiązać z Nim wspólnotę. Przez swe imię Bóg obdarza ludzi łaskami i zazdrośnie stawia im wymagania

źródło:http://biblia.wiara.pl/?grupa=6&art=1128029779&dzi=1115795142&katg=

Offline

 

#3 2008-04-14 05:41:04

bolek

Zbanowany

Skąd: Au
Zarejestrowany: 2008-02-11
Posty: 40
WWW

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

xara


Jego skrócona forma pojawia się w wielu imionach (np, Jeszajahu [Izajasz], Jeremjahu [Jeremiasz] Jehonatan). 

źródło:http://biblia.wiara.pl/?grupa=6&art=1128029779&dzi=1115795142&katg=

Oczywistym jest, że wpisane tu imiona  w oryginalnej pisowni zaczynały się na "Y" gdyż literę "J" zaczęto używać dopiero w XIV wieku ne.
Do imion tych z imieniem YHWH - Jahwe czy poprawniej Yahwe należy ówczesne imię obecnego Jezusa- Yahoszua, wskazującego też na powiązanie Jezusa z bogiem Yahwe i był też wyznawcą Yahwe jak wyżej wymienieni; Johnatan, Jehszujahu itd.

Offline

 

#4 2008-04-14 10:25:24

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

bolek napisał:

Jego skrócona forma pojawia się w wielu imionach (np, Jeszajahu [Izajasz], Jeremjahu [Jeremiasz] Jehonatan). 
Do imion tych z imieniem YHWH - Jahwe czy poprawniej Yahwe należy ówczesne imię obecnego Jezusa- Yahoszua, wskazującego też na powiązanie Jezusa z bogiem Yahwe i był też wyznawcą Yahwe jak wyżej wymienieni; Johnatan, Jehszujahu itd.

Nic bardziej błędnego. Jezus nie był wyznawcą YHWH. Świadczy o tym chociażby jego postawa życiowa oraz nauki dalekie od tego co nakazywał YHWH, mało,  Jezus się tym nakazom wyraźnie sprzeciwiał.

Offline

 

#5 2008-04-15 05:24:57

bolek

Zbanowany

Skąd: Au
Zarejestrowany: 2008-02-11
Posty: 40
WWW

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

xara

Nic bardziej błędnego. Jezus nie był wyznawcą YHWH. Świadczy o tym chociażby jego postawa życiowa oraz nauki dalekie od tego co nakazywał YHWH, mało,  Jezus się tym nakazom wyraźnie sprzeciwiał.

Oczywiście masz rację, pod warunkiem, że Jezus to nie Antychryst w skórze pokornego Baranka bożego.
Nawet jednak i w takim wypadku jeśli Jezus nie jest synem Jahwe z jego imieniem we własnym imieniu które poprawnie brzmi Jahoszua, to powinien nazywać się Raszua jako przybrany syn- boga Ra, gdyż Cesarz Konstanyn, zmusił swojego boga "Ra", do adaptowania Jezusa jako swojego syna.

Offline

 

#6 2008-04-15 13:12:18

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

bolek napisał:

Oczywiście masz rację, pod warunkiem, że Jezus to nie Antychryst w skórze pokornego Baranka bożego.
Nawet jednak i w takim wypadku jeśli Jezus nie jest synem Jahwe z jego imieniem we własnym imieniu które poprawnie brzmi Jahoszua, to powinien nazywać się Raszua jako przybrany syn- boga Ra, gdyż Cesarz Konstanyn, zmusił swojego boga "Ra", do adaptowania Jezusa jako swojego syna.

Przepraszam, czy ja dobrze zrozumiałam, że Cesarz Konstantyn zmusił boga (nieważne jakiego) do czegoś?


Zaiste Wielki był ten Konstantyn

Offline

 

#7 2008-05-23 09:47:32

Xara

Moderator działu Religie

Zarejestrowany: 2008-01-02
Posty: 681

Re: PRAWDZIWE OBLICZE BOGA YHWH

Jahwe jako bóstwo indyferentne moralnie i jako trickster




„Myśląc o Jahwe, widzimy w nim nie tylko dobrego Boga stwórcę,
ale również Boga strasznego, zazdrosnego i niszczycielskiego.
Ten negatywny aspekt bóstwa ujawnia, że Bóg jest wszystkim.”

Mircea Eliade



Historyk religii Alf Hiltebeitel w odniesieniu do hinduizmu sformułował słynne pojęcie "kryminalnych bóstw". Kryminalni bogowie to, jego zdaniem, "bogowie łamiący święte przepisy i granice, którym kierują się w życiu inni bogowie i ludzie". W ten sposób upodabniają się do demonów, jako że "demony również łamią święte przepisy". Poniższy rozdział stanowi dowód na to, że za "kryminalne" bóstwo można również uznać Jahwe, ponieważ pierwotnie zawierał on w sobie również aspekt demoniczny i często nakazywał łamanie praw, które sam ustanowił, jeśli korzystał na tym albo on sam, albo jego "lud wybrany". Zdaniem C. G. Junga: "Jahwe w znacznej mierze zachowuje się jak niemoralna istota, chociaż jest strażnikiem prawa i ładu. Jest niesprawiedliwy i nie można na nim polegać (...) jest wybuchowy i mściwy".

Początkowo, w okresie przedprorockim, Żydzi podobnie jak i inne plemiona głosili etyczną ambiwalencję, wskazującą w istocie na amoralność boskiej natury, czyli na to, że zawiera ona w sobie zarówno dobro, jak i zło. Jahwe nie był przedstawiany jako bóg etyczny i heros dobroci, lecz jako konglomerat namiętności, w którym widziano przyczynę istniejącego w świecie chaosu. Ten stary pogląd zachował się w Biblii Hebrajskiej:

- "Czy zdarza się w mieście nieszczęście, którego by Pan (= Jahwe) nie wywołał?" (Am 3.6),
- "Ja tworzę światłość i stwarzam ciemności. Ja przygotowuję zarówno zbawienie, jak i nieszczęście. Ja, Pan, czynię to wszystko" (Iz 45.7),
- "Ja pozbawiam życia i darzę życiem, ja ranię i leczę" (Pwt 32.39),
- "oto sprowadzę nieszczęście na wszelkie ciało, mówi Pan" (Jr 45.5) oraz
- "Czy z ust Najwyższego nie pochodzi zarówno złe, jak i dobre?" (Lm 3.38; por. Wj 32.14).

Jahwe przemawia nie tylko przez usta 'prawdziwych', czyli zgodnych z głównym nurtem jahwizmu, ale również 'fałszywych' proroków (1Krl 22.22-23); tych ostatnich w dodatku inspiruje do działania. W proroka Saula wchodził zarówno 'dobry', jak i 'zły' duch (1Sm 19.9), przy czym oba uważano za wysłanników Jahwe (16.14). Interesujące, że w pewnym miejscu Biblii (2Krn 18.19-23) 'duch Jahwe' jest traktowany jako byt odrębny od Boga: Jahwe prowadzi z nim dialog jak z drugim człowiekiem.

Podobnie jak trickster (Davis), Jahwe gra z ludźmi w grę, której reguły sam ustala i łamie według potrzeb i, podobnie jak on, "walczy (...) z tak usilnie zaprowadzanym przez siebie porządkiem społecznym" (Szyjewski). Ponadto, tak jak czyni to Kruk, którego "tricki udają się, jeśli skierowane są przeciw obcym, a nie wypalają, jeśli Kruk działa na niekorzyść swoich" (tamże), również Jahwe stosuje podwójną moralność: jedną dla swoich wyznawców, inną dla obcych. W ten sposób skłócał z sobą narody i ludy (Sdz 9.23). Aby zapewnić przestrzeń życiową swojemu narodowi wybranemu na podstawie zawartego z nim przymierza, nie waha się skazać na zagładę wszystkich zamieszkujących sporne tereny narodów, które mu się nie podporządkowały. Jego charakter trickstera uwidacznia się najbardziej w tym, że jest, jak mało które inne bóstwo, naturą wewnętrznie sprzeczną: burzy, co z takim trudem budował. Na demoniczność Jahwe i związek jego postaci z plemiennym tricksterem wskazał Jung, pisząc "o jego bezsensownych orgiach zniszczenia". Tym aspektem trickstera Jahwe, który do dziś budzi zainteresowanie teologów, jest ukrywanie się przed ludźmi (łac. Deus absconditus), czyli prowadzenie z nimi gry.

Jahwe inspirował nie tylko pozytywne, ale również negatywne etycznie czyny, a następnie karał za te drugie, mimo iż ich sprawcy byli tylko posłusznymi wykonawcami jego woli. Wpłynął na Abrahama (Rdz 20.5-6), aby przedstawił faraonowi swoją żonę Saraj jako siostrę, a gdy ten uczynił z niej kochankę, ukarał "faraona i jego dom ciężkimi plagami z powodu Saraj" (12.17), mimo iż ten działał w dobrej wierze. Działał jak prymitywny, podejrzliwy człowiek, kiedy najpierw zaufał swojemu wysłannikowi Mojżeszowi, a potem, kiedy nabrał do niego wątpliwości, próbował go zabić (Wj 4.24). Posługiwał się Mojżeszem przy zesłaniu na Egipt "plag" gradu i ognia, które miały uśmiercić mieszkańców Egiptu, i mimo iż autor tekstu kategorycznie poświadcza śmierć wszystkich Egipcjan (9.25), to jednak niektórzy przeżyli. To oni doświadczyli następnych "plag": szarańczy, ciemności (tzw. "egipskich"), a w końcu wszyscy pierworodni spośród nich zostali wymordowani (10-12; zwł. 11.5). Jahwe usankcjonował też grabież, której Izraelici dopuścili się na Egipcjanach, zabierając z sobą w podróż do Ziemi Obiecanej pożyczone od nich klejnoty i kosztowne szaty. Mogli to uczynić dlatego, że "Pan (= Jahwe) usposobił Egipcjan życzliwie do ludu, tak że im pożyczyli; i tak złupili Egipcjan" (12.36). Jednak tę samą "zatwardziałość", którą Jahwe spowodował po to, aby uwierzytelnić zsyłane na Egipt plagi (np. Wj 10.1), nakazał Izajaszowi przelać do serc swego ludu wybranego, "żeby się nie nawrócił i nie ozdrowiał" (Iz 6.10) (!) i żeby Jahwe miał pretekst do ukarania go wygnaniem (6.11-13). W podobny sposób powiedział Jeremiaszowi, że zemści się "mieczem, głodem i zarazą" na Izraelitach i nie wysłucha ich modlitw ani nie przyjmie ofiar (Jr 14.12).

Jahwe w ujęciu autorów i redaktorów Biblii przypomina postać z koszmarnego snu, tragedii greckiej (gdzie każde wyjście jest złe), wytwór kapryśnej nieświadomości albo freudowskiego id, postawy schizofrenicznej matki wobec dziecka, wydającej mu sprzeczne polecenia, albo sytuacji prawnej w kraju, w którym przepisy szczegółowe (czyli w tym wypadku zmienna wola Jahwe) przeczą zapisom w konstytucji (w tym wypadku dekalogowi tego samego Jahwe). W Księdze Hioba został przedstawiony jako osobnik "nieucywilizowany i antyspołeczny" (O'Flaherty). Jego istotą jest dawanie swojemu ludowi wybranemu wykluczających się nakazów i zakazów (Campbell). Jahwe wprawdzie zakazuje zabijać, ale jednocześnie każe Abrahamowi zabić swego syna Izaaka (Rdz 22.1-19); zabrania cudzołóstwa, a zarazem każe Ozeaszowi poślubić prostytutkę (Oz 3. 1); nie uznaje kłamstwa, ale jak widać z wyżej przytoczonych historii Saraj i Achaba — posługuje się nim, jeśli jest po jego myśli. Trudno się oprzeć wrażeniu, że prawo Mojżeszowe i wszystkie ilustrujące je historie powstały celem uwierzytelnienia rządów niewielkiej, ale bardzo wpływowej warstwy kapłańskiej, która chcąc zapewnić sobie monopol władzy, uznała siebie za predestynowaną do tłumaczenia po własnej myśli zawiłości Tory, a więc również nieobliczalnego zachowania boga. Innymi słowy to, czy bóg jawi się jako dobrotliwy staruszek, czy jako mściwy demon, zależy od pozycji i stanu interesów jego faworytów.

Bóg Żydów często zachowuje się jak bóstwo plemienne: ma dziką, żądną krwi naturę, zgodnie z którą mści się na wrogach. Wpada w gniew, jest złośliwy i zazdrosny, a jego zazdrość przejawia się tym, że mści się do czwartego pokolenia na potomkach kogoś, kto 'wybrał za przedmiot kultu inne bóstwo (Pwt 5.9). To Jahwe sprawił, że odrzucono dobre rady Absaloma, które mogłyby przynieść pożytek całemu narodowi, ponieważ były wymierzone w jego faworyta Dawida (2Sm 17.14). Pochwala grabież, jeśli dotyczy ona 'niewiernych' (Wj 12.36). Popiera cudzołóstwo, skłóca z sobą członków rodziny (2Sm 12.11) i narody (Sdz 9.22-23), stosuje odpowiedzialność zbiorową, zezwala swojemu ludowi na uprawianie lichwy (Pwt 15.6) pod warunkiem, że nie obciąża ona Żydów (Wj 22.25). Trudno się więc dziwić, że takie bóstwo budzi grozę: "Lęk mój wzbudzę przed tobą i wprawię w przerażenie wszelki lud (...)" (Wj 23.27) Wyższość Jahwe nad ludźmi ma polegać m.in. na tym, że z góry, kierując się tylko sobie wiadomym planem, przeznacza pewnych ludzi i całe narody na zatracenie (1Sm 2.25).

Jahwe nakazuje więc podwójną moralność: jedną dla Hebrajczyków, którym objawił dekalog (Wj 20), inną dla pozostałych ludów. Co więcej, akceptuje również zbiorowe mordy na obcoplemieńcach w celu zyskania przestrzeni życiowej dla swojego narodu wybranego, czyli czystki etniczne na narodach wyznających inne religie (Pwt 13.16). Tak doszło do wymordowania Kananejczyków (Joz 11.10-15), którym Izraelczycy tyle zawdzięczali i sześciu innych narodów (Pwt 7.1). Starotestamentowy autor pisze: "Obłożysz je klątwą, nie zawrzesz z nimi przymierza ani się nad nimi me zlitujesz (Pwt 7.2). Później jego najlepsi synowie kapłani, chcąc scentralizować kult swojego Boga, a więc w jego imieniu, wymordowali 850 kapłanów Ba'ala i Aszery (1Krl 18.40; 2Krl 10.18-25), którzy samym swoim istnieniem stanowili zagrożenie dla ich polityki centralizacji i uniformizacji. Autor Księgi powtórzonego prawa (7.10) uważał oddanie i szacunek, jakie inne narody miały dla swoich bogów, za nienawiść do Jahwe i uznał to za wystarczający powód ich wymordowania. "Niewielu bogów w Egipcie, Babilonii czy Kanaanie było tak bezlitosnych, jak Jahwe", pisał J. B. Russell.

"Dziką naturę Jahwe" w pierwotnym, wędrownym, nomadycznym okresie historii Żydów Russell tłumaczył "dzikim moresem wędrownych, wojujących Izraelitów". W tym okresie Jahwe wykazuje cechy "krótkowzrocznego, zazdrosnego, zawistnego, kapryśnego, stronniczego" oraz "partykularnego" boga i dlatego można nazwać go bóstwem "ludu pierwotnego i nieokrzesanego" (Cochrane). Chcąc pokazać, że psychika Żydów w tym okresie była zdominowana przez "mentalność oblężonej twierdzy", R. S. Robins i J. M. Post przytoczyli kilka perykop (Rdz 15.13; Lb 21.9; Ps 119.157). Skoro Jahwe nie potrafi ochronić nawet swego "ludu wybranego" przed klęskami, musi być bezsilny albo - jeśli czyni to z wyrachowania - złośliwy. Natomiast u osiadłych Hebrajczyków nacisk na karę za złamanie kultowego tabu przesunął się w stronę "praktycznej i ludzkiej etyki wzajemnej odpowiedzialności". W konsekwencji zmienił się obraz Jahwe w oczach autorów biblijnych: z boga ambiwalentnego stał się etycznym Bogiem sprawiedliwości i dobroci. Jednak ten jego nowy wizerunek prawodawcy o wykluczających się cechach wszechdobroci, wszechsprawiedliwości, wszechmądrości, Boga zawsze skorego do niesienia pomocy potrzebującym, razi infantylizmem, przypomina bowiem dziecięce (magiczne) marzenia o wszechmocy, których realizacją są współcześni bohaterowie komiksowi.

Chcąc usprawiedliwić niegodziwe czyny Jahwe w oczach czytelników Biblii, autorzy jej późniejszych ksiąg wydzielili w Jahwe dwa odrębne aspekty: dobry stał się "Panem", a zła, mroczna strona, która stymulowała jego zachowania trickstera, stała się "Szatanem". W początkowym okresie judaizmu jednak Jahwe i Szatan były jedną istotą. "We wczesnym okresie religii izraelickiej nie znano szatana: kiedy jakaś potęga spotyka człowieka i mu zagraża, również w niej, choćby była okrutnym nocnym koszmarem, należy rozpoznać JHWH i dotrzymać mu pola", pisał M. Buber, komentując walkę Jakuba z Jahwe (Rdz 32.22-32). Biblijny Jahwe zachowuje się jak Szatan, ma podobne preferencje i wygląda jak Szatan. Zarówno Boga, jak i Szatana jeszcze w czasach chrześcijańskich wiązano z ognistymi epifaniami.

Tym niemniej znalezienie odpowiedzi, która dokładnie wyjaśniałaby, jak i kiedy Szatan pojawił się w tradycji żydowskiej, nie jest proste. W opinii niektórych uczonych postać tę dodali do późniejszych rękopisów redaktorzy, próbujący uchronić reputację Jahwe. Zazwyczaj przyjmuje się, że w judaizmie postać Szatana pojawiła się w Księdze Hioba, której autor nazywa go 'synem Bożym' (Hi 1.6). Jednak już w Księdze Wyjścia (12.23) pojawia się 'Niszczyciel',13"1 będący, zdaniem J. B. Russella, "personifikacją mrocznej natury Boga". Jej "korzeni zdaniem katolickiego autora należy szukać w pasterskim świecie Beduinów". Prawdopodobnie to właśnie on stał się modelem dla postaci Szatana, ponieważ również w późniejszej chronologicznie Księdze Hioba (1.6-12; 2.1-7) Szatan jest aniołem, który wykonuje za Boga 'brudną robotę'. Jest on jednak tylko jednym z wielu niszczycielskich aniołów Jahwe.

W Księdze Hioba to jeszcze Bóg - który dopuszcza, aby Szatan wystawiał Hioba na próbę - jest współodpowiedzialny za nieszczęścia, jakie spotykają człowieka. Dopiero w powstałych w III w. p.n.e. Księgach Kronik (np. w 1Krn 21.1-27) Szatan uniezależnił się od Jahwe i zaczął pracować na własny rachunek. Odtąd niemal cała odpowiedzialność za zło przeszła z Boga na Szatana (Mc-Ginn) niemal cała, gdyż jeszcze autor Księgi Mądrości (powstałej na przełomie I w. p.n.e. i I w. n.e.) obarczył słowo (gr. lōgos) Jahwe odpowiedzialnością za śmierć i zniszczenie (Mdr 18.14-15; Rahfls). Wcześniej autorzy biblijni podkreślali, że złe, a więc 'szatańskie' duchy (1Sm 16.14-16; 18.10-11; 19.9-10), tak jak zaraza (2Sm 24.13-16), pochodzą od Boga.'307

Pierwowzorem podziału Jahwe na Boga i Szatana mogła być też bliźniaczość bogów Kanaanu albo bogów egipskich i to, że Jahwe w pewnym okresie rozwoju swojego wizerunku miał partnerkę, krwiożerczą ugarycką boginię miłości Anat, której atrybuty zlały się z jego atrybutami i z którą tworzył boską parę Anat-Jahu.

W czasach przedprorockich "Szatan jest personifikacją mrocznej strony Boga, tym elementem w Jahwe, który opiera się dobru" (Russell). Buber pisał o demoniczności Jahwe. Ciemna strona Boga pojawia się jako postać walcząca z Jakubem, któremu zwichnęła staw biodrowy (Rdz 32.22-32),13'2 albo podczas próby zabójstwa Mojżesza wracającego do Egiptu (Wj 4.24). Jahwe - jego cień (Russell) albo "demon" (Buber) - próbował zamordować Mojżesza, ale życie ocaliła mu jego żona Sypora. Na tym etapie rozwoju Jahwe był bóstwem, które akceptuje krew nie tylko zwierząt ofiarnych, ale także ludzi.

Na podstawie Biblii niektórzy myśliciele gnostyccy utożsamiali Jahwe z Szatanem. Gnostyccy Samarytanie, opierający się wyłącznie na Torze, uznali Jahwe za Złego Demiurga-Stwórcę. Rozpoznali w nim cechy trickstera (w czym byli bliscy pierwotnej tradycji żydowskiej), a Dobremu Pozaświatowemu Bóstwu przypisali cechy czysto duchowe, transcendentne wobec skalanego świata. Gnostycki demiurg-trickster jako poroniony płód boskiej Mądrości, Sofii, łączy w sobie element duchowy (boski), psychiczny (ludzki) oraz hyliczny (zwierzęcy), czyli te wszystkie elementy, których posiadanie tradycje duchowe przypisują człowiekowi (Sieradzan). Przywódca tajemniczych "synów bożych" (nephilim), którzy z ziemskimi kobietami płodzili olbrzymów (Rdz 6.4), został w interpretacji gnostyckiej przekształcony w postać złego demiurga (Fallon; Stroumsa). Wspólne cechy gnostyckiego demiurga i trickstera to seksualność (w tym ityfalliczność) i nieudolna kreatywność (stworzenie złego świata). Gnostycki demiurg z jednej strony jest przedstawiany jako potencjalny zbawca, a z drugiej jako buntownik; w tej drugiej roli jest postacią demoniczną i budzącą grozę, a zarazem śmieszną i głupią, która np. sądzi, że wszystko (w tym duchową wiedzę) można nabyć w prosty sposób (np. przez kradzież), bez ciężkiej pracy. Nie uczy się na błędach, tylko powtarza je na nowo, licząc, jak dziecko, że tym razem mu się uda; łączy więc w sobie cechy szaleństwa, niewiedzy, błazeństwa i głupoty. Demiurg bowiem bez względu na to, czy jest to Jaldabaoth (aram. "Syn Chaosu"), Saklas, czy Samael ("Ślepiec") skradł moc swojej matki Sofii, aby obrócić tę moc przeciw ludziom. Gnostycyzm dowartościowuje człowieka jako istotę duchową, stworzoną na obraz Boga (Rdz 1.26), a nie z prochu ziemi (2.7) jak w głównym nurcie judaizmu, uznawanym przez gnostyków za pozostający na usługach złego demiurga. Gnostycy ukazują człowieka jako istotę rozdartą między duchowością swojej prawdziwej boskiej natury a cielesnością iluzji narzuconej przez demiurga, która przedstawia się żyjącemu w niewiedzy człowiekowi jako jedyna rzeczywistość.

W postaci Jahwe można dostrzec wiele cech szamana i maga. To, czy Jahwe można uznać za "maga", czy za "cudotwórcę", jest kwestią interpretacji (Sieradzan). Przejęta przez Żydów z religii kananejskiej (Gaster), i zastosowana do Jahwe symbolika boga podróżującego na obłoku występuje też w szamanizmie. Zdaniem P. Haymana, Jahwe jest przedstawiany zarówno w Biblii Hebrajskiej, jak w kabalistycznej Księdze Stworzenia jako Wielki Mag. Źródła idei boga-maga, a zatem również Jahwe jako maga, znajdują się w legendach kreacyjnych Bliskiego Wschodu. Szamańsko-magiczny charakter ma epizod o przeniesieniu przez Jahwe "nieco" swojego ducha do ciał 70 Izraelitów (Lb 11.25). Ale Jahwe zsyła także - jak "czarny" mag - grad, ogień i szarańczę, niszcząc w ten sposób zbiory (Ps 105.32-35) i wywołując klęskę głodu (w. 16). Odpowiada za choroby: trąd (Lb 12.9-10), "ducha zarazy" (lOGenAp 20.16-17, Muchowski) oraz przewlekłe, trwające wiele lat choroby (40242, s. 173).

Do idei Jahwe jako sprawcy "boskiego szaleństwa" swojego wyznawcy (o czym wspomniał cytowany wcześniej Maccoby), nawiązał R. Graves, utożsamiając Jahwe z greckim bogiem ekstazy i szaleństwa Dionizosem: "Zeus Sabazjański i Dionizos Sabazjański były to różne określenia tej samej postaci".

Odzwierciedleniem ambiwalencji Jahwe jest ambiwalencja wybitnych postaci biblijnych. Żaden z biblijnych patriarchów i proroków nie jest abstrakcyjnym, doskonałym, wyidealizowanym świętym chrześcijaństwa: Abraham jest modelem wiary, ale jest też kłamcą (Rdz 12.10-20), Jakub uosabia przebiegłość, ale jest też zwykłym oszustem, Józef uosabia mądrość, ale nie stroni od przechwałek, Mojżesz uosabia pokorę, ale jest też nieposłuszny i narzeka (Lb 11.11-15, 19), Jeremiasz uosabia miłosierdzie, ale również narzeka (Jr 12), Sara uosabia cierpliwość, ale śmieje się z Boga (Rdz 18.12), Elizeusz, prorok Boga, mści się, mordując dzieci (2Krl 2.23-24) (Cohn).



Fragment książki „Szaleństwo w religiach świata”
Jacek Sieradzan

Offline

 
Statystyki (REJESTRACJA WYŁĄCZONA)
Analiza oglądalności witryny
Wymiana
WwW.CrashFans.Pun.PL - Polskie Centrum Crashday
Pozycjonowanie
katalog stron Free PageRank Checker
Links
| Andrzej Struski | Webtree.pl | katalogSEO.net | Stop himawanti | Prawdziwy himawanti | Niesamowite | VPS Hosting Reviews |
Creative Commons License
Teksty i artykuły są na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 2.5 Polska Nie wolno Ci kopiować i rozpowszechniać tekstów, zdjęć oraz artykułów znajdujących się na forum bez pisemnej zgody autorów.
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Stronę najlepiej oglądać w rozdzielczości 1024 x 768

Free Domain Name
Register a free domain name with .co.nr extension (such as www.YourName.co.nr) that comes with free URL redirection, URL cloaking and path forwarding, meta-tags, FavIcon and Google Webmaster tools support, kill-frame feature, NO forced ADS at all, and more.

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB 1.2.23
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
De Paris Ă  Conakry NONGO Hotele Niemcy Hotel Kenito malowanie elewacji warszawa cennik Hydraulik Kraków Nowa Huta Koszty Reklamy w Google liczniki na wodę wrocław