Oddech zdrowia i ducha. 
Krok drugi, mentalne prowadzenie białej energii.

Gdy, już dobrze mamy wyćwiczoną procedurę oddechu, zarówno w pamięci jak i w kwestii fizycznych czynności, możemy dodać kolejny element ćwiczeń oddechowych. Jest bardzo ważną sprawą, by wprowadzając kolejne czynności nie zakłócić tych, które ćwiczyliśmy od początku. Systematycznie poszerzająca się formuła posiada bardzo duży zakres funkcji mentalnych oddechu. Takich, które pozwolą objąć świadomością przestrzenie eteryczne człowieka. Jeżeli ktoś posiada odpowiednie predyspozycje, to jego rozwój w dalszej kolejności ćwiczenia tej procedury oddechowej, może umożliwić mu pracę z własnymi strukturami astralnymi.
  Nie jest tajemnicą, sprawa obecności przy człowieku różnych atrybutów duchowych. Ta procedura dobrze wyćwiczona, pozwala kontrolować oddziaływanie na człowieka takich form astralnych. Jednak najbardziej pożądanym efektem ćwiczeń będzie rozwój naszej świadomości i podniesienie jakości pracy systemu psychoemocjonalnego.
  Jeżeli mówimy o zdrowiu to w żadnym przypadku nie możemy zapominać o zdrowiu emocjonalnym i zdrowej świadomości. Ten oddech, który już opisałem, pozwala wyćwiczyć odpowiednią pozycję i przygotować organizm do ćwiczeń koordynujących synchroniczne zachowania. Organizm fizyczno duchowy człowieka, wymaga synchronicznych zachowań w zakresie wszystkich procesów życiowych. W takim, zsynchronizowanym stanie organizmu, uzyskujemy czas i spokój a nasze koszty energetyczne zmniejszają się. Człowiek staje się coraz bardziej samowystarczalny i mniej agresywny, przy tym czuje się bezpieczny.
  Bardzo ważną i równie korzystną jak synchronizacja, jest sprawa bezpieczeństwa dla naszych systemów duchowych. Gdy poznawałem kolejne etapy tej procedury, to mogłem sobie uświadomić fakt pełnej niezależności, moich zmysłów i mojej sfery duchowej. Komfort bezpieczeństwa, gdy go rozpoznałem był dla mnie czymś zupełnie nowym. Doświadczenie zmysłowe, odczuwane jako pełna niezależność człowieka. Poza tym w dalszym etapie ćwiczeń, poznałem zasady wpływu duchowych sfer astralnych na człowieka. Dopiero wówczas mogłem rozpoznać istotę zagrożenia, jakie potencjalnie czyha na człowieka. Moja technika oddechowa, która w tamtym czasie była już odpowiednio rozwinięta, pozwalała mi na odczuwanie pełnego komfortu bezpieczeństwa.

  Zapraszam chętnych, którzy chcą poznać tajniki mentalnych sfer mojej techniki oddechowej do zapoznania się z dalszymi instrukcjami.

Drugi krok.

Mając dobrze opanowane techniki pierwszego kroku procedury oddechowej, możemy podczas wdechu i wydechu, dołączyć mantry i wizualizację. Wszystkie słowne zwroty, będą określały stan naszej pracy mentalnej w trakcie oddychania. Wypowiedzi tych zwrotów „mantr” będą bezgłośne przy stale zamkniętych ustach i języku na podniebieniu. Taka wypowiedź, jest raczej formą mentalna a nie werbalną. Jednak celowo rozgraniczam sprawę mantr wypowiadanych w myślach i mentalnego oglądu sytuacji, dla potrzeb leprzej orientacji w przestrzeni działania. Takie rozgraniczenie pozwala nam na tworzenie szerszego horyzontu zdarzeń.
  Ten horyzont posiada płaszczyznę fizyczną, która obejmuje całokształt zdarzeń ruchowych. Dalej mieści się w horyzoncie zbiór słownie określanych rzeczy. Natomiast płaszczyzna mentalna, integralnie połączona z wypowiadanymi mantrami, przenosi naszą wyobraźnie w świat eteryczny. Wolną wolą każdego ćwiczącego jest sprawa, jak daleko pójdzie w ten świat eteryczny. Nie istnieje tu pułapka niesamowitych doznań, jakie doznają podróżujący ciałami astralnymi. Wszystkie zdarzenia są pod pełna kontrolą, a długi czas ćwiczeń, pozwala oswajać się z nowymi doświadczeniami.
  Najważniejszą rzeczą z punktu naszego bezpieczeństwa, jest sprawa kontroli naszej świadomości. W trakcie bardziej zaawansowanych ćwiczeń, gdy uzyskujemy mentalny kontakt z przestrzenią eteryczną, nie tracimy ani na chwilę kontroli własnej świadomości. Ta procedura nie otwiera poza świadomych doznań. Ja już poznałem praktycznie wszystko, co jest niezbędne człowiekowi do zrozumienia i uzyskania potrzebnej wiedzy i nigdy nie zaistniała sytuacji kontaktu poza świadomością. Człowiek jest nadistostą i on powinien decydować według swojej woli, co chce osiągnąć i w jaki sposób.

  Teraz możemy przystąpić do poszerzenia czynności w trakcie procedury jednego oddechu. W trakcie wciągania powietrza przez nos widzimy, jak wraz z powietrzem wdychamy smugi wyglądające jak biała mgła. W tym czasie, w myślach wypowiadamy słowa „pobieram białą energię”.
  W trakcie wydechu widzimy, jak w komorze nosowej te smugi białej energii, oddzielają się od powietrza i w płynnej postaci poprzez język płyną do kanału twórczego, który znajduje się pod powierzchnią skóry na środku piersi. W tym czasie w myślach mówimy słowa „przesyłam białą energię do kanału twórczego”.
  Niezbędnym jest, by podczas oddychania wykonywać prawidłowo wszystkie opisane w pierwszym kroku czynności ruchowe. Te czynności drugiego kroku, którymi uzupełniliśmy proces oddechowy są uzupełnieniem a nie zastępstwem poprzednich. Pełna i skuteczna formuła, wymaga precyzyjnego zachowania wszystkich czynności. Najważniejszą rzeczą jest właściwe opanowanie techniki. Opanowanie do takiego stopnia, że gdy wprowadzamy kolejny element formuły to poprzedni już wykonujemy z pamięci.
  Po zapamiętaniu i doświadczeniu mentalnego prowadzenia energii do kanału twórczego, możemy przystąpić do przesyłania jej dalej.
  W trakcie kolejnej procedury, przy wdechu nic się nie zmienia, wszystkie czynności pozostają takie same.
  W trakcie procedury wydechu widzimy, jak w komorze nosowej te smugi białej energii, oddzielają się od powietrza i w płynnej postaci poprzez język płyną do kanału twórczego i dalej do białek kuli energii. Znajduje się ona w przednie części podbrzusza, tam gdzie wytwarzamy pustą przestrzeń w trakcie wdechu.
  W tym czasie w myślach mówimy słowa „przesyłam białą energię do kanału twórczego i dalej do białej kuli energii”
  Tę procedurę należy dobrze opanować, by można było przystąpić do dalszego mentalnego prowadzenia białej energii, a w dalszej kolejności energii życia.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.