tajfoon28 napisał:
Poczytałem. Dziwię się tylko, że nikt dotad nie zadał tych pytań.
Dobra, więc tera ja pytam

Bóg:

a.Czy bóg to najstarsza dusza?
b.Jeśli nie, czy Bóg to nienajstarsza dusza tylko se szybko zbudował największe pierścienie i dlatego stał się Bogiem?
c.Czy dusza Boga wcielała się na Ziemi? Czy tylko w środowisku raju, tam gdzie potrzeba 1 wcielenia na zbudowanie odpowiednich pierścieni
d.czy można wedzieć jako kto był wcielony, jeśli to wcielenie miało miejsce na ziemi?

Skoro Bóg to stanowisko zmienne, to:

a.Czy ten obecny to ten, co był od początku, czy to już inny?
b.W jakich okolicznościach może być zastąpiony lub zdetronizowany
c.co się stanie z jego duszą po jej śmierci?

Ziemia/dusze:

a.po co wciela się dusze na ziemię, skoro wiadomo, że jest zakłócona? Nie lepiej byłoby nie wcielać na ziemie tylko pozostawić ludzi bez dusz? Lucyfer by się wkurzył wtedy, nie?
b.Ile mija czasu od jednego wcielenia do drugiego i od czego to zależy?
c.Czemu podczas hipnoz ludzie mówią o poprzednich wcieleniach, skoro mówicie, że dusza ich nie pamięta?
d.A może dusza ma możliwość dokonania podglądu swoich wcieleń i jest to jakby sąd nad nią – co źle a co dobrze się odbyło?
e.Czy dusza raz wcielona na ziemię jest skazana na wcielanie się bez końca w „środowisko zakłócone?”
f.Jeśli tak, czemu nie daje jej się szansy na wcielenie tam gdzie panuje raj, żeby mogła szybko zbudować pierścienie podczas 1 wcielenia. ( czytałem old spirit dokładnie )
g.Czemu niektóre dusze potrzebują kilkanaście wcieleń a  niektórym daje się szansę na jedno w raju? Od czego to zależy? Od statusu rodziny?
h.Jakie warunki musi spełnić rodzina, żeby dostać pozwolenie na „wytworzenie” nowej duszy?
i.Czy podczas jednego wcielenia na ziemi dusza może tak rozbudować dolne pierścienie, że zostaje oddana Lucyferowi, czy daje jej się szanse na ponowne wcielenie?
j.Jeśli to rodzina przygotowuje młodej duszy matryce, kto jest odpowiedzialny za to, ze źle zostały przygotowane, czy tam odczytane? Czy taka rodzina zostaje ukarana czy tylko kare ponosi dusza?

Dobra, na razie tyle. I tak będę czekał miesiąc na odpowiedź

ad.1. Bóg jest jedną z najstarszych dusz w Niebie.

ad2. Ma największe pierścienie, ale nie zbudował ich szybko tylko zgodnie z naturą i z zasadami.

ad3. Dusza Boga nie wcielała się na ziemi.  Dusza Boga nie jest wcielana w trakcie pełnienia tego stanowiska.

------------

ad.4. Nie był od początku.

ad.5 .Zmiana na stanowisku następuję wówczas, gdy jakaś inna dusza będzie miała większe pierścienie i wyrazi taką wolę. Pozostała część pytania - to zbyt daleka przyszłość.

------------

ad.6.Nie można pozostawić ludzi bez dusz.

ad.7. Zależy to od woli duszy i potrzeby wcielenia. Kwestia ta dotyczy tylko starych dusz.

ad.8. Ludzie nie mówią o wcieleniach tylko o inkarnacjach.

ad.9. Dusze mają możliwość podglądu, ale nie mają możliwości przekazania tych informacji człowiekowi.

ad.10. Każde następne wcielenie jest niezależne od poprzedniego - dotyczy to starej duszy.
Młoda dusza zawsze jest wcielana w tym rejonie do którego została przysłana. Dusza stara jeżeli nie chce nie musi sie wcielać.

ad.11. Dotyczy młodej- to zależy od warunków rodziny. Stara dusza oprócz warunków rodziny przede wszystkim decyduje sama.

ad.12. To zależy od warunków rodziny.

ad.13. To pytanie jest opisane  dokładnie w tekstach na forum.

ad.14. Tak może tak rozbudować dolne pierścienie, że idzie do cywilizacji Lucyfera. Nie ma szansy wówczas na kolejne wcielenia bo nie powróciła do Nieba.

ad.15. Winę za to ponosi astral bo zmienia warunki życia na drodze losu.
Matryce w Niebie są przygotowane optymalnie.
Nikt nie ponosi kary. Misja jest po to by zmienić ta sytuację.

K12G.

85.

Old Spirit napisał:

Gryf - jaką role pełnią bryły platońskie w całokształcie Świętej Geometrii? Święta Geometria jak zdążyłem zauważyć jest podstawą budowy struktury materii, jaką rolę pełnią w tym temacie tzw. "bryły platońskie"?

Odp. Gryf 144, do Old Spirit;

“Jaką rolę, pełnią bryły platońskie w całokształcie Świętej Geometrii”?.

   Bryły platońskie wskazują nam podstawowe formy geometryczne, które w dalszej ewolucji materii, będą wnosiły wzorzec jej krystalicznej budowy. Zakres form, którym człowiek przydał miano „świętej geometrii”, zależy od tego, czy materia lub forma, która oddziałuje na człowieka posiada korzystny wpływ na jego samopoczucie, lub jego potrzeby.
   Określanych mianem „świętej geometrii”, jest wiele różnych rzeczy. Wszystkie posiadają wspólny mianownik; jest nim kształt geometryczny zbliżony do formy, jaką posiadają bryły platońskie. W materii ten kształt, objawia się w jej krystalicznej budowie w innych przypadkach, będzie to forma, która powstała z przyczyn naturalnych lub została wykonana przez człowieka.
   Wniosek nasuwa się sam, wszystko, co zachowuje w swojej budowie formy zbliżone do tych, jakie opisał Platon, posiada cechy własne, korzystnie wpływające na człowieka.
   W tym miejscu należy wskazać istotna kwestię, rodzaj „materiału”, z jakiego powstają takie, korzystnie oddziaływające rzeczy. Istnieją cztery podstawowe materiały; dźwięk, światło, skała, lub materia ożywiona. Każda z tych rzeczy, musi w swej budowie zawierać formy geometryczne, zbliżone lub identyczne, ze wskazywanymi przez Platona. Od nasycenia materiału odpowiednią ilością, wzorcowych form, będzie uzależniona jakość wpływu.

„Święta Geometria jak zdążyłem zauważyć jest podstawą budowy struktury materii, jaką rolę pełnią w tym temacie tzw. "bryły platońskie"?

   Poza już opisanymi, wzorcowymi formami budowy materii, które zdominowały bierne środowisko fizyczne wszechświata, to w otaczającej nas naturze, generalnie występują formy bardziej złożone a co za tym idzie, mniej odpowiadające w swej budowie świętej geometrii. By wzorcowe kształty, zachowały swój wpływ w procesie ewolucji materii, muszą istnieć naturalne mechanizmy powielające.
   

Magnetyczny klej.

   Cała materia wszechświata jest wzajemnie połączona przestrzennymi polami magnetycznymi. Ten magnetyczny mechanizm, odpowiada za precyzyjne położenie zbiorów materii względem siebie. Jego oddziaływanie objawia się, zarówno na planie biernego środowiska fizycznego wszechświata, jak również w zakresie wzajemnego położenia galaktyk.
   Niezmiernie istotną cechą fizyczną magnetyzmu, jest absolutna precyzja. Pozwala ona, dokładnie ustawić względem siebie, wszystkie wierzchołki brył w krystalicznej budowie materii i wyregulować kosmiczny zegar. Całostki wskazywane przez Platona, również są zespolone magnetycznie.
   Forma czworościanu regularnego, jest przestrzenią idealną geometrycznie. Jej powielanie, jest powielaniem wzorca a proporcjonalne powiększanie, ewolucją zachowującą wzorzec. Taki mechanizm pozwala zachować pierwotne cechy materii, we wszystkich formach życia, jakie wyewoluują się w procesie ewolucji wszechświata. Na ziemi, czworościan jest podstawową formą krystalicznej budowy krzemianów. Te z kolei dominują w skorupie ziemi i z tej przyczyny, na ziemi została zainicjowana ewolucja biologii. W postaci „prochu”, drobin krzemianowych, forma czworościanu, przenosi się do środowiska fizycznego gliny. Z tego środowiska, jest już prosta droga do ciała biologicznego.
   W środowisku życia biologicznego, czworościany krzemianowe stabilizują ewolucję biologii w oparciu o podstawowe wzorce geometryczne.

Pan Zastępów.

Czy wiara stoi w sprzeczności z nauką?

Albert Einstein w swojej poniżej przytoczonej wypowiedzi,

"Nie myślę, że z konieczności nauka i religia są naturalnymi oponentami. W rzeczy samej, myślę, że jest bardzo bliski związek między nimi. Co więcej, myślę, że nauka bez religii jest kulawa, i odwrotnie, religia bez nauki jest ślepa. Obie są ważne i powinny współpracować "ręka w rękę".

odniósł się do religii i nauki. Czy to odniesienie do religii jest jednoznaczne z odniesieniem do wiary?
Jego jednoznaczne wskazanie na istnienie zależności, które wzajemnie motywują egzystencje i rozwój obu dziedzin, jest uzasadnione, lecz tylko wtedy, gdy dotyczy ono religii. Jednak, gdy w miejscu religii postawimy wiarę, charakter tych zależności jest inny.

Podstawą do pełnego określenia każdego tematu jest wskazanie jego źródła. Źródłem, które przyczyniło się do powstania religii jest wiara, jednak wiara nie jest religią. Źródłem nauki jest doświadczenie poznawania, jednak poznawanie nie jest nauką.

Człowiek korzystający z dobrodziejstwa wszystkich swoich zmysłów, wierzy i poznaje. Jednak te wszystkie kwestie, osobistego działania człowieka nie czynią, ani religii, ani nauki. Kultury te są owocem ewolucji cywilizacji człowieka na ziemi, one w rzeczywistości powstały jako wtórny i niezamierzony element jego życia. Ich nurty wywodzą się z charakteru i sposobu postępowania człowieka, lecz nie one były i są, wiodącą potrzebą powstania religii i nauki.

Wiara i poznawanie, same z siebie nie byłyby wystarczającym bodźcem do rozwoju kultów i nauki. Niezbędny był wiodący czynnik, który najogólniej można określić jako potrzebę uzyskania więcej, ponad to, co oferowało naturalne środowisko. W czasie, gdy społeczeństwo żyjące w raju, było już wystarczająco zniewolone potrzebą wiary, zadziałał kolejny etap indoktrynacji drogą poza zmysłową. Dominacje w swoich społecznościach, przejęły odpowiednio silne i bezwzględne jednostki. W celu pozyskania określonych wartości, wiara jednostki posłużyła jako instrument do utworzenia kultu.

Już istniejąca w świadomości człowieka, wyższa istota, została mianowana do postaci Boga. Z biegiem czasu, Bóg jako obiekt kultu, przybierał, a raczej przybierany był w różne szaty. Postać Boga ołtarzowego istnieje do dziś i osiągnęła wręcz kuriozalne formy. Najbardziej drastycznym przykładem jest tu, wyeksponowanie Jezusa Chrystusa do postaci, której nigdy nie wskazywał swoim życiem a przede wszystkim, której nigdy nie wskazywał, celem swojej misji na ziemi.

By te wszystkie kwestie; charakteru człowieka, wiary, religii i nauki, określić w sposób wystarczająco pełny, należy wykazać informacje o ich źródłach. Nie wystarczy powiedzieć „wiara” i przyjąć, że wszystko, co jej dotyczy jest takie, jakie jej obecne rozumienie. Nic bardziej błędnego, takie stwierdzenie jest przykładem czystej iluzji.

W obecnie istniejącym na ziemi rozumieniu istoty wiary, jest całkowity brak wykazania pierwotnych przyczyn jej powstania w zakresie świadomości człowieka. Tak słabo ugruntowany w wartości źródłowe, lecz niesłychanie istotny aspekt życia, jakim jest wiara, stawiany jest jako filar w wielu kwestiach życia. Najważniejszą podporą, jaką spełnia ten filar jest społeczne uzasadnienie potrzeby istnienia kultów i religii. W obecnie istniejącym pojęciu człowieka, wiara jest odniesieniem do Boga. Jednak to odniesienie, posiada silny akcent pośrednika w postaci kultu lub religii. Tak rozumiane przez wiernych pośrednictwo, zabezpiecza partykularne interesy instytucji pośredniczących. One dbają, by informacje kształtujące obraz człowieka wierzącego, nie wskazywały jego osobistych możliwości kontaktu z wartościami Boga. Brak informacji źródłowych, mówiących o pierwotnych zdolnościach, zabezpiecza takie interesy pośredników – Kapłanów.

Iluzja w tej materii to, brak szczegółowych informacji o przyczynach powstania wiary. W efekcie takiej iluzji, wiara i religia to dla człowieka pojęcia, jednoznaczne lub ściśle z sobą związane. Taki obraz wiary, istniejącej nierozłącznie z religią, jawi nam się zawsze, gdy myślimy o życiu i Bogu. Często, zamieniamy słowa, religia i wiara a nawet jedna myśl, nam nie podda w wątpliwość tego rodzaju zależności. A powinna i to nie jedna, a każda. Jednak moc iluzji, jest żelazną bramą. O takiej bramie świadczą słowa ujęte w Psalmach;

• Ps. 24:7
  7. Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały!
  (BG)

Bramy na drodze do wiedzy, która powinna być dostępna dla świadomości, zawsze na ziemi zamykały człowiekowi drogę do poznania pierwotnych źródeł i przyczyn, życia zgodnego z potrzebą Boga. Cóż znaczy wiedza o istnieniu wiary, gdy nie wiemy, jakie były jej pierwotne wartości. Co czerpiemy z wiary, gdy poznajemy ją w klimacie religii?

Jak te bramy wieczne otworzyć?
Posiadamy odpowiednie instrumenty, które wydadzą owoc, jeżeli skorzystamy z logiki i filozofii. Tylko logicznie oceniając otaczające nas zdarzenia i rzeczy, możemy sprowadzić ich cechy i wartości, do poziomu jednoznaczności. Sprawa ujęta zbiorem logicznych orzeczeń, staje się niezależna, lecz sama w sobie spójną i logiczną. Jest odporna na destrukcyjne przyczyny, jednak zamknięta w swoi zbiorze wartości, czeka na dalsze logiczne rozwinięcie drogi przyczyny i skutku. Drogi, której sama jest efektem a po zaistnieniu dodatkowego czynnika, wraz z nim czyni kolejny efekt.

I tu w sukurs logice przychodzi filozofia, która swobodnemu umysłowi pozwala porównywać i dopasowywać rzeczy, aż znajdzie tę jedyną, zgodną logicznie. W taki sposób, powstanie ścieżka poznania wstecz, całej drogi przyczynowo skutkowej. Takiej drogi wstecz, do źródła i pierwotnej przyczyny, której nasza logicznie określona wartość rzeczy, będzie jej właściwym efektem. Z kolei jakość takiego efektu, zależy od tego, jaki on uczyni wpływ na postępowanie człowieka w jego środowisku życia. Właściwym będzie taki, który przyczyni się do pozytywnych działań a w ich następstwie, powstaną pozytywne emocje. Wszystkie inne drogi i ich efekty z punktu widzenia potrzeb Boga nie są tymi właściwymi i w poszukiwaniu wstecznej drogi do przyczyn wiary, należy je pominąć.

Takim sposobem myślenia a w przypadku braku ogniwek informacji w łańcuszku drogi przyczynowo - skutkowej z Boską pomocą, odkryłem świat za żelazną brama, za bramą wieczną.

Odnalazłem tam również informacje, które mówią jak powstała wiara. Obrazują one człowieka, który nie znal słowa Bóg, nie znał słowa Niebo a potrafił je czuć i z nich korzystać. Są to cechy naturalne, zakorzenione w aspekcie duchowym człowieka, one pozwalają mu odczuwać więź i radość z rzeczy, których nie odbiera fizycznymi zmysłami. Rzeczy ulotnych i niewidocznych, lecz w tamtych warunkach raju, stale obecnych. Człowiek czuje się wolny i lekki, swobodny i radosny. Otaczające go środowisko życia, które nie stwarza problemów i w wystarczającym stopniu zabezpiecza byt, nie zakłóca tych ulotnych odczuć. Szczęście jest w zasięgu ręki a dusza otrzymuje to, ani mniej ani więcej, czego życzy sobie Bóg

Jak powstała wiara?
Człowiek w Raju, wolny od nienaturalnych obciążeń, którego świadomość to „Biała Szata”, swobodnie dysponuje dobrodziejstwem tego eterycznego instrumentu do „odczuwania Boga”. Pozwala mu on, odczuwać uniesienie a przy tym wzniosłą radość, taką, jakiej nie doznaje czerpiąc z otaczającej go „Łaski Boga”, która jest jego naturalnym środowiskiem. Jednak taki eteryczny instrument, może spełniać swoje zadanie tylko w środowisku raju, które powstało zgodnie z wolą twórców wszechświata. Tam człowiek nie podlega przymusowi, który w cywilizacji na ziemi jest określany mianem, „życia w zurbanizowanym społeczeństwie”.

Wiara jako zbiór wartości, które ujmują świadomy sposób odniesienia do Boga, jest efektem wprowadzenia zakłóceń w naturalne środowisko raju. Jednak wiara, nie jest pierwszym w szeregu efektem, wszystkich wprowadzanych zakłóceń. Wiara, została zastosowana jako wspomaganie negatywnego wpływu na człowieka, który już  zdominowany, indywidualnymi dodatkowymi potrzebami, posiadał jeszcze możliwość swobodnego wyboru.

Sposób zastosowania, takiego rodzaju negatywnych wpływów, polegał na przesłaniu informacji do świadomości człowieka w postaci odbieranych przez jego nadświadomość informacji poza zmysłowych. One, wraz z różnymi manifestacjami eterycznymi, które objawiały się w środowisku jego życia, utworzyły zbiór informacji o rzeczach nienaturalnych. W dalszej kolejności przesyłane droga duchową informacje, uzupełniły odczuwane i postrzegane zjawiska w cechy wartościowe. W kolejnych pokoleniach, informacje zarówno przekazywane do nadświadomości jak i w postaci objawień, pozwoliły człowiekowi rozpoznać istotę wyższą w przyszłości nazwaną Bogiem.

W dalszej kolejności, bardziej zaradni członkowie społeczności, postanowili wykorzystać, indywidualną wiarę w istnienie Boga do własnych potrzeb. W ten sposób narodziły się kulty a w procesie rozwoju i ekspansji religie. Określenie „wiara” z pozycji indywidualnego postrzegania nieziemskich rzeczy i wiary w ich istnienie, poprzez wiarę wspólnot i kultowe filary, uzyskało rangę głównego aspektu w kanonie kultu czy religii.

Należy pamiętać, że już indywidualne wierzenie, czy wiara w istnienie wyższej istoty lub Boga, było przyczyną ograniczenia swobodnego wpływu „Łaski Boga” jako naturalnego środowiska życia człowieka w raju. Obecnie istniejące formy wiary w społeczności życia człowieka na Ziemi, są wysoko zaawansowanym procesem destrukcji naturalnych wartości. W sposób zawoalowany, stoją w sprzeczności z potrzebami Boga a wszystko dzięki doświadczeniom, jakie cywilizacja Lucyfera nabyła przez kilka miliardów lat dominacji nad człowiekiem.

Gdy będziemy wymawiali słowo wiara lub wierzę, zastanówmy się nad naszymi naturalnymi zdolnościami. Pomyślmy, że każdy może uaktywnić swoje naturalne cechy, które pozwolą mu odczuwać istnienie pokładów wzniosłych uczuć i niezgłębionej radości. Jest to emocjonalne wrażenie, którego nie sposób opisać. Pozwala ono na doznawanie szczęścia w sposób niezależny od otaczającej nas rzeczywistości.

Pan Zastępów