EWANGELIA JUDASZA

przekład z koptyjskiego:
ks. prof. dr hab. Wincenty Myszor
(edycja w układzie paleograficznym)


[Codex Tchacos, The Gospel of Judas, Edited by Rodolphe Kasser, Marvin
Meyer, and Gregor Wurst with Additional Commentary by Bart D. Ehrman,
Washington, D.C. National Geographic Society, 2006; edycja tekstu koptyjskiego:
www.nationalgeographic]


33,1-58,29.
• W tłumaczeniu tekstu koptyjskiego posłużyłem się publikacją na stronie
internetowej:
[http://www9.nationalgeographic.com/lostgospel/_pdf/CopticGospelOf
Judas.pdf].
• Tłumaczenie w układzie rękopisu uwzględnia występujące w koptyjskim
słowa greckiego pochodzenia. Nie oznacza to, że te słowa były faktycznie
w greckim oryginale, ale jest to bardzo prawdopodobne.
[obejmuje tekst rekonstruowany]

40-043 Katowice, ul. Jordana 18


Zakład
Teologii Patrystycznej
i Historii Kościoła



EWANGELIA JUDASZA 2

(33,1) Tajemna nauka  pouczenia
w którym Jezus przekazał to, co opowiedział Judaszowi
Iskariocie, w (czasie)
ośmiu dni, na trzy
(5) dni, zanim sprawował
paschę. Gdy (Jezus) objawił
się na ziemi, uczynił
znaki i wielkie cuda
dla zbawienia ludzkości.
(10) I niektórzy wędrują
na drodze sprawiedliwości
niektórzy zaś wędrują (drogą) swoich
wykroczeń  (Jezus) powołał więc
Dwunastu uczniów
(15) i zaczął z nimi rozmawiać
o tajemnicach, które
są na świecie  i o tych, które
nadejdą na końcu. Wiele
razy nie objawiał się swoim
(20) uczniom wprost), lecz dzieci
ukrywały go w swym gronie.
I znalazł się w Judei
przy swoich uczniach  pewnego
dnia. Znalazł ich jak siedzieli
(25) zebrani i ćwiczyli się
w pobożności. Gdy
spotkał tak swoich uczniów
(34,1)zebranych i siedzących, gdy sprawowali
dziękczynienie  nad chlebem wyśmiał
uczniów (Wtedy) rzekli mu:
„Nauczycielu, dlaczego wyśmiewasz nasze
(5) dziękczynienie. Uczyniliśmy to, co jest
słuszne.” Odpowiedział im
mówiąc: „Nie wyśmiałem was.
Co czynicie, uczyniliście nie
z [waszej] woli, lecz żeby w tym
(10) wasz Bóg otrzymał błogosławieństwo”.
(Wtedy) rzekli: „Nauczycielu, ty
[jesteś posłanym]1 Synem naszego Boga”.
Rzekł im wówczas Jezus:
„Czy poznajecie mnie
(15) w czymś” Zaprawdę mówię
wam, że nikt z (tego) pokolenia

1 Czytam wiersz 34,12: [p!ntautauof] pe psyre !mpnoute, choć wydawcy pozostawiają tylko 5 liter do
rekonstrukcji.


EWANGELIA JUDASZA 3

nie pozna mnie wśród ludzi, którzy są
wśród was”. Gdy to usłyszeli
jego uczniowie
(20) zaczęli się gwałtownie oburzać i
gniewać, przeklinając go
w swoim sercu. Jezus zaś gdy
zobaczył ich brak zrozumienia [powiedział]
im: „Dlaczego niepokój
(25) sprowadził (ten) gniew? To wasz Bóg, który
jest wśród was i [jego aniołowie]2
(35,1) wprowadzili oburzenie do waszych dusz
Ten, który jest mocny wśród was,
spośród ludzi, niech sprowadzi  człowieka
doskonałego  i niech stanie on
(5) przede mną, przed moim obliczem”.
I wszyscy powiedzieli: „jesteśmy mocni”. Ale ich duch  nie mógł
się odważyć, aby stanąć w jego
obecności, poza Judaszem
(10) Iskariotą. On był w stanie
wystąpić w jego obecności. Nie był
jednak w stanie, aby spojrzeć na
niego, w jego oczy, ale
odwrócił swą twarz do tyłu. I rzekł mu
(15) Judasz: „Wiem,
kim jesteś i z jakiego wyszedłeś
miejsca. Wyszedłeś z
eonu  nieśmiertelnej) Barbelo
i od tego, który cię wysłał.
(20) Ja zaś jestem niegodny, abym wymówił
jego imię”. Jezus wiedząc, że
(Judasz) myśli o kimś innym, o kimś, który
jest większy, rzekł do niego: „Odłącz się
od nich, a ja ci opowiem o
(25) tajemnicach  królestwa.
Jest możliwe, że wejdziesz tam
ale możesz mieć więcej utrapienia.
(36,1) Bo ktoś inny wejdzie
na twoje miejsce tak, aby Dwunastu
uczniów osiągnęło
doskonałość w swoim Bogu”.
(5) I rzekł do niego Judasz:
„W jakim dniu powiesz mi o tym
i [w jakim dniu] nadejdzie wielki
dzień światłości dla

2 Czytam w wierszu 34,26: auw n[efaggeloc]. Może być także auw n[efarCwn]: „i jego archonci”.



EWANGELIA JUDASZA 4

pokolenia ?” Gdy to
(10) powiedział, Jezus go opuścił.
Najpierw więc, gdy się to stało,
[objawił] się swoim uczniom 
i ci rzekli do niego: „Nauczycielu,
dokąd poszedłeś i co robiłeś
(15) gdy nas opuściłeś?” Rzekł im
Jezus: „Udałem się do innego wielkiego
pokolenia  świętego”. Jego uczniowie
rzekli do niego:
„Panie, cóż to za wielkie pokolenie
(20) wznioślejsze od nas i bardziej święte,
a które nie jest z tego eonu” Wówczas
gdy usłyszał to
Jezus, roześmiał się. Rzekł im:
„Dlaczego rozmyślacie w
(25) waszym sercu o tym pokoleniu, które
jest mocniejsze i bardziej święte?
(37,1) Zaprawdę mówię wam, że
nikt ze zrodzonych w tym eonie
nie będzie oglądał tamtego pokolenia
ani nikt z wojska
(5) anielskiego  z gwiazd nie będzie panował nad
tamtym pokoleniem  ani nikt ze
zrodzonych wśród śmiertelnych ludzi nie
może z nim się spotkać, ponieważ pokolenie  to
nie pochodzi od [...], który
(10) powstał [w świecie]3 a pokolenie
ludzi, którzy są wśród [was]
jest spoza pokolenia ludzkości
to jest z [...]
[...] mocą , która [...inne]
(15) moce  [...]
wy zaś panujecie nad [nimi]”.
Gdy to usłyszeli jego
uczniowie  zadrżeli w
duchu i wszyscy nie mogli znaleźć sposobu, aby
(20) odpowiedzieć, co to (znaczy). Przyszedł więc do [nich]
Jezus innego dnia. Rzekli więc do niego:
„Nauczycielu, wiedzieliśmy cię w [widzeniu].
Mieliśmy bowiem wielkie sny
tej nocy, której światłość [...]”
(25) Powiedział: „Dlaczego [...]
[...] i ukryliście się”.

3 Wiersz: 37,10 czytam: !n/tafswpe h[mpkocmo]c [je tge/nea&

EWANGELIA JUDASZA 5

(38,1) Oni zaś powiedzieli: „Widzieliśmy
wielki dom i był w nim wielki ołtarz
oraz dwunastu
mężczyzn, mówimy, że są to
(5) kapłani, oraz pewne Imię.
Rzesza (ludzi) czeka w gotowości
przy ołtarzu ]
aż kapłani [wyjdą]
(10) [i podejmą] służby. My zaś
przygotowaliśmy się (także)”
[Jezus] [powiedział]: Jakiego rodzaju
[byli to kapłani?] Oni zaś
[rzekli: „Jedni] byli
(15) [kapłanami] przez dwa tygodnie
[inni] sprawowali ofiary
ze swoich dzieci, inni zaś
(ofiarowali) swoje żony błogosławiąc je
i poniżając na przemian.
(20) Jeszcze inni spali z
mężczyznami, inni popełniali
zabójstwa, jeszcze inni dopuszczali się
mnóstwa grzechów i bezprawia.
Mężczyźni zaś, którzy stali
(25) przy ołtarzu
wzywali twoje imię
(39,1) i pozostawali we wszystkich tych czynach
swego przestępstwa. gdy dopełniały się
ofiary [...]”.
I gdy to powiedzieli
(5) zamilkli ze drżeniem. Rzekł
im Jezus: „Dlaczego
zadrżeliście? Zaprawdę mówię
wam; wszyscy kapłani
którzy stoją przy ołtarzu
(10) wzywają
mojego imienia. Mówię
wam także, że zostało zapisane
moje imię na tym [domu]4 pokoleń
gwiazd przez pokolenia
(15) ludzkie. I posadzili
w imię moje drzewa
nieurodzaju  i hańby”.
Jezus mówił do nich (dalej): „Wy
jesteście tymi, którzy podejmą służbę
4 Wiersz 39,13 czytam: !mparan epeei[eiy]i !nngenea&

EWANGELIA JUDASZA 6

(20) przy ołtarzu. A więc wy
zobaczyliście tego, który
jest Bogiem i któremu służycie.
A Dwunastu mężczyzn,
których zobaczyliście, to wy
(25) właśnie, a trzoda tych, których
przyprowadzają do ofiary
to ci, których widzieliście. Jest to
tłum, który wprowadziliście w błąd
(40,1) przy ołtarzu
tamtym, bo (przy nim) stanie
[władca  tego świata] I
w ten oto sposób będzie korzystał
z mojego imienia, zaś w gotowości
czekać będą pokolenia
pobożne. Następnie
inny człowiek przedstawi 6
rozpustnika  a inny
(10) przedstawi zabójców
dzieci, a inny takich, co śpią
z mężczyznami, (ale także takich), co
poszczą a inny będzie
oczyszczał  od bezprawia  i błędu
(15). I ci mówią (o sobie):
„my jesteśmy równi aniołom”.
I ci są gwiazdami, doskonałymi
w każdej rzeczy. Powiedziano więc
ludzkim pokoleniom:
(20) „Oto Bóg przyjął waszą
ofiarę  z rąk ich
kapłanów, on, który jest sługą
błędu. Pan zaś, który
rozkazuje, on jest panem
(25) nad Pełnią: w ostatnim dniu
zostaną w hańbie odrzuceni”.
(41,1) Rzekł [im] Jezus: „zaprzestańcie
waszych ofiar  [...] tych (?)
które wy [...] na
ołtarzu , a które
(5) są o waszych gwiazdach i waszych
aniołach  i właśnie zostały dokonane.
Niech staną się przeciwne (?)
wobec was i niech przemijają i niech

5 Wiersz 40,3 za Wydawcami czytam: !nc[i parCwn !mpikoc]moc
6 paricta&


EWANGELIA JUDASZA 7


[..w.9-24...brak tekstu]
[...wobec pokoleń
(25) [...] i mocy. Piekarz
nie może wyżywić stworzenia (
(42,1) wszelkiego, które jest [pod niebem] i
nie [...] wobec nich.
[...]
[...] wobec was i
(5) tamtych [...] Rzekł im
Jezus: Zaprzestańcie
walczyć ze mną. Każdy
z was ma swoją gwiazdę i
każdy [...]
(10) [ ...w.10-26...brak tekstu...]
(43,1) w [...] da tym[...], który
przyszedł dla tych, którzy [...] źródłem
dla drzewa [...] [...] przemijającego
eonu 7 [...] na
(5) jakiś czas[...]
lecz przeszedł, aby nawodnić raj
Boga i aby pokolenie
które ma przetrwać, nie zostało
splamione (w czasie) wędrówki tego
(10) pokolenia, ale [żeby (pozostało) czyste ?]
na wieki wieków”. Rzekł więc
Judasz do niego: „Rabbi,
jaki rodzaj owocu  jest udziałem
tego pokolenia? „ Odrzekł
(15) Jezus: „ Każde pokolenie  ludzkie,
to jest, ich dusze  umrą. Ci jednak
jeśli osiągną doskonałość
w czasie królestwa,
i gdy duch oddzieli się
(20) od nich, to ich ciała  wprawdzie
umrą, ale ich dusze  będą
ożywione i podniesione”.
Rzekł Judasz:
„A co stanie się z pozostałym
(25) pokoleniem  ludzi?” Odrzekł
Jezus: „Jest rzeczą niemożliwą,
(44,1) aby sadzić na skale, i aby (ludzie) zebrali
(z niej) swoje owoce. Podobnie jest
z [...] rodem
[nieczystym] i zepsutą Sophią

7 Wiersz 43,3/4 czytam (?): [...procka]i/roc mpeeiaiwn&&&

EWANGELIA JUDASZA 8

(5) z ręką, która stworzyła człowieka
śmiertelnego, ich dusze
idą do eonu, który jest wyżej.
Zaprawdę mówię wam,
że [...] [...ani] anioł
(10) [ ani żadne)] moce  nie są w stanie zobaczyć
[...] tylko ci, którzy
[...(wywodzą się?)] ze świętego pokolenia
[...] wobec nich”. Gdy Jezus
to powiedział, odszedł.
(15) Judasz zaś rzekł: „Nauczycielu,
jak wysłuchałeś ich wszystkich,
posłuchaj teraz mnie. Zobaczyłem
bowiem wielkie widzenie”. Gdy
Jezus to usłyszał, roześmiał się i
(20) powiedział do niego: „Dlaczego ty,
trzynasty duchu, doświadczasz (mnie) jeszcze”
ale mów, postaram się sprostać
tobie”. Rzekł mu więc
Judasz: „Zobaczyłem siebie
(25) w widzeniu, jak Dwunastu
uczniów  rzuca na mnie kamienie i już
(45,1) prześladuje [mnie gwałtownie] i uciekłem
do miejsca, w którym [...] za tobą.
Ujrzałem jakiś dom [ w którym zobaczyłem to miejsce]8
ale oczy moje nie będą mogły zmierzyć jego miary.
(5) Wielcy ludzi otaczali
go a dom ten miał dach z
zielonych (liści) i
w środku domu był
[tłum (niezliczony?)] [...ciebie]
(10) [według twojej woli )?]9
Nauczycielu, weźmij mniej do środka razem
z tymi ludźmi”. Odpowiadając Jezus rzekł:
„Twoja gwiazda cię zwiodła,
Judaszu. Nie jest godzien
(15) żaden stworzony człowiek
śmiertelny, aby wejść
do domu, który widziałeś, to miejsce
właśnie jest
zachowane dla świętych.
(20) Na miejscu tym ani słońce, ani księżyc


8 Wiersz 45,3 według sugestii Wydawców czytam według wiersza 45,17: aeinau e[ouyei !ntainau epeitopo]
c au/w&
9 Wiersz 45,10: [kata pekouw]se [....] e je&


EWANGELIA JUDASZA 9

nie będzie panował, ani dzień.
Lecz wejdą ci do niego
na zawsze w eonie  razem
ze świętymi aniołami  .
(25) Oto powiem ci o
tajemnicach  królestwa.
(46,1) I pouczyłem cię o błędzie
gwiazd i [tym, który został posłany]10
na [....] na
dwanaście eonów.”
(5) Judasz powiedział: „Nauczycielu,
czy moje potomstwo  nie jest
podporządkowane
archontom?” Odrzekł
Jezus mówiąc mu: „Chodź,
żebym mógł [pouczyć] cię, [że....]
(10) [... ...]
[...] lecz ty będziesz
jęczał (cierpiąc) jeszcze bardziej, gdy zobaczysz
królestwo i jego pokolenia
wszystkie”. Gdy usłyszał to
(15) Judasz, rzekł do
niego: „Czy jest lepiej, że
to przyjąłem, a ty wybrałeś mnie do
tego pokolenia?” Odrzekł
Jezus mówiąc: „Będziesz
trzynastym i
będziesz przeklęty przez
pozostałą resztę pokolenia, ale
przyjedziesz i będziesz panował nad
nimi. Ostatniego dnia zaś będą
przeklinać twoje nawrócenie ku wysokości
(47,1) do świętego pokolenia”. Rzekł (ponownie)
Jezus: „Chodź a pouczę cię
o rzeczach ukrytych, tych,
których nie widział nikt z
(5) ludzi. Istnieje bowiem wielki
eon, bez kresu, którego miary
nikt z pokolenia  aniołów
nie widział, w którym jest wielki
niewidzialny  duch
(10) ten, którego oko anioła
nie widziało, ani myśl
rozumu nie pojęła, ani


10 Wiersz 46,2: !n!nc[i ]ou auw !ntau]tnnoouc (? ).


EWANGELIA JUDASZA 10

nikt nie nazwał go imieniem.
I objawił się w tym miejscu
(15) obłok świetlisty
i rzekł: „Niech stanie
się anioł  dla
posługi i wyszedł
z obłoku wielki anioł
(20) Autogenes, bóg
światłości, a z jego powodu
powstało czterech
aniołów, z innego
obłoku. I powstali dla
posługi Autogenesa
aniołowie. I rzekł
(48,1) Autogenes  : „niech się
stanie [...] i stało
się [....aniołów] i 11
stworzył pierwszego Oświeciciela
(5) aby panował nad nimi i
rzekł: „niech się staną
aniołowie, służący
jemu i powstało ich
niezliczone setki tysięcy. I rzekł:
(10) Niech się stanie
eon  świetlisty i stał się.
I ustanowił drugiego Oświeciciela
aby nad nim panował
oraz setki tysięcy aniołów
(15) niezliczonych, którzy służyli. I w taki też sposób
stworzył pozostałe
eony światłości i
sprawił, że panowały nad nimi. I
stworzył dla nich setki tysięcy
(20) niezliczonych aniołów, którzy pełnili
służbę . I zjawił się
Adamas w pierwszym obłoku
światłości. Obłoku tego nie
widział nikt z aniołów.
(25) Tych wszystkich nazywano zaś
bogiem. I
(49,1) (i) [stworzył ...
tam [... .....na]
obraz
i na podobieństwo tego anioła

11 Por. wiersz 48,3, może (?): pe [........aggel]oc auw&

EWANGELIA JUDASZA 11

(5) objawił [pokolenie]
niezniszczalne  Seta [...]
Dwunastu zaś [....
dwudziestu czterech [...
Objawił siedemdziesięciu dwu
(10) Oświecicieli  w pokoleniu
niezniszczalnych według woli
Ducha. Zaś siedemdziesięciu dwu
Oświecicieli  objawiło
360 Oświecicieli w
(15) niezniszczalnym pokoleniu  według
woli Ducha. Byli w tej liczbie
po pięciu na jednego.
A ich ojciem jest Dwanaście eonów  z dwunastu
(20) Oświecicieli; Dla
każdego eonu sześć
niebios  tak, że powstały
siedemdziesiąt dwa niebiosa
z siedemdziesiąt dwoma Oświecicielami
(25) w każdym po jednym.
(50,1) Dla nich znów pięć firmamentów
aż powstało 360
[wszystkich firmamentów]12 I
dano im władzę  wielkość
(5) wojska  aniołów
[niezliczonych] którzy sławili i
służyli [natychmiast]. (Także) dziewicze
duchy  oddawały cześć i
służyły wszystkim eonom  razem
(10) z niebiosami  i ich firmamentami. To mnóstwo
nieśmiertelnych zostaje nazwane
światem, a to jest
zniszczeniem  ze strony ojca
(15) i siedemdziesięciu dwu Oświecicieli,
które są razem z nim, razem z
Autogenesem  i jego siedemdziesiąt
dwu eonami. To w nim
objawił się
(20) pierwszy człowiek ze swoją
niezniszczalną  mocą.
Objawił się zaś jako eon
razem ze swoim pokoleniem . To w nim
był obłok gnozy
(25) razem z aniołem

12 Wiersz 50,3 idę za rekonstrukcją wydawców: [!ncterewma tyr]ou auY / nau&

EWANGELIA JUDASZA 12

którego nazywa się
(51,1) El [...
razem z [...
eon  .......następnie[
rzekł [.....
(5) „Niech powstanie
dwanaście aniołów, panujących
nad chaosem i otchłanią.
I oto objawił się
z obłoku anioł,
(10) a jego oblicze zionie [ogniem],
jego podobizna zanieczyszczona jest krwią.
Ma imię
Nebro, co oznacza
Odstępca.
(15) Inni nazywają go Jaldabaoth.
I wyszedł jeszcze jeden anioł
z obłoku, Saklas. Nebro
stworzył sześciu aniołów,
także Saklas, dla posługi
(20) I w ten sposób powstało dwunastu
aniołów  w niebiosach .
I wziął każdy (z nich) część
niebios. I rzekło
dwunastu archontów  do
(25) dwunastu aniołów:
„Uczyńcie sobie każdy
(27)
(52,1) [.........i niech (?)
[.......pokolenie]
[........wobec (?)]
[........ ] aniołów: Pierwszym jest
(5) Set, zwykle nazywa się
go Chrystusem. Drugim
jest Harmothoth, który
[...] trzecim
jest Galila, czwartym
(10) jest Jobel, piątym
jest Adonaios. Tych
pięciu panowało nad
przepaścią, ale najpierw nad
chaosem. Wtedy rzekł
(15) Saklas do swoich aniołów:
„Uczyńmy człowieka
według podobieństwa i obrazu.
I stworzyli Adama

EWANGELIA JUDASZA 13

I jego żonę Ewę, która w
(20) obłoku była nazywana
Zoe. W tym bowiem
imieniu wszystkie pokolenia
go szukają. I każdy
z nich ją nazywa
(25) tym imieniem. Saklas jednak nie
(53,1)nakazał […]
jeśli[…]
pokolenia
Ta […]
(5) Archont zaś powiedział mu:
„Twój żywot będzie ci (dany)
na (długi) czas, razem z twymi dziećmi”.
Judasz powiedział do Jezusa: [jak]
długo będzie żył
(10) człowiek?” Rzekł mu Jezus:
„Dlaczego dziwisz się temu, że Adam
i jego pokolenie  przyjął
czas (życia) w miejscu
w którym przyjął jego królestwo
(15) nad nim zarządzając razem z jego
archontem  ?” Judasz rzekł do Jezusa:
„Czy duch  człowieka może umrzeć?”
Jezus odrzekł: „ W ten sposób
Bóg rozkazał
(20) Michaelowi, aby dać im duchy
ludzkie służące im za ich
dar, ale Wielki polecił
Gabrielowi, aby dał duchy
wielkiemu pokoleniu  bez panowania nad nim.
(25) I to jest duch  razem z duszą.
Dlatego pozostałe dusze
(54,1) […]
[…obłok(?)] światłości13
[…aniołowie ]14
[…] wobec[ nad [nimi] aby nawrócili15
(5) [się] ku duchowi, który w was jest16
a sprawiliście że przebywa w tym
ciele, w pokoleniu  aniołów
Bóg sprawił, że dano


13 Wiersz 54,2 czytam: […..etcype !n] ouoin&
14 Wiersz 54,3 czytam: [….!naggel]oc&
15 Wiersz 54,4 czytam: […] e&&&ej[wou] ekwte&
16 Wiersz 54,5/6 czytam: [!epahou] e!p!n!a nh!yttyut!n / [!ntate]t!ntrefouw!h&



EWANGELIA JUDASZA 14

gnozę  Adamowi i tym, którzy
(10) z nim byli, aby nie panowali nad
nimi władcy
chaosu i otchłani”.
Judasz rzekł do Jezusa:
„Czym ma być to pokolenie?”
(15) Jezus odrzekł:
„Zaprawdę  mówię wam,
gwiazdy skończą się
nad nimi wszystkimi, gdy
doprowadzi do pełni swoje (okresy) czasu
(20) ustanowione przez
Saklasa. Wtedy wzejdzie ich
pierwsza gwiazda razem z pokoleniem.
I to, co zostało zapowiedziane,
spełni się. Wtedy będą
(25) popełniać cudzołóstwa  w imię moje I
zabijać będą swoich synów
(55,1 [….1-8 wierszy brak tekstu…]

[…] w imię moje.
(10) I uczyni […] twoją gwiazdę
nad trzynastym eonem”.
Następnie roześmiał się Jezus.
[Rzekł] Judasz: „Nauczycielu,
[„Dlaczego śmiejesz się ze mnie?”]17
[Jezus odrzekł mówiąc:] „śmieję
[się nie z was] lecz z błędu
gwiazd. Tych sześć
gwiazd błądzi  z tymi pięcioma
walcząc Oto wszystkie
(20) będą zniszczone razem ze swymi stworzeniami”.
Judasz rzekł do Jezusa: „Co się
stanie z tymi, którzy obmyli się
w imię twoje?”
Rzekł Jezus: „Zaprawdę
(25) mówię [ci], to obmycie
(56,1) [które przyjęli ] w imię moje
[....2-8 wiersze tekst zniszczony....]
[...... móc]
(10)[umierać (?) ......]dla mnie
Zaprawdę  mówię ci
Judaszu, ci, [którzy] składają ofiary
Saklasowi [...] Bóg [...]
że [ zło (?)18.....

17 Wiersz 55,14 czytam jak wiersz wyżej 34,4.


EWANGELIA JUDASZA 15

(15) na tym [.....
ich [....
Wszystkie złe uczynki są złe. Ty
zaś przewyższysz ich
wszystkich. Człowieka bowiem, który
mnie nosi, ty ofiarujesz
go. Już twój róg się uniósł
i twój gniew się wypełnił
a twoja gwiazda wzeszła
i serce twoje [pojęło]”
(57,1) Zaprawdę  mówię ci,
twoje ostatnie ....
[... stanie się]
[...4-5 wiersze poszczególne litery...}
[.....cierpienia]
[...... ich (?)
[........... Archont
zostaje zniszczony. I wtedy
(10) podniosą się postacie
wielkiego pokolenia  Adama
że ponad niebem i ziemią i
aniołami  istnieje
pokolenie  z eonu.
(15) Oto, wszystko zostało ci powiedziane,
podnieś oczy i zobacz obłok
i światłość, która jest w nim
i gwiazdy, które go otaczają
i gwiazdę, która jest na
(20) przedzie: to twoja gwiazda”.
Judasz podniósł oczy i
zobaczył obłok świetlisty i
wszedł do niego. Ci, którzy
stali niżej usłyszeli
(25) głos wychodzący z
obłoku, który głosił:

(58,1) [..........] wielki
ród..............obraz
[....4-8 wiersze, fragmenty liter...]
.... oburzyli się
arcykapłani, że poszedł
do mieszkania
na swoją modlitwę. Byli niektórzy
spośród uczonych w piśmie
którzy czuwali, żeby


18 Wiersz 56,14: być może:je nhoou&&&&

EWANGELIA JUDASZA 16

(15) pochwycić go na
modlitwie. Bali się bowiem
ludu. Według wszystkich
był on prorokiem
. Przystąpili
(20) do Judasza mówiąc mu:
„Co robisz w tym miejscu?
Ty jesteś uczniem  Jezusa.
On zaś odpowiedział im
według ich woli. Judasz
(25) wziął pieniądze i
wydał  go im.


Ewangelia
Judasza