Budowa Wszechświata II

Część IV. Ewolucja wszechświata.

Teoria powstania wszechświata, jaką chcę przedstawić nie ma nic wspólnego z „Wielkim Wybuchem”. Jest to proces budowy, zamierzony i wykonany. W kolejnych odsłonach przedstawię w ogólnym zarysie istotne aspekty ewolucji. Będzie również taki, który wskaże twórców, inaczej mówiąc budowniczych, ich potrzeby i sposób realizacji zbiorów, które „spłacają koszty budowy”.

To, co chcę napisać o przestrzeni wszechświata, wynika z logicznej oceny informacji, jakie otaczają człowieka. Każde zdarzenie ma swój początek i koniec, każda informacja wynika z przyczyny powstania rzeczy, o której świadczy.
Człowiek posiada do dyspozycji, dwa niezastąpione instrumenty, które mogą mu służyć do analizy otrzymanych informacji. Jest to logika, niezbędna do szczegółowej analizy rzeczy i powiązania jej w jeden temat, temat właściwych dla tej rzeczy aspektów. Jak również odrzucenia takich wartości, które nie są z tą rzeczą związane w sposób jedno znaczny. Ten instrument jednakże nie pozwala na odnalezienie drogi w sytuacji, gdy temat zasklepi się w przypisanych mu logicznych aspektach. Zgodnie z zasadą, która mówi, że wszystko ma swój początek i koniec, każda oceniana logicznie rzecz, jest ogniwem w łańcuchu zdarzeń ewolucji wszechświata. Nie może ona, być zaślepiona określeniem „skończona”. Tu w sukurs przychodzi drugi instrument, filozofia. Inaczej niż logika, ten instrument pozwala a nawet wymusza, błądzenie myślami w wyobraźni. Umiejętność stosowania tych instrumentów a do tego doskonała pamięć, umożliwią penetrację otaczających nas informacji.
Doskonałym przykładem głębokich analiz są wskazane przez Platona cechy, jakie przypisał On bryłom geometrycznym, czworościanowi regularnemu i ośmiościanowi regularnemu. Przypisał tym bryłom, nie tylko cechy mówiące o ich kształcie, przydał im również szczególne informacje, które ukazują niewidoczną i nieznaną materię. W odniesieniu do materii, która w/g niego nie posiada cech ciała stałego, jednakże posiada jednorodną formę, wskazuje regularne bryły geometryczne, jako jej przestrzenną budowę. Ta materia jest nie tylko jednorodna, cechuje ją również stabilność postaci. Inaczej mówiąc, jest ona zawsze taka sama. Opis taki uczynił, dzięki użyciu instrumentu logiki i filozofii.

Dziewięć aspektów ewolucji wszechświata.

I Dziewięć spiral wszechświata.
II Czas grawitacji.
III Pieczęć ewolucji.
IV Źródło atomu.
V Skała i proch.
VI Inkubator biologii.
VII Małpa Człekokształtna.
VIII Raj i człowiek.
IX Końcowy efekt ewolucji, człowiek z wcieloną duszą.

I Dziewięć spiral wszechświata.

Dziewięć spiral, to dziewięć strumieni pyłu, silnie namagnesowanej materii, wprowadzonej pod ciśnieniem, do sferycznej przestrzeni wszechświata. Każda kolejna spirala, początek swojego biegu rozpoczyna w tym samym miejscu, co poprzednia. Różnica polega tylko na kontowym odchylenie o 40 stopni, każdej kolejnej spirali.
Obrazowo opisując taką spiralę, można powiedzieć, że ona wygląda jak strumień wody. Jednak taki strumień, posiada szczególny układ swego biegu poprzez przestrzeń wszechświata. Gdy patrzymy na niego z boku, zobaczymy jak w trakcie biegu ten strumień tworzy formę spirali, której trzeci zwój osiąga granicę sferycznej, kulistej przestrzeni wszechświata. Z kolei, jak odbity od gęstej powłoki sfery, zawraca i w identyczny sposób kieruje się do centrum. Inną szczególna cechę konstrukcji przestrzennej spirali, możemy „zaobserwować”, gdy w każdym momencie jej biegu, strumień pyłu odchyla się, aż po powrocie do centrum wachlarz osiągnie szerokość 40 stopni.
Dziewięć takich spiral, przenika przestrzeń wszechświata w efekcie zajmując ułamek procenta całej jego objętości. Cały zbiór Galaktyk, który obserwujemy z Ziemi, to wyewoluowana w obrębie przekroju spirali masa materii tego odcinka spirali. Jej przekrój to miliardy lat świetlnych. Dalsza przestrzeń, ta, która otacza konstrukcję spiralnego strumienia, jest wypełniona jednorodnej postaci czarnymi igiełkami. One i ich źródło pochodzenia, Czarne perełki, wypełniają całą przestrzeń sferycznego wszechświata. W pierwszych trzech częściach opisu budowy wszechświata wykazałem istotę i formę tej materii. Z punktu widzenia ewolucji wszechświata, ta, ciemna materia jest fizycznym źródłem wszelkiego istnienia. To jej geometryczną konstrukcję i szczególną cechę, niepodzielności wskazał Platon wraz z opisem swoich brył.
„Dla Platona bryły te miały zasadnicze znaczenie, uznawał bowiem, że materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny. Nie są bowiem ciałami stałymi, lecz figurami geometrycznymi.”
Platon wskazuje materię, która posiada takie cechy jak, niepodzielność. Czarne perełki tworzą formacje, która nigdy nie zmieni swojej konstrukcji, nie zostanie podzielona. Efekt erozji tych perełek to Czarne igiełki, które w trakcie ewolucji w obrębie spiral z przyczyny dynamiki pyłu będą materiałem na całą materię widzialnego wszechświata. Taka erozja tylko zmniejszy masę perełek, nie naruszając ich stabilności.
Kolejne wskazanie Platona skierowane na idealny charakter całostek, mówi o konstrukcji materii, posiadającej idealną formę swej budowy. Jest to budowa oparta na geometrycznej formie czworościanu regularnego. Takie czworościany, połączone wierzchołkami, spełnią zasadę, wypełnienia konstrukcyjnego przestrzeni. Konstrukcja taka, posiada w swojej formie przestrzenie geometryczne ukazujące formę ośmiościanu foremnego. Ta forma geometryczna, jest efektem a nie przyczyną w procesie budowy przestrzeni wszechświata
Taką zasadę budowy przestrzeni wszechświata opisałem w treści trzech pierwszych części budowy wszechświata a wskazanie Platona moją teorię potwierdza.

Powracając do kwestii spiral wszechświata. Są to, w stosunku do wielkości całej przestrzeni wszechświata, cienkie jak nitki strumienie, które biegną w przestrzeni zbudowanej z materii o zarówno stabilnej jak i idealnej formie budowy. Obserwowane zjawisko „rozszerzania się wszechświata”, to nic innego jak powolna ekspansja wyewoluowanej w przestrzeni spirali materii, która powoduje powiększenie przekroju spirali. To, że poza spiralą napotkamy czarną przestrzeń, jest efektem rozpraszania się światła w środowisku, które nie posiada zagęszczonych mas materii.
Moc, z jaką pył został wprowadzony w przestrzeń tworząc spirale, jest wystarczającą, by powstały i utrzymały dynamikę wszystkie „ciała niebieskie”. Efekt oddziaływania namagnesowanych drobin pyłu, który posiada odpowiednią dynamikę to, powstanie pierwocin materii.
Z takich pierwocin, powstaną kolejne coraz większe skupiska materii, która osiągnie wielkości rozpoznawalne przez człowieka.

Materii, z której powstaną atomy, gwiazdy, pierwiastki i skały.
Materii, z której powstanie biologia, człowiek, emocje i myśli.
Materii, z której powstanie eter i istoty duchowe.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.