Post siódmy..





http://img401.imageshack.us/my.php?imag … 7cict1.png

Fot. nr. 15. Ołtarz w kościele w Rennes le Chateau.

    Wizerunek ołtarza, jest bardzo podobny do wyglądu konstrukcji, na której stoi figurka Magdaleny i cztery rośliny granatu. Podobieństwo jest tak duże, że należy uznać cechę tych dwóch obrazów, jako cechę wspólnej wymowy. Wizerunek na zewnątrz kościoła, przedstawia postać Magdaleny w ciąży z krzyżem na rękach, w taki sposób symbolizując ich rodzinę.
    Ołtarz również w swojej centralnej części wskazuje na tę samą rodzinę, kielich z hostią symbolizuje Chrystusa a powyżej, również w nawie, tak jak na wizerunku ponad wejściem do kościoła, roślina granatu z jednym owocem, symbolizuje ciąże Magdaleny.
    Motywem wnoszącym dowód na słuszność tezy, która mówi, że te obydwa wizerunki, zarówno obraz ponad wejściem do kościoła jak i obraz ołtarza, posiadają wspólną wartość wymowy, jest wyrzeźbiona tu winorośl. Zobrazowaniem dowodu, są w szczególny sposób wyrzeźbione owoce winorośli, które identycznie jak na obrazie zewnętrznym, są przykryte przez liście. Ciąża Magdaleny, jest tu symbolizowana owocem granatu, który jest wyrzeźbiony w sposób równie nienaturalny w stosunku do formy biologicznej, jak i owoce granatu na zewnątrz i tak samo jak winogrona tu na ołtarzu. Dodatkową wartością informacyjną, którą przedstawia winorośl, to jej symbolika. Roślina ta jest symbolem rodu chrystusowego.
   


http://img252.imageshack.us/my.php?imag … zerjc8.png

Fot. nr. 16. Zbliżenie wizerunku na ołtarzu.

    Na zbliżeniu widoczny jest owoc granatu, wyrzeźbiony na środku pionowo usytuowanego liścia, taki wizerunek może być tylko symbolem, tak nie wygląda roślina w naturze. Taki symbol, który mówi o płodności usytuowany w tym miejscu, musi posiadać wyjątkowe znaczenie. Ołtarz jest najważniejszym atrybutem każdej religii, w kościele chrześcijańskim zajmuje centralne miejsce w świątyni, przy nim odbywają się ceremonie kultowe. Najważniejszym miejscem na ołtarzu, jest takie miejsce gdzie chowany jest kielich z hostiami. Na obrazie ołtarza, widzimy to właśnie miejsce a nad nim kielich z hostią, ale to nie wszystko, ponad nimi istnieje obraz rośliny granatu z tak specyficznie pokazanym owocem. Wymowa takiego wizerunku jest jednoznaczna, symbol rośliny granatu i symbol kielicha z hostią, to rodzina Magdaleny i Chrystusa.

Ostatnio edytowany przez K12G (2007-06-19 22:35:26)

Post dziewiąty.

    Pięć postaci a żadna z nich nie posiada wskazanej tożsamości. Miejsce, na którym owe postacie stoją a gdzie u wszystkich innych wyrzeźbionych figur przedstawiających ludzi, jest napis lub symbol, tu jest puste. Wszystkie te figury, miejsce z natury rzeczy przeznaczone na opis, mają identycznie graficznie porysowane. Takie ukośne linie mogłyby tu nie istnieć, miejsce czyste całkowicie spełniałoby cechę, braku zapisu tożsamości. Taka dekoracja, może być przyjęta jako rodzaj wymowy, jako specyficzną informację, która świadczy np. o geometrii. Wymowa, która wskazuje wątek geometryczny, jest uzasadniona w wizerunku jednej z postaci.
   Jedna z postaci, trzyma w lewej ręce kulę z namalowanym na niej krzyżem, który przecina jej powierzchnię na poziomie równika i bieguna. Tagi wygląd kuli mówi o geometrycznym podziale jej powierzchni na równe części. Mały krzyż wyrzeźbiony na górnej części kuli, wnosi kolejne informacje z dziedziny geometrii. Połączony z kulą, w kontekście do widocznego dużego krzyża na powierzchni, wskazuje przestrzeń wewnętrzną kuli. Taki wizerunek świadczy o geometrii przestrzennej, przedstawiony tu w klimacie informacji, jakie dotyczą Testamentu Boga, mówi o świętej geometrii.



http://img69.imageshack.us/my.php?image … 61wzc1.png

Fot. nr. 19.Postać z kulą w lewej ręce.

    Kolejnym wątkiem, który wynika z braku określenia tożsamości postaci, jest prawo przypisania im takiej tożsamości, jaka wynika z okoliczności ekspozycji tych figur. Kontekst dotyczący ich pochodzenia, to zbiór informacji o potomkach Chrystusa i Magdaleny a w szczególności linia wskazywana symbolem roślin granatu. Poza wielu już wykazanymi dowodami, pozostał jeszcze do wskazania symbol graala, którego istnienie lub mit jest ściśle wiązany z Chrystusem. Naczynie, w którym są umiejscowione wszystkie pięć roślin granatu, swoim wyglądem wskazuje na szczególny przedmiot. Graal, z którego wyrasta roślina jest symbolem wskazującym na pochodzenie postaci eksponowanej na ambonie.
    Przedstawienie jednego człowieka, poprzez pięć różnych wizerunków, świadczy jak ważną dla Boga jest ta postać. Każdy z tych wizerunków, przedstawia inne atrybuty a gesty wskazują zachowanie Syna Boga. Postacie obrazują kolejne etapy życia oraz Jego rozwój, który dzięki pomocy z Nieba przebiega zgodnie z wolą Boga.

Post jedenasty.

                            Postać z Aniołem, druga odsłona wskazująca na Syna Boga.
    Drugim chronologicznie wizerunkiem jest postać z Aniołem. Rzeźba ta pokazuje mężczyznę z brodą, już na pierwszy rzut okiem widać, że jest on starszy od mężczyzny, który jest przedstawiany z orłem. Atrybuty, jakie są przydane tej postaci to przede wszystkim Anioł trzymający zamkniętą książkę.
   Postać tu przedstawiona, trzyma otwartą książkę w lewej ręce a w prawej ręce pióro, pióro jest wyraźnie oddalone od książki a wzrok skierowany jest na anioła.





http://www.occur.pl/image,0608eed8d8.html
 

Fot. nr. 21. Postać z Aniołem.

    Wizerunek postaci z Aniołem, przekazuje nam informacje o Synu Boga, który jako dorosły człowiek, żyjący obecnie na ziemi rozpoczyna naukę. Uczył się również Chrystus, On rozpoczął naukę jako chłopiec, uczył się przez okres dwunastu lat, tu wskazywany mężczyzna rozpoczyna naukę w wieku dorosłym. W tym miejscu, pokazana jest różnica pomiędzy postacią Jezusa Chrystusa, który żył dwa tysiące lat temu a postacią innego Syna Boga, obecnie żyjącego Mesjasza.
    W wizerunku ambony jest sześciokrotnie powtórzony motyw dwunastu pojedynczych kwiatów, który wskazuje na liczbę dwanaście. Widoczny jest on, jako zdobienie łuku wszystkich sześciu naw, w których są eksponowane postacie ludzkie i roślina granatu. Taki wizerunek, pokazuje liczbę dwanaście jako informację świadczącą o ilość lat nauki, zarówno Jezusa Chrystusa jak i przedstawianej tu postaci Mesjasza. Taka informacja wnosi możliwość rozróżnienia postaci Chrystusa i postaci Mesjasza, jeden uczył się będąc chłopcem drugi już jako dorosły mężczyzna. Ale również pokazuje wspólne wartości, czas nauki obu postaci to dwanaście lat.
    W kontekście do informacji, które mówią o braku wykształcenia a odczytanych z wizerunku pierwszej postaci, otwiera się jeszcze jedna kwestia. Wskazywane wizerunkiem drugiej postaci, rozpoczęcie nabywania wiedzy, ale już w dojrzałym wieku. Jest to swoistego rodzaju wykształcenie, lecz prowadzone jest przez Anioła, dodatkowo związane jest z innym procesem nauczania i źródłem wiedzy z Nieba.
    W tym miejscu właściwym jest, odniesienie się do psalmów Dawida, gdzie odnajdziemy wskazanie na wiedzę, którą według tych obrazów nabywa Syn Boga.
    Treść psalmu Dawida nr. 24. obrazuje stan świadomości ludzi i sytuację w czasach ostatecznych, wskazuje również na wiedzę Mesjasza.
    Przytoczę tu psalm Dawida nr. 24. z treści psalmów, które przetłumaczył na język polski Czesław Miłosz.
    Psalm ten skierowany jest do ludzi żyjących w czasach ostatecznych w tym czasie, gdy na ziemi żyje wskazywany Syn Boga.
    W treści psalmu, do Jego postaci przypisane są dwa tytuły, Pan Zastępów tytuł, który mówi, że Mesjasz jest dowódcą wojsk Nieba i Król chwały tytuł odnoszący się do Jego osiągnięć na ziemi. Wskazaniem na te tytuły, są wersety od siódmego do dziesiątego. W których Bóg zwraca się do ludzi szukających Mesjasza, by zrozumieli, że Pan Zastępów to człowiek żyjący na ziemi, który w jakiejś dziedzinie życia będzie niedościgniony. Z takim osiągnięciem związany jest tytuł Króla chwały, tytuł, jaki osiągnie Syn Boga żyjący na ziemi.
   Dziedziną, w której uzyska chwałę może być wiedza, w takiej dziedzinie łatwo można określić osiągnięcie, bo historyczne informacje o stanie wiedzy ludzi żyjących w przeszłości i obecnie są znane.
    Psalm 24; Wer. 7. Podnieście, bramy, czoła wasze. Podnieście się, bramy odwieczne, niech wejdzie Król chwały!
                            8. Kto jest ten Król chwały? Pan mocny i potężny, Pan potężny w boju.
                            9. Podnieście, bramy, czoła wasze. Podnieście się, bramy odwieczne, niech wejdzie Król chwały!
                          10. Kto jest ten Król chwały? Pan Zastępów, On to jest Król chwały.
    Bóg przewidział stan iluzji, w jakim zamknięta będzie świadomość człowieka na ziemi, stąd taka treść psalmu przekazana Dawidowi.
    W zwrocie; „czoła wasze”, jest wskazana świadomość człowieka. Dwa kolejno po sobie następujące zwroty „podnieście” i „bramy” mówią, otwórzcie wasze zaślepione myślenie. Tu brama jest synonimem iluzji na poziomie informacji.
    Te właściwe informacje, które powinny pokazać Boga są zamknięte „bramą” iluzją wiedzy o Bogu. Te przekazywane przez kapłanów, są takimi informacjami, które zmyliły zarówno samych kapłanów jak i wiernych. Takie mylne informacje, od wieków przekazywane są przez ludzi tworzących kulty, dowodem jest zwrot „bramy odwieczne”.
1.    Dawida. Pieśń. Pana jest ziemia i wszystko, co ją napełnia, okrąg świata i mieszkający na nim.
2.    Gdyż On na morzach ją osadził i nad rzekami ją utwierdził.
3.    Kto wstąpi na górę Pańską i kto stanie na miejscu Jego świętym?
4.    Człowiek niewinnych rąk i czystego serca, który duszy swojej marnościami nie zaprzątał i nie przysięgał zdradliwie.
5.    Ten otrzyma błogosławieństwo od Pana i nagrodę od Boga, zbawiciela swego.
6.    Takie jest pokolenie szukających Go, szukających oblicza Twego, Boże Jakuba.
    Werset szósty jest tematycznie ostatnim wersetem tego psalmu. Ujęty w nim zwrot „Takie jest pokolenie szukających Go”, jednoznacznie mówi o jednym pokoleniu. Wskazywane pokolenie nie może być inne, niż to, w którym ludzie żyją w czasie, gdy Syn Boga żyje również na ziemi w innym przypadku nie mogliby Go szukać.
    Jednak by mogli Go znaleźć, muszą spełnić wskazania Boga i zmienić swoje myślenie w innym przypadku nigdy Go nie rozpoznają. Indoktrynacja kultowa nie pozwoli by człowiek obecnie żyjący na ziemi, rozumiał Boga inaczej niż mówią to kapłani, przez tysiące lat wpływów uzyskali poza świadomościową wiarygodność. Nikt nie może zrozumieć, że Jezus Chrystus już nie powróci, i to tylko, dlatego że religia na stałe ukuła takie twierdzenie.
    To twierdzenie jest całkowicie niezgodne ze słowami Boga, ale jego wiarygodność jest nie do podważenia. Najbardziej przykre jest to, że ta teoria i jej podobne są głoszone w imieniu Boga a w rzeczy samej szkodzą Boskim potrzebom na ziemi.
    W treści Objawienia Św. Jana jest zapisany dowód, który jednoznacznie wskazuje postać, która ma przyjść i mówi, że ta postać to nie jest Jezus Chrystus. Mimo tak rzucającego się w oczy zapisu, który jest ujęty w pierwszym rozdziale, iluzja nie pozwala go zrozumieć, ważniejsze są wymyślone informacje kultu.
    Te wszystkie kontekstowe informacje wynikają z wizerunku postaci z Aniołem. Zamknięta książka, którą trzyma Anioł, otwarta książka w ręku Syna Boga i pióro nieużywane do pisania, do tego uwaga skierowana na Anioła, wskazują klimat nauki w myślach. Nauki, która pozwoli osiągnąć taki stan wiedzy człowieka, wiedzy zawartej w jego pamięci, by mógł osiągnąć prawo do miana Króla chwały.

Ostatnio edytowany przez K12G (2007-06-29 12:36:00)

Post trzynasty.

    Z tych wizerunków, które już zostały odczytane, możemy wyciągnąć następujące wnioski.
    Rzeźby na kościele i w jego wnętrzu, ukazują informacje świadczące o istnieniu rodziny, która według przyjętych oficjalnie przekazów historycznych, nie mogła istnieć. Przekazy historyczne zdominowane zostały wpływami oligarchów kultu chrześcijańskiego. Kultu, który swój profil informacyjny, opiera na pomysłach samozwańczego apostoła Pawła. Człowieka działającego zawsze przeciw słowom Jezusa Chrystusa. Charakter Jego myślenia wynika z charakteru prokuratora, ścigającego Chrystusa przez wiele lat. Jego nawrócenie niewiele zmienia, jedynie tyle, że nie wypowiada się przeciwko Chrystusowi. Nigdy nie był u boku Chrystusa, jak przystoi Jego Apostołowi, nie mógł, więc poznać głębi wartości chrystusowych, głębi Jego nauk i wzorców, jakie pokazywał swoim postępowaniem.
    Kult, który utworzył przy poparciu Św. Piotra Jego bezwolnego narzędzia, był naszpikowany cechami przekazu wynikającymi z charakteru człowieka prokuratora. Gdzie najważniejszym, choć ukrytym czynnikiem jest przywódca kultowy a postać Boga służy mu do manipulacji wiernymi a jak wykazała historia, również do manipulacji władzą świecką.
    Trudno jest uznać prawdę historyczną, przekazywaną w takim klimacie społecznym, tak jak trudno jest przyjąć, że polujący wilk stanie się owcą. Według przysłowia „niedaleko pada jabłko od jabłoni”, tak to się działo przez dwa tysiące lat i dzieje nadal, a tylko iluzja nie pozwala dojrzeć tego naturalnego procesu.
    Ta niedużych rozmiarów chrześcijańska świątynia w Rennes le Chateau, aż krzyczy wizerunkiem swoich zdobień, (które na pierwszy rzut okiem zdają się być posłuszne kultowi), wszystko było inaczej.




http://img413.imageshack.us/my.php?imag … zy3uv2.png

Fot, nr, 24. Stacja drogi krzyżowej nr. XIII.

    Stacja drogi krzyżowej, jak sama nazwa wskazuje przedstawia jeden z etapów, ostatniej drogi Jezusa Chrystusa.
    Tak jak inne i ten obraz, pokazuje zupełnie coś innego dowodzi, że tu pokazywana droga nie była ostatnią w życiu Jezusa Chrystusa na ziemi. Obraz pokazujący ówczesne wydarzenia, jest eksponowany w obramowaniu, które posiada wyjątkowy wizerunek.
    Konstrukcja obramowania malowidła, które zdaje się, powinno być dominujące w eksponowaniu informacji, co najmniej dorównuje mu w wyrazistości przekazu. Jest ona kontynuacją wzoru, który widzimy nad drzwiami do kościoła i taki sam wzór posiada konstrukcja ołtarza. Prawie identyczne są nawy, w których eksponowanych jest postaci i roślina granatu.
    Krzyż, chrześcijański symbol śmierci Chrystusa, tu jest symbolem o zgoła innym charakterze. Wyrzeźbione na końcach ramion i na pionowym słupie kwiaty, symbolizują odrodzenie Chrystusa a nie jego śmierć. Taki krzyż jest symbolem życia, które w rzeczy samej Jezus Chrystus dalej wiódł i to razem z Magdaleną, o czym świadczy, tu ukryta treść Testamentu Boga. Kwiatami występują, nie tylko na krzyżu, są one wyrzeźbione jeszcze, na całym obramowaniu malowidła stacji drogi krzyżowej.
    Jednak najważniejszym dowodem na to, że ten wizerunek jest symbolem życia Chrystusa, są dwie kiście owoców winorośli. Są one wyrzeźbione w dolnej części obramowania, a symbolizują płodność królewskiego rodu w narodzie żydowskim. Taki wizerunek i w takim kontekście, mówi, że Chrystus żył i miał dzieci z Magdaleną. Również zdobienia w górnej części obramowania, posiadają szczególny wizerunek, widoczne tu jest odniesienie tematyczne do zdobień ołtarza. Na ołtarzu, ponad wizerunkiem kielicha, który symbolizuje Chrystusa, widnieje wizerunek owocu granatu na tle liści tej rośliny. Tu widoczny jest podobny wizerunek, Chrystus wiszący na krzyżu a nad nim, takie same liście rośliny granatu, tylko tu owocu jeszcze nie ma, jest za to kwiat. To wygląda tak, jakby w ten sposób, pokazany był, wcześniejszy czas w życiu Chrystusa i Magdaleny.
    Scena, która jest namalowana w obrazie tej stacji drogi krzyżowej, również bardzo wyraźnie wskazuje na to, że Chrystus przeżył ukrzyżowanie. Obraz, który tu widzimy pokazuje sytuację zdejmowania Chrystusa z krzyża.
    Osoby zdejmujące Go z krzyża zachowują szczególną ostrożność, wygląda to tak jakby dbały o to by nic Mu się nie stało przy tej operacji. Całkowity dowód na to, że w tym momencie Chrystus jeszcze żyje, znajdziemy w obrazie stacji nr. XII.




http://img401.imageshack.us/my.php?imag … zy3zf0.png

Fot. nr. 25. Stacja drogi krzyżowej nr. XII.

    Na obrazie stacji nr. XII. Widzimy dwóch strażników i cztery niewiasty. Niewiasty zachowują się w szczególny sposób, tylko jedna z nich okazuje gestem rozpacz a poza tym ten gest, wcale nie jest taki przekonywujący. Dwie niewiasty, patrzą na Chrystusa i nie widać w ich zachowaniu rozpaczy, raczej widoczny jest spokój. Czwarta niewiasta wykazuje, duże zainteresowanie stopami Chrystusa, gest taki świadczy o tym, że istotny jest stan ran na stopach, taka ocena ważna jest tylko dla człowieka żywego.
    Niewiasty odegrały scenę przed strażnikami i trzy z nich, odprowadziły gdzieś dwóch strażników. Bo w czasie, gdy Chrystus jest zdejmowany z krzyża strażników nie widać a obecna jest tylko jedna niewiasta. Takie działania wymagały sporo trudu, strażnicy mieli obowiązek wykonywania warty przy krzyżu, jednak zostawili swój posterunek.
    Gdyby Chrystus już nie żył, nie miałoby sensu takie działanie. Podjęcie się przez niewiasty tak ryzykownego zadania, musiało być uzasadnione. Takie postępowanie można wyjaśnić tylko w jeden sposób. Towarzysze Chrystusa chcieli być pewni, że strażnicy w trakcie zdejmowania Chrystusa z krzyża nie zorientują się, jaki jest Jego rzeczywisty stan. Taka sytuacja jest dowodem na to, że Chrystus przeżył ukrzyżowanie.
    Jednak dla potrzeb złudnych informacji, które głosiła sekta Pawła św. potrzebny był Chrystus z cechami boskości. Taki żyjący w normalnej rodzinie, nie był odpowiednim wzorem, którego można by postawić na ołtarzu. A bez ołtarza nie ma sposobu, by krnąbrnych rzucić na kolana, tak by nie siali zarazy w tłumie pokornych owieczek. W takiej potrzebie, tkwi źródło uśmiercenia Chrystusa na krzyżu i uczynienie procedury zmartwychwstania.
    Z takiego punktu, można było wyprowadzić wiele teologicznych kwestii, które w efekcie utworzyły obecne chrześcijaństwo. Ale sprawa Chrystusa, który żył jak normalny człowiek, mający rodzinę i dzieci, była nie do przyjęcia jako informacja na forum wiernych. Ten fakt historyczny został wymazany, raz na zawsze z pamięci oficjalnej historii.
    Nikt już nigdy nie dojdzie prawdy, ile było podobnych przekłamań, zarządzanych z wyroku papieży. Nikt już nigdy nie zliczy, ilu ludzi straciło życie, próbując takie tajemnice wyjawić. Takie jest prawo władzy, lecz nie jest to prawo Boga.

Ostatnio edytowany przez K12G (2007-06-30 14:54:15)