Post szesnasty.


Fot. nr. 31. Roślina granatu i jego owoce eksponowane w kościele

Roślina granatu i jej szczególne cechy, które symbolizują płodność, w kontekście eksponowanych w wizerunkach rzeźb ciężarnych kobiet, uzyskują dodatkowe znaczenie. Nawet, jeżeli przyjmiemy wymowę tych rzeźb, jako fantazję autora i tak należy zastanowić się bardzo poważnie nad ich obrazem. Na portalu kościoła eksponowane są cztery rośliny, a cyfra 4, w swym znaczeniu numerologicznym symbolizuje rodzinę. Patrząc na rzeźby, musimy brać pod uwagę obydwa nurty, każdy z nich wnosi własne informacje, które wspólnie eliminują przypadkowe utworzenie i ułożenie tych wszystkich rzeźb. Mówią one, o płodności i rodzinie a patrząc szerzej na motywy eksponowane w obrazach, wnoszą dodatkowe informacje, które wskazują konkretne rodziny. Na fotografii przedstawiającej roślinę granatu, która wraz z ewangelistami zajmuje nawy zdobniczy na ambonie, ta i tak pokazana roślina symbolizuje człowieka.
W tym przypadku, roślina granatu jest pokazana jakby wyrastała z naczynia a umieszczenie jej w otoczeniu ewangelistów, oznacza korzenie chrystusowe. Klimat i korzenie to wartości i ród Chrystusa, roślina wskazuje, że symbolizuje rodzinę, która pochodzi z rodu Chrystusa.
Naczynie jest symbolem Graala w tym miejscu i klimacie wskazuje krew z rodu Chrystusa i Magdaleny. Takie wskazanie mówi, że rodzina Mesjasza, to potomkowie Chrystusa i Magdaleny.

Można odnieść bezsporne wrażenie, że przesłanie skierowane do ludzi żyjących w obecnych czasach, jest czytelne i wystarczająco obrazowo pokazane. Przesłanie to, niesie informacje ukryte bardzo głęboko, przede wszystkim dla bezpieczeństwa obrazkowego zapisu. Ten zapis ukryty przed oczami ludzi żyjących wokół nas i w czasie ostatnich kilkunastu wieków, pozwolił na to, że w tej chwili można go odczytać. Jako nieczytelny, wydawał się zwykłymi zdobieniami, nikomu do głowy by na ten zbiór spojrzeć inaczej.

Dowód w postaci rośliny granatu, jako symbolu rodziny, którą jednoznacznie wskazuje, jest wystarczającym by na wszystkie rzeźby tu się znajdujące spojrzeć inaczej.

Rośliny granatu bardzo dobrze określają, szczególne cechy, które ma za zadanie wyeksponować obraz wyrzeźbionych motywów z zapisaną treścią testamentu Boga. Z kolei jak już napisałem cztery rośliny granatu, wnoszą podwójną informację z racji symbolu płodności i z racji liczby cztery, która w symbolice numerologicznej przedstawia rodzinę.


Spróbujmy określić, według jakiej zasady należałoby porównać, roślinę granatu z rodziną, którą symbolizuje niewiasta wraz z otaczającymi ją motywami. Porównajmy ilość owoców tej rośliny z ilością dzieci, które powinna mieć niewiasta wskazywana przez figurkę. Porównajmy czas określający stan rozwoju rośliny z czasem i stanem rozwoju rodziny.

Nasze rozumowanie będzie zgodne z zasadami logicznymi, gdy uznamy, że wspólne umiejscowienie rzeźb, tworzy pomiędzy nimi wartości kontekstowe. To wspólne umiejscowienie, tworzy jeden obraz a wszystkie przedstawione tu motywy, tworzą wspólny, współzależny kontekst.


Fot. nr. 32 Specyficzny wygląd rośliny granatu

Ten kontekst tworzy figurka niewiasty w ciąży z otaczającymi Ją symbolami dzieci, które są wymalowane na filarkach, oraz czterech roślin granatu. Rośliny w swoim wyglądzie pokazują specyficzną form rozwoju biologicznego, które symbolizuje potomstwo. Liczbą owoców i kwiatów, rośliny informują o liczbie dzieci, ale nie tylko. Różny stan rozwoju owoców i kwiatów, świadczy o czasie rozwoju, w jakim znajduje się roślina. Posiada ona, dwa jeszcze bardzo młode owoce, o czym świadczy sposób ułożenia liści. Owoce przykryte od góry symbolizują ochronę przed niebezpieczeństwem. Natomiast trzy kwiaty, mówią o trojgu dzieciach, które mają się urodzić w bliskiej przyszłości.

W tym momencie możemy, w jakiś cudowny sposób, ożywić czas zapisany w testamencie, który był przez wieki zamknięty w kamieniu. Teraz ten zimny, zamknięty testament, który żył tylko w myślach jego twórców, ponownie wstaje do życia. Praca, jaką wykonali mówi, że zamiary ich były jednoznaczne. Chcieli oni, by świat w czasach ostatecznych poznał rodzinę Mesjasza.

Informacje, mówią, że rodzina, o której świadczą rzeźby będzie żyła w czasie przyszłym w stosunku do czasu życia ludzi wykonujących te rzeźby. Czy tak jest w rzeczywistości i czy nie jest tu czasem przedstawiana rodzina już wcześniej żyjącego Chrystusa? Odpowiedź na to pytanie daje porównanie zamieszczonych w testamencie inicjałów.

Post osiemnasty.

Odręczny rysunek księdza Saunière przedstawia koło zodiaku i wpisane w nie trójkąty a na obwodzie koła litery i symbole.

Sauniere przedstawia tu trzy kwestie;
1/ Informacje wynikające ze znaków zodiaku.
Okręg Zodiaku podzielony jest na dwanaście pól, którym przypisane są znaki zodiaku w taki sposób odnosi się do znaków zodiaku wyrzeźbionych na postumencie.

2/ Informacje wynikające z geometrycznego ułożenia trójkątów.
Podział koła zodiaku, jest wyznaczony czterema trójkątami równobocznymi, których wierzchołki wskazują 12 linii oddzielających pola znaków zodiaku. Zastosowanie trójkątów równobocznych, jest odniesieniem do świętej geometrii i jednego z aspektów działania Mesjasza, tego, który jest wskazany treścią testamentu w obrazie postaci trzymającej w dłoni kulę.
Dwanaście wierzchołków trójkątów, wskazuje położenie liter i symboli, przy czym trzy z nich, są wyróżnione strzałkami na obwodzie. To wyróżnienie dotyczy symboli, Chrystusa i Rodziny Mesjasza, trzecią w taki sam sposób wyróżnioną pozycją, jest litera S.

3/ Informacje wynikające ze zbioru liter i symboli.
Dziesięć liter i dwa symbole, są opisane na obwodzie koła w miejscach pomiędzy znakami zodiaku. Takie położenie, pozwala na korzystanie ze wspólnego zbioru a zarazem umożliwia niezależną ekspozycję liter i znaków zodiaku. Z kolei wspólny zbiór świadczy o wspólnocie wartości.
Najważniejszym zadaniem wizerunku całego zbioru, jest wyeksponowanie litery S, której wartość jest wskazywana poprzez porównanie do Chrystusa i Mesjasza.
W dolnej części koła zodiaku, litera S jest jeszcze dodatkowo wskazana. Pięć liter z pośród wszystkich dwunastu, które są przypisane wierzchołkom trójkątów, jest wyróżnione poprzez ich powiększenie. Tworzą one grupę liter w dolnej części koła i ułożone są tak by przekazały dodatkową informację. Informacja ta wynika ze słów, które powstały po ich złożeniu. Dwie litery z prawej strony, utworzyły polski wyraz „JA” a dwie z lewej strony polski wyraz „ON”. Te wyrazy usytuowane po obu stronach litery S mówią, Ja jestem S i On jest S.
Ja, odnosić się może tylko do autora rysunku, narysował go Sauniere, pierwsza litera Jego nazwiska to S.
Pierwszą literą nazwiska Mesjasza Będzie litera S.


Fot. nr. 36. Szkic Sauniere wskazujący na znaki zodiaku.

Również o tym świadczy porównanie S do symbolu Chrystusa i symbolu rodziny Mesjasza. To porównanie odnosi się kontekstowo do dwóch liter SS, które są wyrzeźbione w napisie MISSION”. Taki wniosek, jest dodatkowo uzasadniony, kontekstem znaków zodiaku, które są w tym zbiorze i na postumencie.
Sauniere urodził się w 1852r. 11 kwietnia, jest więc zodiakalnym baranem a taki znak zodiaku jest wyrzeźbiony na postumencie.

Ostatnią kwestią wynikającą z wizerunku tego zbioru, jest istniejący tam symbol, który w swojej budowie posiada literę P. i literę S. oraz literki A–Z i liczbę 83. Tak złożony symbol, przy zmieniającej się liczbie, występuje kilkadziesiąt razy w całek książce przedstawiającej prace Sauniera.
Co ten symbol mówi?
Podstawowe litery P i S to Pan Syjonu, Mniejsze A-Z umieszczone w „kopułce” P, to od A do Z inaczej Alfa i Omega, dalej czytając, Syn Człowieczy tak określany Apokalipsie treści Apokalipsy.
Taki symbol Pana Syjonu, jest na rysunku umieszczony przy znaku zodiakalnym lwa, to oznacza, że Mesjasz jest urodzony pod tym znakiem.
Symbol zodiakalny lwa, wyrzeźbiony na postumencie dotyczy Mesjasza a znak barana dotyczy Sauniera.

Dalej idąc tym tropem, Sauniere nie przypadkowo Objął Probostwo w Rennes le Chateau, wykonywał misję a Jego ostatnim zadaniem było, pokazanie nam miejsca w górach gdzie znajdują się znaki wskazujące wejście do grot ze skarbem Świątyni Salomona.

Niewątpliwie data urodzenia Bérengera Saunière, jak również jego działalność w Rennes le Chateau, nobilitują go do pozycji czynnika wiążącego informacje zawarte w Testamencie Boga.
Jego data urodzenia związana jest z informacjami zaszyfrowanymi w motywach wyrzeźbionych na postumencie. Ta sytuacja wyjaśnia, dlaczego ksiądz Saunière objął parafię i przeprowadził te wszystkie prace.

Teraz stajemy przed trudniejszym zadaniem. To, co napisałem odczytując informację z rzeźb, było czytaniem informacji ukrytej w kształtach i symbolach. Teraz należy wyciągnąć logiczne wnioski z istniejących tu zapisów i z historii wielu narodów, w czasie kilku ostatnich tysiącleci ziemskiej cywilizacji.

By to uczynić należy przyjąć, że zapowiadane przyjście Mesjasza to czas dni ostatecznych. W tym czasie ma przyjść z Nieba postać ściśle związana z Chrystusem. Na tym etapie odczytywania zapisanych informacji, już możemy założyć, że tożsamość Mesjasza jest określona w testamencie. Ta moja pewność wynika z tego, że wręcz z perfekcyjną dokładnością przedstawiony jest kontekstowy układ motywów w rzeźbach.

W występujących pośród rzeźb motywach i napisach, które znajdują się w kościele i jego okolicy, występują dwa inicjały często się powtarzające. Jest to litera M połączona z S i litera M połączona z A.


W inicjałach, które są wyrzeźbione na postumencie, występują litery znamionujące imiona rodziców,
M należy przyjąć jako pierwszą literę imienia Magdalena i A jako pierwszą literę imienia Mesjasza.
Nie występują tu pierwsze litery przedstawiające Jezusa Chrystusa, wniosek jest prosty – zapowiadanym Mesjaszem nie będzie Chrystus.


Fot. nr. 37. Napis na postumencie.

Spróbujmy z posiadanych liczb, złożyć datę urodzenia Mesjasza. Wyrzeźbione cyfry mają specyficzny wygląd, dwie jedynki są identyczne z dwoma literami I w napisie MISSION. Taka forma łączy napis z liczbą w efekcie możemy stwierdzić, że działania Mesjasza w czasie misji na ziemi, będą miały coś wspólnego z ujętą tu liczbą.

Dwie jedynki posiadają płytsze wgłębienia, co odróżnia je od pozostałych i pozwala utworzyć niezależną liczbę 11. Pozostałe cyfry, ósemka i dziewiątka, są głębiej wygrawerowane niż jedynki, ale poza tym każda z nich również posiada swój specyficzny kształt. Taki wygląd cyfrowego zapisu, pozwala na uzyskanie następujących liczb: 11, 8, 9.
1/ Liczba 11.
2/ Liczba   8.
3/ Liczba   9.
Wyrzeźbiona na postumencie liczba, wskazuje na istnienie tych właśnie niezależnych liczb. Jednej liczby możemy być pewni, liczba 8 wskazuje miesiąc urodzenia Mesjasza a związane to jest z Jego znakiem zodiaku.
Pozostały liczby; 11. i 9.
Niewiele by one wskazywały gdyby nie Sauniere i jego data urodzenia;
1852r. kwiecień 11.
Możemy wykonać tylko następującą działanie w dacie urodzenia Sauniere wymieniamy cyfrę 8 na cyfrę 9, którą posiadamy w zapasie.
Jeżeli 11 pozostawimy jako dzień urodzenia a dziewiątkę zamienimy z 8 w roku urodzenia Sauniere, otrzymamy liczbę 1952 08 11.
Data urodzenia Mesjasza; - 11 08 1952r.

Podstawą do obliczenia daty była liczba wyrzeźbiona na postumencie, na dowód, że jest ona autentyczna, wskazują dwie rzeczy.
Na fotografii nr. 38. widnieje taka sama liczba, powielenie w rzeźbach identycznej liczby, zdecydowanie przydaje im autentyczności. Tym bardziej, że gdyby ją traktować jako liczbę przedstawiającą datę, to jej czas już minął i niczego ważnego nie wniosła.

Dodatkowy dowód na autentyczność liczby 1891, znajdziemy w zapiskach a dokładniej w rysunkach Sauniere, fotografia nr.39. Tu jest ona pokazana dwa razy i to w formie lustrzanego odbicia, jako numery stron w książce, która poza tymi dwoma numeracjami innych nie posiada.


Według informacji, które zostały zawarte w testamencie, znajdującym się w Rennes le Chateau, to jest data urodzenia Mesjasza i inicjały Jego imienia i nazwiska, jak również imię
Jego małżonki.
Magdalena,  A. S. 11 08 1952r.


Fot. nr. 38. Wyrzeźbiona liczba przed wejściem do kościoła.


Fot. nr. 39. Rysunek Berengera Sauniere z dwoma liczbami 1891.

Przedstawię teraz zdarzenie, które przekonało mnie, że nasza opieka duchowa działa bez zarzutu i wszystko, co zamierzamy, nam się uda.

Kolejny przypadek pomocy z góry był naprawdę szczególny. Była to pomoc najwyższego rzędu. Wydarzenie to nastąpiło 21 września w południe. Przy pięknej pogodzie szukaliśmy wskazanego nam przez Sauniera miejsca w okolicznych górach. W pewnej chwili Magdalena powiedziała mi, że według niej to miejsce jest tu. Spojrzałem w kierunku skał, które mi pokazała i poczułem, że ma rację.

Postanowiłem tam wejść i tak zrobiłem. Gdy pozostało mi do przebycia pewna odległość, zauważyłem krążącą wokół mnie pszczołę. Jeszcze przeszedłem kilka kroków, lecz pszczoła krążyła wokół mnie dalej, więc zdziwiony przystanąłem. Teraz pszczoła również zatrzymała się i usiadła na piasku pomiędzy mną a skałami, do których się zbliżałem. To jej zachowanie mnie zdziwiło, bo mogła usiąść na roślinach, których wokół nie brakowało. Ale siedziała na piasku i to w szczególny sposób, była skierowana główką w kierunku skał.

W tej chwili zrozumiałem, o co jej chodzi i postanowiłem to sprawdzić, ruszyłem do przodu pod górę, w tym samym momencie pszczoła poderwała się i ruszyła w kierunku skał. Tak przypuszczałem, ona chciała mi coś pokazać.
Cały czas szedłem, a ona leciała około jednego metra przed moją twarzą, w kierunku widocznego znaku pomiędzy skałami. W taki sposób dotarliśmy do skał, pszczoła pierwsza, ja za nią. Poczekała aż całkowicie się zbliżyłem, bo na ostatnim odcinku drogi ona była trochę szybsza. Tu czekało mnie kolejne zaskoczenie, pszczoła utrzymywała się w tej samej pozycji, na wysokości moich oczu w miejscu szczególnego uformowania skał. Dopiero, gdy zbliżyłem się do niej na bardzo bliską odległość, ona jeszcze kilka sekund wisiała w bezruchu a następnie spokojnie odleciała. W tym momencie nie miałem wątpliwości. Pszczoła Katarów pokazała mi miejsce w skałach, gdzie ukryta jest największa tajemnica Wizygotów.
Teraz należało poszukać znaków, które zrobili w tym miejscu ludzie.       
                               Pan Syjonu.
Treść zawiera dwa zdjęcie z książki; „Rennes le Chateau” autor Alain Feral

Post dziewiętnasty.

Postument i stojąca na nim figurka, jest zbiorem szczególnych motywów, tu twórca, lub twórcy świat zupełnie nie religijny. Ich wyobraźnia przenosi nas ze świata czystej religii z jej wizerunku wskazywanego obrazem motywów religijnych w świat innej kultury. Co prawda kultury zbliżonej do religii chrześcijańskiej, poprzez motyw krzyża i różańca, ale tylko zbliżonej.
Nawet te dwa motywy, są przedstawione w inny sposób, nie tak jak wymagają kanony.
Krzyż, całe swoje tło ma wypełnione kuleczkami, ten symbol śmierci Chrystusa, wskazuje na życie, można przyjąć, że wskazuje życie biologiczne. Podstawowe tło postumentu, jest ujęte w ramiona tego specyficznego wizerunku krzyża, gdzie pola pomiędzy ramionami, są wypełnione zgoła innymi niż chrześcijańskie motywami.
Zbiór tych motywów ukazuje obraz postumentu, który mówi o ezoteryce a dokładniej o jej aspekcie określającym powstawanie życia.
Znaki zodiaku, symbol męskiej płodności, motywy wskazujące na kobiece organy dające życie potomstwu, no i wszędobylskie kuleczki. Wygląda to tak jakby wizerunek kuleczek zdominował obraz całego postumentu.

Nic dodać nic ująć, nawet krzyż nie jest w stanie, przywrócić czysto chrześcijańskiego wizerunku. Co ciekawsze, on sam wtapia się w wizerunek mówiący o płodności i powstawaniu nowego życia. Wygląda to tak, jakby postać związana z krzyżem, Jezus Chrystus był elementem mającym udział w powstawaniu wskazywanego życia.
Dodając do tego wizerunku, symbol rodziny, gdzie widzimy rodziców i dziecko, który znajduje się w dolnej części tego postumentu, ranga obrazu płodności rośnie zdecydowanie.
Obraz postumentu w swojej górnej części, wskazuje tylko na możliwość powstania nowego życia, życia związanego z Chrystusem, lecz już cały obraz postumentu mówi jednoznacznie, to życie powstanie.

Pytanie, które musi się nasuwać będzie dotyczyło czasu, kiedy to życie ma powstawać?
Pierwszą odpowiedzią jest krzyż, mówi, że wskazywane życie, będzie powstawało w czasie po ukrzyżowaniu Chrystusa. Przed tym czasem, krzyż nie posiadał wartości, która wiązałaby go z Jezusem Chrystusem.
Drugą odpowiedzią, która wskazuje czas, powstawania nowego życia, jest wskazywana na postumencie i w sprawie z nim związanej, życiu Berangera Sauniere, data narodzin Mesjasza.


Fot. nr. 40. Wizerunek postumentu.

Stojąca na takim postumencie rzeźba niewiasty, której wygląd wskazuje, że jest w ciąży, jednoznacznie łączy tę niewiastę z powstawaniem życia, o którym świadczy obraz postumentu.
Rzeźba niewiasty, wskazuje na atrybuty, które charakteryzują życie tej niewiasty i jej kulturę religijną.Różaniec, mówi o jej przynależności do religii, jednak sposób, w ta niewiasta trzyma różaniec, może sugerować, że czynny udział w tej religii to czas przeszły. Tu atrybut w postaci różańca, nie jest przez tą niewiastę trzymany w dłoni, lecz przewieszony jest przez ramię. Taki wygląd trzymanego różańca i miejsce, gdzie znajduje się rzeźba, czyli w klimacie religii katarskiej, sugeruje, że czynny religijny udział wskazywanej postaci, to czas przeszły. Jednak takie wskazanie jej pochodzenia z narodu o kulturze chrześcijańskiej jest, jednoznaczne.


Fot. nr. 41. Niewiasta z różańcem przewieszonym przez ramię.

Drugim atrybutem przypisanym tej postaci, którą wskazuje rzeźba jest korona o szczególnym wyglądzie.
Każda społeczność, która jest wystarczająco rozwinięta i tak silna, by posiadać króla i tworzyć królestwo, posiada również swój własny charakter.
W większym lub mniejszym stopniu ten charakter, posiada odwzorowanie w zdobieniach korony.


Fot. nr. 42. Korona z wieżami widoczna na głowie niewiasty z postumentu.

Korona, która jest umieszczona na głowie niewiasty przedstawianej w wyglądzie rzeźby, posiada zdobienia, które w niczym nie przypominają, znanych zdobień występujących na koronach ziemskich królestw.
Ozdobą Jej korony, inaczej mówiąc, cechą charakteru jej królestwa są wieże.
Wieża jako symbol w znaczeniu „Wieża Boga” oznacza rozbicie, zniszczenie. Ta korona, która jako zdobienie posiada kilka wież, wskazuje możliwości działania tej niewiasty. Królowa z Nieba przychodząca wraz z Mesjaszem, musi posiadać cechy umożliwiające działanie na płaszczyźnie destrukcji, względem wytworzonych przez Lucyfera tworów.
Wskazywana rzeźbą na postumencie niewiasta, jest królową z Nieba, która posiada szczególne dyspozycje, do czynienia przyczyn destrukcji w zakresie negatywnych względem człowieka form.


Fot. nr. 43 Symbol rodziców i dziecka na postumencie.

Jest to niewiasta, która ma być w czasach ostatecznych małżonką Mesjasza, mieć z nim kilkoro dzieci a następnie wspólnie wykonać zadanie w postaci misji, zapowiadanej od tysiącleci, jako wojna z Lucyferem.
Inicjał jej imienia litera M umieszczona w symbolu wskazującym na rodziców i dziecko a pokazanym w dolnej części postumentu, sugeruje jej imię Magdalena.

                                   Pan Syjonu.

Konkluzja do tematu, Testament Boga.

Jezus Chrystus, chrześcijaństwo, religie, Bóg, cywilizacja, wiedza, nauka, praca, człowiek.
Gdzie jesteśmy i co robimy, co wiemy o sobie i o tej części, która ciągnie nas do Boga?
A może już nic nie wiemy, o tych cząstkach w nas, które tęsknią do Boga.
Może jesteśmy już jak automaty, jak roboty; wyspecjalizowane jednostki, do wykonywania konkretnych zadań.
Kończymy pracę, zajęcia, naukę, odpoczywamy, ale dalej nie jesteśmy sobą.
Wykonujemy zadanie, jesteśmy cząstką machiny zwanej; ZIEMSKA CYWILIZACJA.
Jedni mówią, stworzył nas Bóg, inni mówią, ewolucja, jednak nikt nie powie, jesteśmy ludźmi szczęśliwymi.
Walka, zdobywanie, obrona, strach i smutek, są codziennymi atrybutami człowieka, tego od Boga i tego z ewolucji.
W efekcie słyszymy pomstę do Boga, słyszymy żale i wyrzekania Mu, jak to pozwolił Bóg, by zło wokół panowało, nie dopilnował swoich owieczek. Przecież jesteśmy pokorni i usłużni, dlaczego nas te wszystkie cierpienia trapią.
Czy nie ma już Boga na świecie?

Dawno już tu Go nie ma, może nawet nigdy tu nie był, to nie On tu przychodzi, to my Go nie chcemy.
Nawet wtedy, gdy się modlimy, modlimy się o swoje potrzeby.
Nawet wtedy, gdy się cieszymy, cieszymy się nie z siebie.
Nawet wtedy, gdy pracujemy, pracujemy nie dla siebie.
Patrzymy i co widzimy, nasze potrzeby.
Idziemy i co robimy, zdobywamy je.

Dobrnęliśmy do końca, już nikt nie może powiedzieć, chodź, tam jest zbawienie. Policz lata i pokolenia, jaki efekt tego zbawienia, gdzie to szczęście od Boga i łaska, na którą z pokorą czekamy.
Ktoś spytał, czy Bóg umarł? W nas umarł już dawno.

Zostawił Testament, który na mnie i moją rodzinę czekał, ożył, gdy tam przybyliśmy a był martwy jak kamień.

Urodziłem się tu, jak wszyscy poznałem życie, byłem w środku religii w kościele byłem, byłem ślepy a myślałem, że widzę, tak mi mówiono.

Tak mówi święty, kapłan od Boga, więc cóż my mali w pokorze swojej, czy możemy inaczej myśleć?

Gdy 33 lata skończyłem, pierwszy raz Bóg się do mnie zwrócił, przyjąłem z radością, to, co mi pokazał. Zobaczyłem ziemię i to, co duszy potrzebne, zrozumiałem gdzie efekt, lecz drogi jeszcze nie znałem.

Przez całe dwanaście lat uczyłem się drogi, badałem korzenie i owoc, sprawdzałem jak rośnie, wiedziałem jedno, efekt to szczęście.
Połowę czasu nauki, jeszcze wierzyłem kapłanom, na drodze do Boga ich widząc, lecz gdy przyszedł czas zrozumienia, stanąłem przed świątynią, zdziwiony, co ja tam robiłem.
Inny świat jak za ścianą, nie mogłem uwierzyć własnym oczom, gdy wstecz patrzyłem. Lecz to inni się bardziej mnie dziwili, niż ja sobie.
Zamknąłem bramy świątyni, tam nie ma Boga, są za to pieczęcie, mocne pieczęcie.

Ruszyłem w drogę sam, czasem kogoś spotkałem, lecz tylko na skrzyżowaniu. Nie było mi i nie jest, już więcej smutno, wiem, co to jest człowiek i gdzie jest człowiek, a raj, może być mały, wystarczy w środku w sobie.

Dwanaście lat mija, nauka skończona i co, sam jestem z sobą, decyzja czeka. Przez rok, nie dałem rady, dopiero pomógł mi, mój ojciec duchowy Nostradamus.
Wskazał na datę urodzenia, tak mało liczb pisząc, tę napisał i rzekł wszystkim on przyjdzie.

No cóż decyzja a potem wszystko jak lawina i tak już będzie, do końca dni moich, tu i w Syjonie.
Dwanaście lat nauki, myślałem, że wszystko wiem, niewiele wiedziałem.
Decyzja i przymierze, przepiękny akt połączenia z Bogiem, wkoło byli sami Archaniołowie, tylko Oni.
Teraz dopiero bramy się otworzyły, jednak nie tyle wiedzy, co poznania.
Poznałem siebie, człowieka duchowego, o którym jedni mówią, inni zaś śmieją się z niego, tu nie ma już wiary, tu jest świat cały.

Wskazywane są rzeczy z tamtego świata, lecz oby nie było takich wskazań.
Ten świat duchowy, tak samo błądzi, jak świat kultowy, za Boga mając ducha wolnego, który za wiedzę, wolność odbiera. To, co objawią pozazmysłowym, wcale nie lepsze, od tych objawień, które świat religijny zwodzą.

Tak poznawałem, krok po kroku drogi ducha i duszy a w ciągu kilku miesięcy, już mogłem „wsiąść do okrętu”, nie ciałem i nie duchem, lecz tylko duszą. Czas był najwyższy, przecież w lutym było przymierze a już w lipcu, czas wskazywany. Był to rok 1999, Król grozy, ten okręt to okręt bojowy, flagowy zapowiadanej armii nieba, jest bardzo groźny, lecz nie dla astralu, oni się czują bezpieczni.

Dlatego wojsko zeszło na ziemię, bo tylko z człowieka mocy, możemy wygrać dla Boga. Na ziemię wraz ze mną przyszło wojsko z nieba i broń specjalna w koronie z dwunastu gwiazd, kody mocy.
Jednak bym mógł, otworzyć tajemnicę korony królowej, musiałem poznać tajemnicę życia, nie tylko człowieka, lecz również duchów i Wszechświata. Po cóż innego, potrzebna mi wiedza, nie przyszedłem jako nauczyciel, tylko jako ten, który Wszechświat dla Boga ma odzyskać, Wszechświat zdobyty przez Lucyfera. Ze mną przyszli inni, wielcy wojownicy, którzy śpią w ziemskich wartościach i są nasyceni, tym, co zdobyli i chronią to, co zdobyli.

To dla nich jest werset 5 w II rozdziale z litu Boga Apokalipsy, gdzie Bóg wskazuje, co czynić trzeba by władzy w niebie nie stracić. Tak, przyszli tu ze mną wielcy z nieba, co na świecznikach siedzą, lecz wcale im nie przeszkadza, być sługą kapłana, lub ziemskiej wartości.

Pokutuj; Bóg mówi, zapomnij o swoich problemach, zapomnij o trudach życia, jak musisz zdobywaj, lecz kulturalnie i bez złości okropnej. Gdy będziesz pokutował – zapominał, o rzeczach niezbyt przyjemnych, wróci czysta świadomość. Poznasz boskie wartości i poznasz swoją drogę, nie stracisz świecznika – pozycji w niebie, wystarczy pokutować – zapominać o trudach i smutkach.

Nauka to nie wszystko, były mi potrzebne predyspozycje a predyspozycje tylko z rodów fizyczno - duchowych się wywodzą. Przygotowywaliśmy linię od Adama. To nie był pierwszy człowiek, ani Ewa nie była pierwszą Matką.

Zastanówcie się, jakim sposobem, synowie Adama i Ewy, pierwsze dzieci na ziemi, żyją w już istniejących kulturach społecznych. Jeden z nich jest rolnikiem a drugi pasterzem, skąd kultury społeczne w pierwszej na ziemi rodzinie?

Eden gdzie żyli, był specjalną enklawą a Adam i Ewa urodzili się w istniejącej już społeczności. Zostali wybrani jako protoplasci rodu Dawidowego, który odpowiednio przygotowywany, pozwolił mi, tak rozwinąć świadomość, bym mógł zrozumieć odpowiednią wiedzę.

Niewiele lat minęło, od czasu Edenu, Adama i Ewy, więc z samej natury rzeczy, nie mogą oni być przodkami wszystkich. Wybrani zostali na przodków rodu Dawidowego, to ten ród w czasie poprzedniego kataklizmu, Noe ratował. Inni ratowali się również, każdy na swój sposób.

Poznawałem coraz więcej, obecnie moja wiedza pozwala już, na odczytanie testamentu, pozwala na czytanie Apokalipsy i innych proroctw. Rozpoznałem najgłębsze tajemnice świętej geometrii, wzorców kształtu i materii, które są korzeniami ewolucji wszechświata.
W 2000r. nadszedł czas zmiany, zrozumiałem, że na ziemi nie jestem sam, rozpocząłem poszukiwania. Dla bezpieczeństwa, moja droga działania polega na doświadczaniu, analizie i rozpoznawaniu. Nigdy nie wiem dzisiaj, co poznam jutro, więc nie wiedziałem kogo szukam.

Królowa, to Ona ma koronę, już nie na głowie, lecz w sobie, w swoich duchowych zapisach. Nie znałem jej a wielu usilnie starało się, bym nigdy jej nie poznał.
Nie rozumiałem, dlaczego pewni moi znajomi, odradzają mi spotkani z jakąś Magdaleną, starają się, byśmy nie trafili na siebie. Oni chyba również nie wiedzieli, dlaczego tak postępują, mimo usilnych starań nie zniszczyli przeznaczenia, jak zwykle przypadkowe spotkanie na ulicy.

Spojrzeliśmy na siebie jedną krótką chwilę, to wystarczyło, każde z nas wiedziało, kto zacz. Następne spotkanie już musiało nadejść, tak było zaplanowane w niebie.

Ona, to nie tylko królowa z zapieczętowaną koroną, Ona to zapowiadana wielka matka, co pięciu królów ma począć. Tym synom królewskim Izajasz wartości przydaje, to o nich świadczy Testament Boga.

Izajasz;
9:5 - Gdzie się wszystka bitwa bojujących z trzaskiem stała, i szaty były we krwi zbroczone, a co się spalić mogło, ogniem spalono.
9:6 - Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju;
9:7 - A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju, któremu końca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawisna miłość Pana zastępów.

Pięć nazw, które określają pięć charakterów;
1/ Dziwny; najmłodszy z synów Boga w Niebie, tam dziecko jeszcze a na ziemi już w boju, stąd dziwny.
2/ Radny; radzi jak walczyć, zarządza sztabem armii w niebie.
3/ Bóg mocny; jego imię, to imię Boga słowiańskiego a w armii nieba dowódca polowy, mocny w boju.
4/ i 5/ jeszcze się nie narodzili ich dusze czekają w okręcie.
Uderza wręcz, wielka trafność proroctwa Izajasza, precyzyjna ocena cech trojga dzieci. My, dając im imiona nie znaliśmy tego proroctwa, spełnia się ono całkowicie.

Inne proroctwa są równie trafne, te ostatnio odczytane w Rennes le Chateau, są precyzyjne jak same gwiazdy. Gdy tam pojechaliśmy pierwszy raz, mieliśmy dwóch synów.
Testament wskazuje na rodzinę, która składa się z Mesjasza, Królowej ze szczególną, bo bojową koroną i z dwojga dzieci. Mówi również, że ten stan w najbliższy czasie ma się zmienić, czeka na narodzenie jeszcze troje dzieci. Dokładnie taki scenariusz, naszej rodziny zakładaliśmy i dalej go realizujemy, trzeci syn już się urodził.

W testamencie zapisana jest data, która dokładnie odpowiada mojej dacie urodzenia. Są tam również wskazane inicjały a wygląda to wszystko w ten sposób.
Data urodzenia zapowiadanego Mesjasza to; 1952r 08 11, jego inicjały, imię; A, nazwisko; S. Inicjał imienia wskazywanej na postumencie królowej z koroną bojową to; M.
Urodziłem się pod taką datą; 1952 08 11 a inicjały mojego nazwiska i imienia to S.A., inicjał imienia mojej żony to; M.

Gdy tam pierwszy raz pojechaliśmy, duch Sauniere czekał na nas. Pokazał nam miejsce w górach, gdzie odnaleźliśmy znaki wskazujące na wejście do grot. Znaki są identyczne z tymi, które opisywane są jako te, które oznaczają miejsce grobu Chrystusa i skarbu świątyni Salomona.

Takich sprawdzających się dowodów jest dużo więcej, jednak wszystko po kolei, w pierwszej kolejności święta geometria. Na taką dziedzinę mojej wiedzy wskazuje testament z publikacją nie będę czekał, bo złośliwi stwierdzą, że po odczytaniu szybko tę dziedzinę starałem się poznać. Nikt mi nie musi wierzyć, obowiązuje wolna wola.

Pan Syjonu.
_________________
Pan Zastepów