Co jest źródłem grawitacji?

Zgodnie z wszystkimi cechami, jakie charakteryzują proces ewolucji wszechświata, którego teorię opracowałem na podstawie, posiadanych informacji, grawitacja jest rodzajem magnetyzmu. Źródłem grawitacji jest, zagęszczenie masy i związane z tym, zwiększenia przyciągania magnetycznego.
   Dowodem na słuszność takiej teorii, jest zachowanie się ciała stałego w polu grawitacyjnym. Podstawową sprawą, jest uznanie faktu fizycznego traktującego o materii. Atomy są materią składową, wszelkich form fizycznych; w postaci ciała stałego, płynnego, gazowego i eterycznego. Te same atomy, wykazują różne zachowanie w polu grawitacyjnym. Dobrym przykładem jest ciało fizyczne, zbudowane w przeważającej masie z atomów tlenu. Skała krzemianowa w inny sposób podlega grawitacji niż woda. Woda lub lód z kolei, inaczej zachowują się w polu grawitacyjnym niż para wodna.
   Jednak kluczowym dowodem jest fakt, że ciało stałe podlega w zupełnie innym stopniu grawitacji niż składowe tego ciała atomy. Występuje tu tylko różnica w zagęszczeniu masy. Wniosek jest następujący, wraz z zagęszczeniem masy zwiększa się jej oddziaływanie magnetyczne.

Dalszy opis w najbliższym czasie.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Rodzina Chrystusa i Magdaleny w opiece góry Bugarach.

Święta Góra Atlantów.

Bugarach.

    Góra ta, leży w okolicy Rennes le Chateau, i według opinii wielu ludzi posiada wyjątkowe walory. Informacje o tym, że jest ona uznawana za szczególnie oddziaływujące miejsce na ziemi, możemy odnaleźć w różnych publikacjach. Świadczy o tym również zachowanie ludzi, między innymi i takich, których nie można posądzić o brak zrozumienia takiej, istoty rzeczy. Współcześni templariusze, bo o nich mowa, są zgromadzeniem ludzi uważających siebie, za ideowych i kulturowych spadkobierców swoich protoplastów, zakonu templariuszy z przed kilkuset lat. Byli nimi rycerze żyjący w pierwszych wiekach ubiegłego stulecia. Z publikacji historycznych wynika, że ówcześni templariusze, bardzo mocno interesowali się rzeczami, które można uznać za magiczne, lub chociażby niezwykłe. Istnieją opisane sytuacje, które dowodzą, że te zainteresowania, to nie tylko ich hobby, umieli również korzystać ze szczególnych zdolności, takich jak magia.
    Czy w tamtym czasie, templariusze czcili tę górę jako świętą, nie mam wystarczających informacji, jednak to w tym rejonie powstawały pierwsze komandorie i obecnie jest tam największe ich zgromadzenie. Można by długo dyskutować, dlaczego w tej okolicy znajduje się kolebka templariuszy. Wielu wskazywałoby swoje racje, dlatego ja również przedstawię moją tezę. Tezę, która obejmuje bardzo długi okres czasu w historii ziemi, dłuższy niż historia templariuszy i dłuższy, niż wiele innych kultur i historii narodów.
Sięga ona swoim wskazaniem, w czasy jeszcze przed potopem. Uzasadnieniem dla tak głębokiego wnikania w czas historii, jest sprawa góry Bulgarach. Pierwsze informacje o szczególnym charakter tej góry, pochodzą z cywilizacji żyjących w czasie, przed kataklizmem zwanym potopem.
     Ludzie, już w tamtych zamierzchłych czasach, czcili tę górę. Takie ich zachowanie, musiało wynikać z jakichś ważnych powodów. Należy przyjąć, że te powody to szczególny wpływ tej góry na ludzi, lub zjawiska, jakie były w jej okolicy obserwowane.
Czym powinna charakteryzować się jakaś rzecz lub góra, by ludzie uznali ją za szczególną, lub w wyjątkowym przypadku za świętą?

Obserwowane zjawiska nie występują ciągle, zauważają je lub doznają, tylko niektóre osoby i to w różnym czasie. Jeżeli takie miejsce objawi swój wpływ na tyle istotnie, by ludzie uznali je za szczególne, wówczas w oczach ludzi będzie ono znane, lub święte. Ocena wykazana przez ludzi, ma swoje przyczyny w obserwowanych, lub odczuwalnych zjawiskach. Z kolei te zjawiska musza być charakteryzowane jakimiś postrzegalnymi przez człowieka cechami fizycznymi.
     Przyczyny takich oddziaływań, muszą posiadać jakieś naturalne źródło, jednak coś wyjątkowego, co inicjuje obserwowane zjawiska. Zakładam, że takie źródło posiada fizyczny charakter, wynikający z dziedziny niematerialnej. Magnetyzm jest niematerialną formą oddziaływania fizycznego. Każda rzecz, a nawet najmniejsza materialna cząstka, posiada swoje pole magnetyczne. Góra zbudowana jest z wielu formacji skalnych, wszystkie one w swoim składzie posiadają określone minerały, tworzące rodzaj skały. Każdy minerał posada własną niepowtarzalną konstrukcję atomową, która jest zespolona i utrwalona w zastygłej formie skalnej. Masa materialna minerału, wiąże przypisany jej potencjał magnetyczny, który tworzy okresloną formację a uwalnia się wraz z jej cząstkami podczas procesu emanacji lub erozji. Taka erozja emanacja materii, jest potocznie określana oddziaływaniem kształtu i rodzaju. Góra jest zbiorem różnorodnych form krystalicznych, i jej emanacja jest zależna od składu materialnego skał.

    Są góry, w których wnętrzu skalnym znajdują się duże bryły, jednorodnego czystego w swoim rodzaju minerału. W przypadku, gdy taka bryła jest odpowiednio duża, jej emanacja oddziałuje na przestrzeń wokół góry. Jeżeli taki minerał posiada skład swojej budowy korzystny dla człowieka, może pozytywnie na niego oddziaływać.
    Jeżeli teraz, człowiek znajdujący się w polu takiego oddziaływania posiada w budowie swojej materii biologicznej takie same minerały, dochodzi do procesu synchronizacji. Jest to najbardziej fizyczna płaszczyzna kontaktu, człowieka i materii nieożywionej. Jednak zakres kontaktu, nie wyczerpuje się na tej płaszczyźnie. Można powiedzieć, że w tym miejscu dopiero się rozpoczyna.
    Jak silny może okazać się kontakt?
    Jest rzeczą znaną, że są osoby, które posiadają szczególne zdolności i takie, które zdolności paranormalnych nie wykazują. Człowiek posiadający paranormalne zdolności, ma większe szanse by jego pole magnetyczne zsynchronizowało się z miejscem mocy, będzie je lepiej odczuwał i postrzegał.
     Decydującym procesem fizycznym, który pozwala na taki wpływ jest oddziaływanie magnetyczne. W tym przypadku, może występowa wpływ człowieka na magnetyczne otoczenie góry i wpływ otoczenia tej góry na człowieka.

     Istotną cechą wody, która jest podstawowym składnikiem materii emocjonalnej człowieka, jest jej aktywny charakter magnetyczny. Ta, która po wyparowaniu przeniknie do obszaru oddziaływania góry lub innego kształtu, również innego człowieka w określony sposób wpłynie na to środowisko odpowiednio je zmieniając.
    W taki sposób człowiek, nawet nie wiedząc wpływa na przestrzeń, w której się znajduje. Występują również przypadki zamierzonego wpływu człowieka na otoczenie, taki wpływ może dotyczyć także góry.

    Jednostki, które w jakiś sposób oddziaływają lub obserwują szczególne zjawiska, przyczyniają się do tworzenia mitów i szerokiego zainteresowania wskazywanym miejscem. Takim mitem i tajemnicą owiana jest góra Bułgarach. W stosunku do innych tego typu miejsc na ziemi, Bułgarach posiada przewagę w czasie. Pierwsze informacje na jej temat pochodzą z okresu przed potopem. Już w tamtym czasie ta góra była uważana za świętą.

     Gdy spojrzymy z punktu widzenia obecnej cywilizacji ziemskiej i sytuacji człowieka wierzącego w Boga, należy wyciągnąć określone wnioski. Według religii, nad wszystkim, co istnieje piastuje opiekę i pieczę Bóg. Wszystko co się dzieje, również takie wydarzenia jak potop, występują z Jego woli.
    Historia, którą wskazuje moja teza, swoim czasem sięga poza potop. To w tamtym okresie istniał biblijny Raj, specjalna enklawa przygotowana dla inicjacji rodu zwanego Dawidowym.
Półtora tysiąca lat przed potopem i kolejne dwanaście tysięcy lat do dnia dzisiejszego, biegł czas, który teraz kończy się Dniami Ostatecznymi.
    Czemu miał służyć ten czas i wszystkie poczynania, które z biegiem lat zostały dokonane?
    Wydarzenia, które wskazuje teza dotyczą w głównej mierze narodu izraelskiego. Lecz w ostatnich dwóch tysiącach lat, w planie Boga wystąpią również inne miejsca i narody. Taką latarnią, która przez tysiące lat czekała jakby uśpiona, by spełnić swoje zadanie jest góra Bulgarach

       Została obarczona zadaniem, które miała powierzone jeszcze przed potopem. Jej czas latarni,

to ostatnie dwa tysiące lat. Swoją niezwykłą mocą i górującą ponad innymi szczytami sylwetką, zachęciła Żydowskich uciekinierów do osiedlenia się w tym górzystym regionie. Dwa tysiące lat temu swoją magiczna mocą, zwabiła rodzinę Jezusa Chrystusa. Był to zamierzony przez Boga, kierunek geograficzny dla rodu Dawidowego, kierunek, który wskazywała góra Bulgarach. Tu w jej okolicy dziesięć kilometrów na północ od tej niesamowitej góry osiedliła się rodzina Chrystusa i Magdaleny.
   Tu w miejscu górzystym i odludnym a zarazem bezpiecznym, przygotowane zostało schronienie. Schronienie dla zagrożonego rodu, by mógł przetrwać ostatnie dwa tysiące lat. Czasu dla niego najbardziej niebezpiecznego, bo w obliczu drapieżnego kultu, bez skutecznego ukrycia potomkowie trzynastego pokolenia, nie mieli szans na przetrwanie.
    Przez dwa tysiące lat w czasie, gdy inne gałęzie tego rodu dawały wiele królów w całej europie, ta jedna najważniejsza dla Boga przetrwała w ukryciu. Jednak ostatnie kilkaset lat już nie tu w Langwedocji, tylko na północy europy w Polsce. Tak góra Bułgarach wskazując na Rennes le Chateau leżącą na północ od jej lokalizacji, wskazuje pólnocny kierunek określenie z proroctw. Określenie „północ” często przewija się w przepowiedniach, dla przykładu przytoczę tylko jedno „Lew Północy”.
   Ta magiczna moc góry Bulgarach, również w to samo miejsce, przyciągnęła z dalekiej północno wschodniej europy wojowniczy naród – Wizygotów. Przyciągnęła tylko w tym celu, by oni mogli ukryć w rejonie gdzie żyła rodzina Chrystusa Skarb Świątyni Salomona. Skarb, który w tym czasie złupili w stolicy imperium Rzymskiego.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Budowa Człowieka

Wstęp

Człowiek powstał w procesie ewolucji biologii, który był celowo inicjowany i przebiegał w odpowiednich warunkach. Na powierzchni planet nie ma możliwości samo rozwoju i przetrwania zarodników biologicznych. Do tego celu, na każdej wybranej planecie, indywidualnie, odpowiednio do składu skał krzemianowych i spektrum słońca, inicjowane są pierwociny biologii.
   
   Pierwsze czynności tego procesu ewolucji człowieka, można uznać jako spełniające określenie „Bóg stworzył człowieka”. Te czynności, które polegają na sprawdzeniu czy spektrum słońca i skład skał zakwalifikują układ słoneczny i planetę, jako nadające się do zainicjowania rozwoju odpowiedniej biologii, wykonuje Duch Boży. Jest to przybyły z nieba specjalista w tej dziedzinie. Pierwsze czynności w programie ewolucji człowieka są wykonywana na polecenie Boga i przez istotę z nieba. Nie jest to w pełni zgodne z określeniem, „Bóg stworzył człowieka”, jednak zgadza się, co do zasady i kierunku.
   Wszystkie założenia w stosunku do procesu ewolucji i końcowego efektu, postaci fizyczno – duchowej człowieka, zdolnego do przyjęcia wcielanej duszy, również są definiowane w niebie. Następnie razem z wynikami badań, przeprowadzanych w terenie wszechświata, cały zbiór jest przekazywany do odpowiedniej cywilizacji astralnej.
   Nadzorujący cały proces ewolucji Ogrodnicy astralni i wykonujący czynności specjaliści – istoty duchowe z różnych poziomów rozwoju cywilizacji astralnych, przystępują do działania. W pierwszej kolejności jest przygotowywana bezpieczna enklawa na dnie oceanu. W panujących tam odpowiednio przygotowanych warunkach, powstają pierwociny form biologicznych. Do enklawy nie może przebijać się przez wodę światło słoneczne. Do inicjacji potrzebne jest przygotowanie odpowiedniego naświetlenia. Kolejne warunki, jakie muszą być spełnione, to odpowiednia glina i woda. Glina składa się z „prochu”, pyłu pochodzącego ze skały krzemianowej, woda natomiast musi być krystalicznie czysta.
   Proces weryfikacji jakości wykonania procesu ewolucji człowieka, jest zawarty w całokształcie ewolucji biologii, człowieka i form duchowych. Te wszystkie objawy ewolucji, posiadają wspólne korzenie, wspólne procesy zdarzeń i zależne od siebie potrzeby. Takie zaprojektowanie czynności w procesie ewolucji człowieka, jest w naturze zabezpieczone w postaci motywacji istot astralnych. One z kolei czerpią korzyści z życia człowieka. Jeżeli prawidłowo wykonają wszystkie procedury, efekt końcowy będzie dobry a w człowieka wcielona dusza otworzy dla astralnych istot cykle inkarnacji. W trakcie inkarnacji, istoty astralne mają szansę uzyskać tę materie emocjonalną, która emanowana jest przez człowieka w naturalny sposób. Stan materii emocjonalnej, takiej, która pochodzi z procesów uczuciowych od radości do szczęścia, pozwala po czasie inkarnacji tym istotom duchowym przechodzić w wyższe poziomy, w procesie ewolucji ich cywilizacji.
   Ta materia emocjonalna jest zapłatą za wykonywane czynności, związane z ewolucją i życiem człowieka. Podobnie cywilizacja nieba, uzyskuje zapłatą za budowę wszechświata w postaci najlepszej jakości materii emocjonalnej, efektów szczęścia i miłości.
   Efekt w postaci człowieka, który jest dla duszy twórcą odpowiedniej materii emocjonalnej, niezbędnego dla jej potrzeb materiału w naturze jest zawsze osiągany. Wyjątkiem jest pewna grupa planet wcieleniowych z ziemią włącznie, gdzie ten naturalny proces został zakłócony.

   W ewolucji człowieka, która przebiega bez zakłóceń, powstają formy życia biologicznego, których droga ewolucji wyeksponuje ssaki. Rodzaj istotny dla końcowego efektu ewolucji z uwagi na sposób współżycia i opieki nad potomstwem.
   Para kobieta i mężczyzna, utworzą związek partnerski o charakterze uczuciowym. Efektem takiego związku, który realizuje się w optymalnych warunkach raju, jest szczęście i miłość. Dzieci to kolejne przyczyny do tworzenia emocji w stosunku do potomstwa, człowiek posiada wyjątkowo uczuciowe nastawienie. Miłość rodzicielska, rozwija się w sposób naturalny, jest stosunkowo trwałym procesem i posiada inne „zabarwienie” występujących efektów emocjonalnych. Istotnym warunkiem w zbiorze wszystkich cech człowieka, jest różnorodność odniesienia uczuciowego. Równie ważnym warunkiem, jest estetyka i wrażliwość, które pozwalają cieszyć się towarzystwem innych ludzi i przyrodą raju.
   By takie warunki zostały spełnione, postać fizyczno – duchowa człowieka, musi być wyposażona w doskonałe instrumenty, nieosiągalne w naturalnym rozwoju. Takie zdolności uzyskuje człowiek, dysponujący umysłem nad świadomości. Trzy inkarnowane istoty duchowe, które wspólnie łącząc swoje cechy tworzą nad świadomość, na czas inkarnacji – życia człowieka wyzbywają się własnych potrzeb. Ich zadaniem jest stworzyć umysł wrażliwy, lotny i posiadający otwarte horyzonty.
   Umysł pod świadomości, tworzony przez trzy kolejne istoty duchowe, które jeszcze w swojej ewolucji astralnej nie wyzbyły się naleciałości fizycznego ciała, jest czynnikiem równoważącym i zabezpieczającym potrzeby bytowe człowieka.
   Trzecim instrumentem, który został zaprojektowany z myślą o ograniczeniu nadmiernej swobody potrzeb obu umysłów astralnych, jest świadomość człowieka. Instrument ten, powstaje wraz z rozwojem człowieka, zawiera cechy osobowości i ma wyeksponowany zespół wartości, które powinny zabezpieczyć potrzeby związane z życiem.

   Niezbędnym czynnikiem do zrozumienia i zaakceptowania człowieka, jako instrumentu celowo wyeksponowanego do tworzenia materii emocjonalnej, jest utożsamienie siebie z duszą. Istotą pochodzącą i nieba i równą Bogu, która wcielona w ciało fizyczno – duchowe, wraz z nim, tworzy postać człowieka.
   Dusza w swojej postaci materialnej, nie posiada struktur umożliwiających dokonania połączenia z pozostałymi ośrodkami człowieka na poziomie zmysłów. W zastępstwie, kontrola zdarzeń wpływających na jakość życia i emocji, które bezustannie tworzą się w całym życiu człowieka, jest przeniesiona do jego świadomości. Jest to instrument - ośrodek związany z aspektem fizycznym postaci człowieka, lecz w równej mierze, odnosi on swoje potrzeby do wrażliwej i inteligentnej nad świadomości.
   Trzecim po duszy i świadomości ośrodkiem inteligencji i osobowości są umysły duchowe, nad świadomość i pod świadomość. Nad świadomość i pod świadomość, są tworami istniejącymi w czasie inkarnacyjnym, odnośnym do czasu życia fizycznego jednego człowieka. Są one zawiązane, jeszcze przed poczęciem a ściśle zintegrowane i podporządkowane człowiekowi, będą w czasie, gdy on rozwinie swoją świadomość.
   Trzy istoty astralne, które pochodzą z cywilizacji wysoko rozwiniętych utworzą nad świadomość. Instrument ten, jest zlokalizowany w monadzie ponad głową człowieka i połączony magistrala z nadnerczami. Pozostałe trzy istoty, które pochodzą z cywilizacji duchowych, jeszcze blisko związanych z ich źródłem pochodzenia biologią, tworzą pod świadomość. Instrument pod postacią tego umysłu, jest zlokalizowany w przedniej części brzucha. Postać siedzącego Buddy, precyzyjnie ukazuje położenie pod świadomości, która w wizerunku tej postaci, jest obrazowana dużym brzuchem.
    Pamięć cech fizycznych i potrzeb biologicznych człowieka, istnieje jeszcze w osobowości istot duchowych tworzących pod świadomość. Ta bliskość i pamięć źródła, wynika z tego, że te istoty w trakcie pierwszych inkarnacji, żyją jeszcze w niższych poziomach ewolucji astralnej. Takie ich cechy są niezbędne dla powstania odpowiedniego charakteru instrumentu pod świadomości. Pozwolą jej skutecznie zabezpieczyć człowiekowi, wszystkie niezbędne potrzeby bytowe.

Forma biologiczna.

   Postać człowieka jest efektem działania, sterowanego procesu ewolucji biologii we wszechświecie. W naturalnych warunkach, jakie występują na powierzchni planet, powstanie przyrody jest niemożliwe. Do zainicjowania ewolucji biologii, której zamierzonym celem była ewolucja człowieka, przygotowano na ziemi specjalne warunki. Ogólny opis tego działania jest ujęty w treści Genesis z tego opisu, można między innymi wyciągnąć istotną informację. Mówi ona o tym, że na każdej planecie, na której w założeniu ma żyć człowiek, inicjacja biologii jest dobierana indywidualnie do planety i macierzystej gwiazdy.
   Okazuje się, że jest niezbędnym uwzględnienie takich czynników jak, budowa spektrum światła słonecznego, czy skład skał na planecie. Zarówno jeden jak i drugi czynnik, jest bardzo istotny do rozwoju człowieka w postaci fizyczno – duchowej. Skład skał naszej planety to, w przeważającej ilości krzemiany. Glina powstaje, gdy skała podlegając erozji wytworzy pył, który następnie nasączy się wodą. Jest ona korzystnym środowiskiem fizycznym do rozwoju nowego życia.
   Budowa krystaliczna skalnych cząstek gliny na ziemi, jest zbliżona do formy geometrycznej czworościanu. Taki kształt gwarantuje budowa mineralna skał na planecie, w których dominują krzemiany. W geometrycznej konstrukcji przestrzeni, czworościany posiadają optymalny kształt, pozwala on na powstawanie różnorodnych form. Powstające obficie różnorodne formy biologiczne, zachowują zdolność wzajemnej komunikacji. Ta istotna cecha, jest zachowana dzięki wzajemnej synchronizacji pomiędzy kryształkami czworościanów. Rozlokowane we wszystkich składowych częściach biologii, pod postacią składu mineralnego, potocznie przez Boga zwane „prochem”, są swego rodzaju antenami.
   Jednak najistotniejszą funkcją, jaką cząstki mineralne wnoszą w budowę biologii, jest magnetyzm zagęszczonej masy o określonym kształcie. Stałe pola magnetyczne mineralnych cząstek prochu, przechwytują dźwięk i światło. Taki proces jest początkiem powstawania życia biologicznego. Każda cząstka biologii jest magnetycznie związana a skład mineralny, który swoim polem magnetycznym przyczynia się do takich wiązań, uwolniony zostanie dopiero po zakończeniu procesów życiowych.
   W tej części koła życia, która rozpoczyna się z momentem ustawania procesów życiowych a nazywa się śmiercią, istotną rolę odgrywa światło słoneczne. Inicjacja pierwszych form biologii, która odbywała się pod kontrolą w miejscu opisanym w treści Genesis, miała za zadanie zainicjowanie form odpowiednich do składu światła słonecznego. Tak przygotowana biologia będzie podatna na działanie spektrum promieniowania macierzystej gwiazdy. Zadaniem tego spektrum jest rozwiązywanie wszystkich powiązań wynikających z procesów mutacji biologicznej.
   Naturalne formy mutacji niezbędne w życiu biologii, muszą zostać rozwiązane w trakcie procesu śmierci, który obejmuje dolną część koła życia. W tym miejscu i czasie słońce pozbawia materię biologiczną, zbędnych już powiązań wynikających z mutacji i minerały będą mogły zostać uwolnione z ciała biologicznego. Jeżeli w procesie biologicznym, zaistnieje jakaś nienaturalna mutacja, promieniowanie słoneczne jej nie rozwiąże. Minerały nie będą mogły pozbyć się obumierającego ciała biologicznego skażonego nietypową mutacją. Powstaje zagrożenie, że taka formacja biologiczna zostanie na powrót przejęta przez w pełni żyjący organizm i spowoduje jego zakłócenie.
   Po pozbyciu się obumierającego ciała biologicznego, czyste cząsteczki mineralne, „po obróceniu w proch”, ponownie mogą brać udział w tworzeniu nowych form biologicznych. W tym miejscu otwiera się i zamyka, koło życia.
   Człowiek jest wyewoluowany, jako integralna część takiej biologii a istniejące w jego ciele fizycznym mineralne cząstki, są źródłem życia tego ciała.
   W taki sposób, spełnia się wskazanie Boga, które mówi o powstaniu człowieka; „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.
   Pierwszy element składowy postaci człowieka, jego fizyczność, powstaje w procesie biologicznym, przebiegającym w środowisku wodnym nasyconym minerałami.
   Kolejne składowe postaci człowieka, będą powstawały na takiej formie biologicznej, korzystając z jej szczególnej cechy biopola.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Dziesięć przykazań zdrowia
Ja, zdrowie - mówię do Ciebie, człowieku opamiętaj się!!!

1/ Nie oceniaj.
2/ Korzystaj z prawa do własnego zdania.
3/ Żyj w radości, jest ona eliksirem zdrowia.
4/ Świadomość to Twój instrument na całe życie.
5/ Zapominaj wszystko, co nie dotyczy Ciebie.
6/ Idź drogą bez konfliktów.
7/ Naturalnie się odżywiaj i korzystaj z ruchu.
8/ Istnieje program ratunkowy – Dąb, korzystaj z niego.
9/ Korzystaj ze sfery duchowej człowieka, jest ona z Tobą.
10/ Patrz z punktu widzenia Duszy.

Podstawą zdrowia człowieka, jest posiadanie dobrego samopoczucia. Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać. Życie w naszej cywilizacji to praca, za którą otrzymujemy wynagrodzenie, które jest niezbędne, by utrzymać zdolności do jej kontynuowania. Dla kogo praca i życie jest źródłem dobrego samopoczucia?
   W celu wykonania całego procesu odzyskania samopoczucia, należy podporządkować swoje myślenie i działanie określonym rygorom. Prawidłowe wykonanie wskazań pozwoli na uwolnienie się od zbyt dominujących wpływów środowiska pracy, życia lub innych ludzi. Pozwoli na uzyskanie i utrzymanie dobrego samopoczucia nawet w trudnej sytuacji. Taki stan naszych emocji, będzie twórczym czynnikiem w procesie odzyskiwania, a następnie utrzymania zdrowia.
   Opisany poniżej zbiór informacji przedstawia 10 punktów, które gdy będą prawidłowo wykonane i stosowane, pozwolą żyć w dobrym samopoczuciu, długo ciesząc się zdrowiem.

1/ Nie oceniaj.

   Niepotrzebna ocena wielu różnych sytuacji i zdarzeń, które obserwujemy w otoczeniu, a które nas nie dotyczą, wiąże z tymi sprawami nasze myśli i pamięć. Chcemy czy nie chcemy w trakcie oceniania, łączymy się z tym, co podlega naszej ocenie. W jakiś sposób przejmujemy stan emocjonalny ludzi, których oceniamy i obciążamy nim własny spokój i swobodę. Czyniąc tak systematycznie zatracamy jeden z najważniejszych atrybutów dobrego samopoczucia, wolność myśli. Stajemy się niewolnikami środowiska, w którym żyjemy. Problemy innych stają się naszymi, które w odróżnieniu od radości innych jakoś dziwnie przyswajamy, a radości innych nie możemy doznawać. W skrajnych przypadkach, stajemy się niewolnikami pracy, znajomych i rodziny. Gdzie jest tu miejsce na dobre samopoczucie?
   W zakresie właściwego procesu oceniania mieszczą się tylko sprawy związane z rzeczami, które dotyczą nas w sposób bezpośredni i te, które wymagają normy współżycia w społeczeństwie. Wszystkie pozostałe nie powinny nas obchodzić, a nasze zachowanie w sytuacji, gdy zmysły odbierają takie informacje, powinno być obojętne.

2/ Korzystaj z prawa do własnego zdania.

   Człowiek jest postacią, która powinna posiadać dobrze wykształcone cechy własnego „ja”. Zdominowanie przez bliźnich lub przez otoczenie jest bardzo destrukcyjnym czynnikiem. Czynnikiem, który blokuje nam dobre samopoczucie i wymusza szeroki zakres stosowania programu ocen. Nieświadomie szukamy wyjścia z pozycji zdominowanego, oceniając wszystko i wszystkich. W taki sposób jeszcze bardziej się pogrążamy, tracąc swobodę działania zarówno w myślach jak i w czynach.
   Występują takie sytuacje, kiedy należy przyjąć jednoznaczną postawę w obronie własnego zdania. To czy ona okaże się właściwą w stosunku do naszego środowiska życia, zweryfikuje samo życie. Jednak, gdy nasze postępowanie w kwestii oceniania będzie właściwe, taka postawa będzie właściwa i skuteczna. Uzyskamy wówczas osobistą postawę i swoje zdanie, będzie to druga cegiełka do budowania dobrego samopoczucia.

3/ Żyj w radości jest ona eliksirem zdrowia.

   Dla zdrowia radość jest jak powietrze dla płuc. Ona pozwala żyć w zdrowiu, jak również pozwala utracone zdrowie odzyskać. Jednak w pierwszej kolejności należy odzyskać radość życia lub radość w życiu. Do uzyskania radości z życia, niezbędne jest spełnienie dwóch wyżej opisanych spraw. Nie możemy pozwolić sobie na nadmierne ocenianie obserwowanych rzeczy i musimy uzyskać własne zdanie w swoich sprawach. Radość jak wszystko co się dzieje posiada swoje przyczyny, bez nich nie może zaistnieć. By takie przyczyny zostały dobrze wykorzystane należy zmobilizować swoje siły.

WIĘCEJ POMAGAJ SOBIE A MNIEJ SZKODŹ INNYM


  Radość jest stanem emocjonalnym, który z natury już w procesie ewolucji, jest przypisany człowiekowi. Każdy otrzymuje w chwili narodzin jemu należną „porcję predyspozycji”, służącą do tworzenia radości bez szczególnej przyczyny na całe życie. Porcję, która jest wpisana w los. Przez brak zrozumienia i w wyniku błędnej interpretacji istoty życia, ten parametr losu określony został jako naturalnie otrzymany talent. Pewnym wytłumaczeniem potrzeby takiej interpretacji jest sama cecha stanu radości, jako mało efektowna i zbyt popularna. Zastąpienie tego słowa określeniem „talenty”, to już coś. Nie taka, jakaś zwykła radość, ale o wiele więcej.
Naturalne cechy przynależne człowiekowi określono mianem „talentów”. Z czasem określenie to przybrało różne cechy, odpowiadające dziedzinom zdolności i umiejętności. W tym miejscu, na naturalne predyspozycje człowieka została założona pułapka. Jej istota polega na ćwiczeniu zdolności i oddawaniu im swoich uczuć. Człowiek powiększa zakres swojej osobowości o przestrzeń umiłowanego tematu. Dochodzi nawet do sytuacji absurdalnych, gdzie w niektórych przypadkach utożsamiamy siebie z czymś zewnętrznym. Takie otwarcie swojej osobowości, to narażenie jej na niekorzystne, zewnętrzne wpływy. Każde niepowodzenie w umiłowanym temacie nieodwracalnie pozbawia nas części naturalnej predyspozycji do życia w radości. Z czasem człowiek, który ćwicząc swój talent nie osiągnie zamierzonych efektów, straci radość życia.
W konkluzji do tego jakże istotnego tematu, można by powiedzieć: „więcej wysiłku, a mniej radości – dziura w zdrowiu”.
Jest to podstawowa, życiowa sprawa, istnieje bowiem wiele drobnych sytuacji utraty radości, które razem potrafią zniszczyć zdrowie. Przykładem niech będzie taka sytuacja jak otrzymanie zapłaty, która nie zawsze jest wystarczającą rekompensatą, a często nie wystarcza na pierwsze potrzeby. W pierwszym momencie jest radość, lecz szybko zamienia się w niepokój. Dzieje się tak, gdy zaczynamy „kombinować” - na co wystarczy, a na co zabraknie. Wystarczy żyć radością z otrzymanego wynagrodzenia, nawet niewystarczającego, a zmartwienie pozostawić na później, oszczędzimy sobie zdrowia.
Gdy ktoś chce odzyskać utracone zdrowie, powinien tę sprawę potraktować poważnie i starać się, by różne sytuacje nie odbierały mu radości. A jeżeli już jej nie doznaje, bo życie tak się ułożyło, należy bardzo dokładnie tego typu program uaktywnić.


4/ Świadomość to Twój instrument na całe życie.

   Najważniejszy aspekt naszego życia. Tu zapisane są wszystkie nasze doświadczenia oraz nasze zdolności jak również predyspozycja do życia w radości, która może nam przywrócić zdrowie.
   Ten umysł (świadomość) tworzymy sami od momentu naszego kontaktu z otoczeniem od pierwszej chwili, w której zewnętrzne bodźce powodują naszą reakcję. Jego konfiguracja jest zależna od naszych predyspozycji i sposobu reakcji na postrzegane i odczuwane bodźce. Sposób ten, to cała tajemnica naszej radości lub jej braku. Właściwe reakcje na postrzegane bodźce zależą od potencjału naszej świadomości. Jeżeli lubimy coś robić oznacza to, że  czynność ta posiada zapisane w niej predyspozycje. Jeżeli chcemy zmienić swoje postępowanie i zmniejszyć ilość ocenianych sytuacji, musimy wykazać dużo cierpliwości. Proces ten potrwa przez dłuższy czas i będzie wymagał od nas,silnej woli do zmian w postępowaniu. W efekcie taka zmiana będzie dla naszego zdrowia korzystna, poza tym uzyskamy więcej swobody myślowej, a ta pozwoli nam na lepszą organizację całego życia.


5/ Zapominaj wszystko, co nie dotyczy Ciebie.

   Proszę nie traktować tego wskazania jako zapominanie wszystkiego, również spraw, które są dla nas niezbędne. Program zapominania obejmuje wszystko, co rejestrujemy, w czym bierzemy udział, a co nie jest dla nas ani przyjemne, ani potrzebne. Tak postępując pozbywamy się balastu, który nas obciąża, jest smutnym wspomnieniem, nawet, jeżeli to wspomnienie dotyczy najbliższych. Człowiek żyje w pierwszej kolejności dla siebie, jeżeli nie będzie sobą, cóż zaoferuje innym?



6/ Idź drogą bez konfliktów.

   Ta umiejętność może być cechą dostępną dla każdego. Jednak spełnienie zasad takiej drogi jest sprawą, która wymaga ograniczenia wielu cech. Cech, które z pozoru wydają się nam niezbędne, a życie bez nich stałoby się nudne. Istnieją ludzie, którzy w naturalny sposób unikają konfliktów. Jeżeli jeszcze w tych sytuacjach nie odczuwają dyskomfortu, to mogą nazwać siebie szczęśliwcami. Ich sposób życia stwarza im naturalną szansę na utrzymanie zdrowia w lepszej kondycji. Tych, którzy nie przepuszczą niczego i reagują na każdy bolesny dla nich bodziec czeka solidna praca nad swoimi potrzebami zachowania pozycji w społeczeństwie. Jednak, gdy już uporają się z potrzebą nadmiernego wykazywania swej słuszności w każdej sprawie, okaże się, że ta pozycja wcale tak bardzo nie ucierpiała, a pojawi się więcej spokoju i radości. Tym sposobem jesteśmy bliżej zdrowia.

7/ Naturalnie się odżywiaj i korzystaj z ruchu.

   Odżywianie, czy jedzenie?
   Potrzeba organizmu i potrzeba świadomości, to dwie różne potrzeby w kwestii odżywiania. Ta naturalna istnieje tylko w pamięci komórkowej i odzywa się w postaci szczególnego apetytu, gdy organizm cierpi na zdecydowany brak jakiegoś składnika. Doskonałym przykładem jest tu kobieta w ciąży, ona często podlega takim wpływom ma różne apetyty.
   Jak daleko zaplątaliśmy się w różnorodność jedzenia i zakres przejadania, nawet nie ma sensu wnikać. Obecny człowiek ma poważne problemy świadomościowe w tej materii i nie może przyjąć informacji korygujących. To, że właściwa dieta jest jednym z podstawowych czynników w kwestii zdrowia każdy wie. Lecz tylko znikomy procent bierze tą informację pod uwagę, a jeszcze mniejszy ją stosuje jako wytyczną w systemie żywienia. I cóż z tego, że ogólnie znaną jest teza świadcząca o trzech białych truciznach (mąka, cukier  i sól), nadal nic się w tej materii nie zmienia, one mają się doskonale. Potęga świadomości jest dominantą w życiu człowieka, on tak będzie postępował jak nauczy się w dzieciństwie.
   Pytanie podstawowe - czy jest szansa na zmianę tej smutnej rzeczywistości w sprawie żywienia naszego organizmu?
   Jeżeli podejdziemy do tej sprawy w taki sposób, że potraktujemy ją jako żywienie, a nie jedzenie, szanse rosną zdecydowanie. Podejście do tego tematu jak do sprawy smacznego jedzenia, poszukiwania wykwintnych potraw, a wręcz kultu jedzenia, jest drogą w przepaść.
   Kolejnym istotnym elementem na drodze do zdrowia jest ruch. Świat w tym temacie wszystko wie, nic tu nie można dodać, publikacje są wystarczające, dla każdego coś miłego.
Jednak jest pewna sprawa, która łączy ruch z oddechem. Technika oddechowa, która jest bezpieczna nawet dla ludzi obłożnie chorych. Najlepsze efekty daje   w pozycji leżącej, mogą ją więc stosować ludzie, którzy mają ograniczoną możliwość ruchu.
   Technika oddechowa, która pozwoli przywrócić oddech małego dziecka, kiedy ten mały człowiek nie zablokował jej sobie własnymi emocjami. Jest to oddech przeponowy, przy którym największą pracę wykonują mięśnie brzucha. Daje on dwa korzystne efekty, płuca są wypełniane w większej przestrzeni swojej objętości i wprowadzamy w ruch różne organy brzuszne. Taki ruch mięśni brzusznych jest bardzo korzystny dla całokształtu kondycji brzucha, przy okazji następuje pozbycie się nadmiaru tłuszczu z jego przestrzeni
   Jeżeli taki oddech będziemy wykonywali przez nos, zarówno wdech jak i wydech, to poza samym oddechem możemy jeszcze zastosować wizualizację przepływu energii życia, tzw. Prany. Odpowiednie jej mentalne prowadzenie, pozwoli skorzystać z dobrodziejstwa aspektu duchowego naszej postaci.
   Ta technika posiada jeszcze jeden ciekawy aspekt, który można potraktować prawie jak ćwiczenie fizyczne. Omówię teraz pokrótce jak wykonać taki prawidłowy oddech, który da nam powietrze, energię i gimnastykę, w szczególności bezpieczną gimnastykę mięśni pleców i kręgosłupa.

   Kładziemy się na materacu bez poduszki, zamykamy oczy i rozluźniamy wszystkie mięśnie. Gdy już łakniemy powietrza, powoli przez nos je wciągamy. W tym czasie wypychamy podbrzusze do góry, tak jakbyśmy chcieli zrobić z niego balon. Gdy już się w nas więcej nic nie mieści, przerywamy to zachłanne ssanie i po chwili rozpoczynamy wydech. Pamiętamy o tym, że wszystkie mięśnie z wyjątkiem tych, które miały zadanie z brzuch zrobić balon, są rozluźnione.
   Przed wydechem, naprężamy wszystkie nasze mięśnie, te, które jesteśmy w stanie naprężyć. W szczególności, z większą mocą naprężamy mięśnie pośladków i rozpoczynamy wydech. Oczy cały czas mamy zamknięte, tak samo usta, które nie biorą udziały w oddychaniu, służą do smacznego jedzenia, nie są godne zdrowego oddechu. W miarę trwania wydechu stopniowo rozluźniamy różne partie mięśni, ostatnie rozluźnione będą mięśnie barku i rąk. W końcowej fazie oddechu i rozluźniania mięśni, czynimy takie ruchy plecami, jak byśmy chcieli wygodnie rozłożyć je na materacu. Ponownie rozluźniamy wszystkie mięśnie i z utęsknieniem oczekujemy kolejnego wdechu.
   Korzystanie z energii życia, to praca mentalna w programie wizualizacji. Tym programem rozpoznałem całą budowę duchową człowieka, lecz takie informacje nie są możliwe do przekazania w formie artykułu. Opracowałem bardzo prosty sposób skorzystania z wizualizacji i pomocy swojemu zdrowiu. Podczas wdechu wizualizujemy jak białe smugi wraz z powietrzem wpływają do nosa, a tam oddzielają się od powietrza i płyną w przedniej części naszego ciała do podbrzusza. W tym czasie wypychany jak balon brzuch, który zasysa tę białą energię i gromadzi w postaci wirującej kuli z przodu podbrzusza. Podczas wydechu, biała energia z tej kuli pędzi przez krocze do kręgosłupa i w górę do głowy. W kolejnych oddechach możemy tę energię rozprowadzać w różne miejsca organizmu, jednakże pamiętajmy, by jej największa część zawsze była skierowana do kuli i do kręgosłupa.
   Jeżeli ktoś będzie wystarczająco uparty, odzyska „oddech dziecka”.

8/ Istnieje program ratunkowy – Dąb, korzystaj z niego.

   Stosujemy ten program w sytuacji kryzysowej, gdy daje o sobie znać irytacja, zdenerwowanie lub stres. Pozwala on pozbyć się tych niebezpiecznych dla naszego samopoczucia stanów. Dąb jest drzewem o ugruntowanej pozycji pośród innych przedstawicieli ziemskiej przyrody, jest traktowany jak Król. Taki status daje mu możliwość szczególnego działania. Działanie to objawia się w taki sposób, że człowiek, który o nim myśli w czasie kryzysu emocjonalnego uzyskuje spokój. By dobrze skorzystać z takiego dobrodziejstwa przyrody, należy się odpowiednio przygotować.
   W tym celu musimy poszukać taki dąb, który będzie dla nas tworzył przyjemny widok, przy którym nasze samopoczucie będzie przyjemne. Teraz należy zapamiętać chwilę, gdy obcujemy z tym wybranym i pięknym dla nas dębem. Zapamiętujemy jego wygląd, jego zapach i dźwięki jakie tam słyszymy. Ten obraz bogaty we wszystko co zauważyliśmy w trakcie obcowania z dębem, będzie dla nas programem wizualizacji i pamięci w czasie, gdy wystąpi problem.
   Przykładem takiego zastosowania niech będzie przypadek, gdy jakaś sytuacja nas mocno zirytuje. Należy w takim momencie przywołać do pamięci czas i miejsce spotkania z dębem i przez chwilę o tym spotkaniu pomyśleć. Gdy nasze nerwy się uspokoją możemy powrócić do dalszego działania.



9/ Korzystaj ze sfery duchowej człowieka, jest ona z Tobą.

   Pomijanie sfery duchowej, a co gorsze świadome jej odrzucanie jest kardynalnym błędem. Jesteśmy społeczeństwem, które dzięki rozwojowi nauki, odrzuciło istnienie duchowej części człowieka. A ta część, to wcale nie jakiś tam dodatek, jakiś marginalny dziwny przylepiec. To w pełni zintegrowana z częścią biologiczną i równie ważna połowa postaci człowieka. Są dziedziny życia, które gdy pomijamy tę duchową połowę, wręcz destrukcyjnie wpływają na naszą fizyczność, tak więc musimy przy tym brać pod uwagę możliwość zakłócenia zdrowia.
   Istotną kwestią w sprawie zakłócenia kondycji fizycznej człowieka z przyczyny zaniedbania strony duchowej jest właściwa synchronizacja obu części. Mechanizmem, który pozwala nam zachować synchronizację sfery fizycznej i duchowej jest nasz osobisty magnetyzm. Jego potencjał zależy od stanu naszych uczuć i emocji. Te z kolei wynikają z postawy, jaką prezentujemy w stosunku do naszego środowiska życia. Poruszane wyżej sprawy, związane z samopoczuciem, są wynikiem nie tylko kwestii już wyżej wskazywanych, ale również tych, które wynikają z wpływu sfery duchowej.
   Umiejętne korzystanie z naszych duchowych możliwości pozwala wyzwolić świadomość z uwarunkowań, które są niekorzystne dla dobrego samopoczucia. Sfera duchowa poprzez swą niezawisłość i swobodę może być wykorzystana w każdym momencie, nawet w chwili największego kryzysu emocjonalnego. Jej dyspozycja, mimo tak ulotnego w ocenie człowieka rodzaju, jest zaskakująco skuteczna w działaniu, a efekty możemy odczuć natychmiast.
    Jednak by osiągać dobre efekty, należy odpowiednio ustosunkować się do całokształtu naszej duchowości. Przyjąć i ze zrozumieniem akceptować wszystkie możliwości jej pozytywnych wpływów na naszą świadomość. Taka akceptacja jest matką sukcesu jaki możemy osiągać w sytuacji codziennych problemów.

10/ Patrz z punktu widzenia Duszy.

   Ten aspekt lub jak kto woli - to miejsce, może być dla każdego zbawieniem z punktu widzenia nie tylko ducha, ale i zdrowia. Dusza jest taką niezależną formą bezpieczeństwa w postaci człowieka, która pozwala, jeżeli ją dobrze zrozumiemy - unikać wszelkich problemów. Proszę mnie źle nie zrozumieć, tu nie chodzi o możliwość unikania zdarzeń, lecz o uniknięcie problemów emocjonalnych związanych ze zdarzeniami. Dusza jest niezależną postacią, niezależną do takiego stopnia, że nie ma dostępu do jej świadomości. Jednakże odpowiednie utożsamienie się z tą postacią pozwala na komfort bezpieczeństwa emocjonalnego.
   W jaki sposób utożsamić się z Duszą, by nasze działanie zdało egzamin w postaci odpowiednich efektów?
   Człowiek jako postać złożona z trzech aspektów może być określony w każdym z nich z osobna. I tak - aspekt fizyczny to wszystko, co dotyczy ciała fizycznego plus świadomość, która jako umysł fizyczno – eteryczny jest umiejscowiona w aurze wokół ciała. Możemy ten aspekt opisać lub określić w sposób zrozumiały, jest on dostępny zmysłom fizycznym. Ciało czujemy, widzimy, doznajemy jego bytu i rozpoznajemy efekty jego istnienia. Ten aspekt naszej postaci jest dla człowieka jasny i zrozumiały.
   Kolejny, to aspekt duchowy i mimo, że jest bezpośrednio z ciałem fizycznym połączony oraz wzajemnie z nim koreluje i współżyje, to dla wielu, a nawet dla zdecydowanej większości jest niezrozumiały. Takie niezrozumienie jest przyczyną braku synchronizacji i wzajemnej korelacji, która w przypadku zrozumienia mogłaby przynosić obopólne korzyści.
   Trudno człowiekowi, który rozumie i przyjmuje istnienie tylko aspektu fizycznego zrozumieć i przyjąć istnienie strony duchowej. Jeszcze trudniej przyjdzie nam zrozumieć i utożsamić się z Duszą. Nawet te osoby, które uważają, że rozumieją istotę duchowości, nie zrozumieją Duszy, jeżeli nie rozdzielą skutecznie dwóch poprzednich aspektów. Przede wszystkim aspektu duchowości człowieka, który ukazuje nam cały świat wpływu duchowego. Jeżeli skutecznie nie wyłączymy tego świata duchowości z aspektu duszy, jeżeli nie rozdzielimy go tak samo wyraźnie, jak rozdzielamy fizyczność od duchowości, nigdy nie zrozumiemy istoty Duszy. Świat duchowości i duchów opiekuńczych, tak samo jak i duchów inkarnowanych nie ma nic wspólnego z Duszą.
   Dusza to postać niezależna, pochodząca z cywilizacji twórców wszechświata   i człowieka. Ona pochodzi z cywilizacji, która wraz z ewolucją wszechświata spowodowała ewolucję i istnienie tych wszystkich duchów opiekuńczych i półbogów znanych z różnych mitycznych przekazów.
   Człowiek jako jedyna istota we wszechświecie ma prawo, a nawet obowiązek utożsamiać się z Duszą. Ma prawo korzystać z wszystkich przywilejów w zakresie mentalnym jakie mogłaby posiadać Dusza. Ona sama nie może z nich korzystać ze względu na ograniczenia natury fizycznej. Brak synchronizacji jej postaci z postacią fizyczno duchową człowieka na odpowiednich poziomach kontaktu, uniemożliwia korzystanie z przywilejów. Właściwe utożsamienie z Duszą,  nie oznacza połączenia się z nią, jest to niewykonalne z przyczyny braku synchronizacji. Utożsamienie człowieka z Duszą może zainspirować cały szereg przywilejów. Te przywileje objawią swoje walory w momencie osiągnięcia odpowiedniego stanu psychicznego, emocjonalnego i duchowego.
   W sytuacji kryzysowej, stan utożsamienia z własną Duszą daje komfort pełnej niezależności. Daje spokój i dobre samopoczucie nawet w chwili najwyższych zagrożeń. Takie utożsamienie, to gwarancja właściwej drogi emocjonalnej, drogi życia, której efekty zawsze będą po stronie radości.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.